Krogulec skromny
Tachyspiza minulla | |||
(Daudin, 1800) | |||
Widok z przodu | |||
Widok z tyłu | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Plemię | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
krogulec skromny | ||
Synonimy | |||
| |||
Podgatunki | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
Krogulec skromny[3] (Tachyspiza minulla) – gatunek ptaka drapieżnego z rodziny jastrzębiowatych (Accipitridae), występujący w Afryce Wschodniej, Środkowej i Południowej[4]. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Systematyka i zasięg występowania
[edytuj | edytuj kod]Blisko spokrewniony z krogulcem tropikalnym (T. erythropus), niekiedy traktowano je jako jeden gatunek[1]. Część systematyków uznaje T. minulla za takson monotypowy[1], natomiast Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny (IOC) wyróżnia dwa podgatunki[5]:
- T. m. tropicalis Reichenow, 1898 – południowa Somalia wzdłuż wybrzeży do wschodniego Mozambiku
- T. m. minulla (Daudin, 1800) – Etiopia i południowy Sudan do Angoli i RPA
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Długość ciała: 23–27 cm, rozpiętość skrzydeł 39–50 cm. Masa ciała: samce 74–85 g, samice 68–105 g[4].
Grzbiet ma barwę szarą, ogon szarą z białymi pasami i plamkami. Głowa i policzki są szare, szyja biała, brzuch i klatka piersiowa biała w brązowe paski, oczy pomarańczowo-żółte, woskówka i nogi żółte. Młode mają brązowy grzbiet, brzuch i klatka piersiowa biała z ciemnobrązowymi elementami.
Ekologia i zachowanie
[edytuj | edytuj kod]Krogulce skromne żyją w otwartych, wilgotnych lasach, skupiskach akacji i gęstych buszach, na wysokości do 3000 m n.p.m. Żywią się mniejszymi ptakami, jaszczurkami, nietoperzami i owadami. Polują z ukrycia lub podczas lotu.
Samice składają zwykle 2 jaja. Inkubacja trwa około 32 dni. Młode są w pełni opierzone po około 26 dniach od wyklucia.
Status
[edytuj | edytuj kod]Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje krogulca skromnego za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Trend liczebności populacji uznaje się za stabilny[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c African Little Sparrowhawk (Accipiter minullus). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-17)]. (ang.).
- ↑ a b Tachyspiza minulla, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Accipitrini Vigors, 1824 (Wersja: 2019-03-24). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-11-03].
- ↑ a b Little sparrowhawk (Accipiter minullus). [w:] ARKive [on-line]. [dostęp 2019-02-05]. (ang.).
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Hoatzin, New World vultures, Secretarybird, raptors. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-11-03]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Accipiter minullus w bazie The Peregrine Fund. [dostęp 2014-07-29]. (ang.).
- Terry Stevenson, John Franshawe: Birds of East Africa: Kenya, Tanzania, Uganda, Rwanda, Burundi. A&C Black, 2004. ISBN 978-0-7136-7347-0.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).