Krogulec szary

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Krogulec szary
Accipiter ovampensis[1]
Gurney, 1875
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

szponiaste

Rodzina

jastrzębiowate

Podrodzina

jastrzębie

Plemię

Accipitrini

Rodzaj

Accipiter

Gatunek

krogulec szary

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Krogulec szary[3] (Accipiter ovampensis) – gatunek średniej wielkości ptaka drapieżnego z rodziny jastrzębiowatych (Accipitridae). Występuje w Afryce Subsaharyjskiej. Nie jest zagrożony wyginięciem. Nie wyróżnia się podgatunków[4][5].

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Występuje od Senegambii, Sierra Leone i Ghany na wschód po Etiopię oraz na południe po Angolę, północną Namibię, północną Botswanę i północną RPA[4][6].
Krogulec szary w locie

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Grzbiet ma barwę szarą, z białymi elementami na kuprze. Klatka piersiowa, brzuch i szyja są białe z cienkimi, ciemnymi paskami. Dziób czarny, oczy ciemnoczerwone, nogi i woskówka pomarańczowo-czerwone. Osobniki tego gatunku osiągają długość 30–40 cm, a rozpiętość ich skrzydeł wynosi 60–75 cm. Masa ciała samców waha się od 105 do 190 g, samic – od 180 do 305 g[7].

Ekologia i zachowanie[edytuj | edytuj kod]

Krogulce szare żyją na sawannach i w wysokich lasach liściastych, a także na plantacjach. Żywią się głównie mniejszymi ptakami[6].
Okres lęgowy trwa od września do stycznia. Samica składa 3–4 jaja (rzadziej 2 lub 5)[6]. Wysiadywaniem zajmuje się wyłącznie samica, samiec 2–3 razy dziennie dostarcza jej pożywienie do gniazda. Inkubacja trwa 37–39 dni. Przez pierwsze 18 dni od wyklucia samiec dostarcza jedzenie do karmienia piskląt, później w polowaniach pomaga mu także samica. Młode opuszczają gniazdo po 33–39 dniach, a w pełni niezależne stają się około miesiąca później[8].

Status[edytuj | edytuj kod]

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje krogulca szarego za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Trend liczebności populacji uznaje się za wzrostowy[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Accipiter ovampensis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b Accipiter ovampensis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  3. Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Accipitrini Vigors, 1824 (Wersja: 2019-03-24). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-11-03].
  4. a b Ovambo Sparrowhawk (Accipiter ovampensis). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-17)]. (ang.).
  5. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Hoatzin, New World vultures, Secretarybird, raptors. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-11-03]. (ang.).
  6. a b c Species account: Ovambo Sparrowhawk Accipiter ovampensis. [w:] Global Raptor Information Network [on-line]. The Peregrine Fund. [dostęp 2020-11-03]. (ang.).
  7. James Ferguson-Lees, David A. Christie: Raptors of the World. Bloomsbury Publishing, 2010. ISBN 978-1-4081-3550-1.
  8. Accipiter ovampensis (Ovambo sparrowhawk). [w:] Biodiversity Explorer [on-line]. Iziko Museums of South Africa. [dostęp 2020-11-03]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]