Kościół Matki Bożej Różańcowej i św. Stanisława Biskupa w Drobinie

Kościół Matki Bożej Różańcowej i św. Stanisława Biskupa w Drobinie
	369/62 z dnia 05.03.1962
	kościół parafialny
	; kościół parafialny w Drobinie
Państwo	Polska
Miejscowość	Drobin
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Drobinie
Wezwanie	Matki Bożej Różańcowej; św. Stanisława Biskupa
Historia
Data rozpoczęcia budowy	1477
Data zakończenia budowy	1507
Dane świątyni
Styl	gotyk; neobarok
Wieża kościelna; • liczba wież	; 1
Liczba naw	1
	Położenie na mapie Drobina Kościół Matki Bożej Różańcowej i św. Stanisława Biskupa w Drobinie
	Położenie na mapie Polski Kościół Matki Bożej Różańcowej i św. Stanisława Biskupa w Drobinie
	Położenie na mapie województwa mazowieckiego Kościół Matki Bożej Różańcowej i św. Stanisława Biskupa w Drobinie
	Położenie na mapie powiatu płockiego Kościół Matki Bożej Różańcowej i św. Stanisława Biskupa w Drobinie
	Położenie na mapie gminy Drobin Kościół Matki Bożej Różańcowej i św. Stanisława Biskupa w Drobinie
	52°44′15″N 19°59′26″E/52,737500 19,990556
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół Matki Bożej Różańcowej i świętego Stanisława Biskupa w Drobinie – rzymskokatolicki kościół parafialny znajdujący się w mieście Drobin, w województwie mazowieckim. Należy do dekanatu raciążskiego diecezji płockiej.

Historia i architektura[edytuj | edytuj kod]

Budowa świątyni została rozpoczęta około 1477 roku przez Ninogniewa z Kryska, wojewodę płockiego, a zakończona została przez jego syna Ninogniewa II Kryskiego, także wojewodę płockiego w 1507 roku. W 1536 roku kościół został spalony. Odbudowany został dzięki staraniom Pawła Kryskiego, wojewodzica mazowieckiego przed 1543 rokiem. W 1597 roku budowla została konsekrowana. W połowie XVII wieku, w czasie wojen szwedzkich, uległa zniszczeniu, następnie została odbudowana. Na początku XVIII wieku stan techniczny świątyni uległ pogorszeniu. W 1740 roku kościół został wyremontowany. Około 1770 roku dach uległ zawaleniu, natomiast ściany boczne zostały zniszczone. Świątynia została odbudowana po 1775 roku, zapewne około 1780 roku, pod kierunkiem mistrza murarskiego Wojciecha Szklanowskiego z Włocławka, dzięki staraniom i kosztem ówczesnego proboszcza Ignacego Gozdawy Małowieskiego. W tym czasie została rozebrana wieża kościelna. W 1902 roku został ozłocony krzyż. W 1903 roku została zamurowana wieża i loża w świątyni. Na jej miejscu został powieszony obraz Opatrzności Bożej. W 1904 roku świątynia została gruntownie odrestaurowana: zostały zbudowane szczyty budowli, kruchta i kaplica. We wrześniu 1939 roku, podczas nalotów został uszkodzony dach. Naprawiono go w 1945 roku.

Do wyposażenia świątyni należą: nagrobek rodziny Kryskich z XVI wieku, a także barokowa monstrancja wykonana na przełomie XVII i XVIII wieku, kilka barokowych kielichów, dwa relikwiarze, dwa późnogotyckie krucyfiksy z XVI stulecia i kilka obrazów: św. Stanisława Biskupa ze znakiem Xawerego Pillatiego, Serca Jezusa pędzla Kazimierza Alchamowicza, Św. Praksedy, namalowanego zapewne przez Antoniego Jabłońskiego – obraz pochodzi z poprzedniego kościoła, Przemienienia Pańskiego – kopia wzorowana na Rafaelu i Św. Stanisława Kostki – obraz znajdował się wcześniej w kaplicy domowej Kryskich.