Kościół Świętej Trójcy w Sulęczynie
A-1762 z 14.10.2005[1] | |||||||||||||||||
kościół parafialny | |||||||||||||||||
widok ogólny | |||||||||||||||||
Państwo | |||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Miejscowość | |||||||||||||||||
Adres |
al. Zwycięstwa | ||||||||||||||||
Wyznanie | |||||||||||||||||
Kościół | |||||||||||||||||
Parafia | |||||||||||||||||
Wezwanie | |||||||||||||||||
Wspomnienie liturgiczne | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Położenie na mapie gminy Sulęczyno | |||||||||||||||||
Położenie na mapie Polski | |||||||||||||||||
Położenie na mapie województwa pomorskiego | |||||||||||||||||
Położenie na mapie powiatu kartuskiego | |||||||||||||||||
54°14′04,5″N 17°46′37,0″E/54,234583 17,776944 |
Kościół Świętej Trójcy – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do parafii pod tym samym wezwaniem (dekanat Stężyca diecezji pelplińskiej).
Jest to świątynia neogotycka wybudowana w latach 1872-74, na miejscu zniszczonej przez pożar w 1873 roku drewnianej budowli z 1616 roku. Jest to budowla orientowana, jednonawowa, posiadająca zwartą, kubiczną bryłę, z masywnymi murami wykonanymi z kamieni polnych układanych warstwami wyrównywanymi gruzem ceglanym, zespolonymi zaprawą wapienną z oblicówką ze spoinowanych ciosów granitowych. Kruchta zachodnia i detal – obramowania otworów okiennych i drzwiowych oraz fryz podokapowy zostały wykonane z czerwonej licówki. Prezbiterium ma kształt wieloboku i posiada zakrystię wzniesioną na planie kwadratu od strony południowej. Pod prezbiterium jest umieszczona niedostępna krypta grobowa. Korpus nawowy nakryty jest dwuspadowym dachem, z kolei niższe prezbiterium nakrywa dach namiotowy. Dachy pokryte są dachówką. W kalenicy jest umieszczona smukła sygnaturka posiadająca ażurowe, ostrołukowe arkady, licowana jest blachą miedzianą oraz zwieńczona złotą kulą ze sterczyną. Elewacja posiada prostą budowę i ujednolicony wystrój. W polu otworów okiennych są umieszczone ostrołukowe, witrażowe biforia z rozetą w zakończeniu. We wnętrzu można zobaczyć elementy pierwotnego wyposażenia. Nad prezbiterium jest umieszczone ceglane sklepienie gwieździste z okrągłym zwornikiem z podobizną Ducha Świętego, w nawie z kolei znajduje się fragment barwnej polichromii z podobizną aniołów trzymających szarfę z inskrypcją „Niech Bóg będzie uwielbiony w swoich aniołach i swoich świętych”. Drewniany chór jest podparty drewnianymi słupami i posiada balustradę z prostymi tralkami. Zachowała się oryginalna stolarka drzwiowa (oprócz drzwi frontowych), zawiasy, okucia zamków i klamki, dwubarwna posadzka wykonana z terakoty, szafy znajdujące się w zakrystii. We wnętrzu podziwiać można barokowe ołtarze wykonane w I połowie XVIII wieku oraz neogotyckie organy powstałe w 2 połowie XIX wieku[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo pomorskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2019-07-12] .
- ↑ Program opieki nad zabytkami powiatu kartuskiego na lata 2015-2018. Dziennik Urzędowy Województwa Pomorskiego. [dostęp 2019-07-12]. (pol.).