Krystyna Tomaszyk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Krystyna Tomaszyk
Kristine Tomaszyk
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

7 maja 1932
Wilno

Data i miejsce śmierci

13 czerwca 2020
Wellington

Zawód, zajęcie

pisarka, działaczka społeczna, urzędniczka

Narodowość

polsko-nowozelandzka

Alma Mater

Uniwersytet Wiktorii w Wellingtonie

Rodzice

Krystyna i Stanisław Skwarko

Małżeństwo

Czesław

Dzieci

Janina, Krzysztof

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Zasługi RP Medal Służby Królowej

Krystyna Stanisława Tomaszyk z domu Skwarko (ur. 7 maja 1932 w Wilnie, zm. 13 czerwca 2020 w Wellingtonie) – polsko-nowozelandzka pisarka, działaczka społeczna, urzędniczka.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pochodziła z rodziny sędziego Stanisława Skwarki. Z matką Krystyną Skwarko i bratem została wywieziona z Sokółki do Krasnojarska. Następnie trafiła z Armią Andersa do Iranu, a w 1944, wraz z grupą polskich sierot, do Nowej Zelandii. Jej matka kierowała polskimi sierocińcami w Isfahanie i Nowej Zelandii[1].

Ukończyła psychologię na Uniwersytecie Wiktorii w Wellingtonie. Zawodowo związana m.in. z Departamentem do spraw Maoryjskich, Child Welfare w Rotorua[2], Organizacją Opieki nad Intelektualnie Niesprawnymi, jako doradca ds. społecznych w Zarządzie Miejskim w Hamilton, Regionalnym Komitetem Dyscyplinarnym Lekarzy. Była nauczycielką, wolontariuszką w Khalighat – w Domu Śmierci Matki Teresy w Kalkucie, pisarką, tłumaczką, redaktorką i wydawczynią miesięcznika-biuletynu „Contact”[3].

W ramach działalności polonijnej propagowała historię dzieci z Pahiatua. Pełniła także funkcję prezes Koła Polek przy Domu Polskim w Wellingtonie. Zaangażowana w nowozelandzkim życiu społeczno-politycznym. Członkini Nowozelandzkiego Instytutu Spraw Międzynarodowych[1].

Autorka biografii „Essence” (2004), którą przetłumaczyła na polski („Droga i pamięć. Przez Syberię na Antypody”, 2009)[1].

Była obywatelką Polski i Nowej Zelandii[4]. W 1952 poślubiła Czesława Tomaszyka, żołnierza polskiego państwa podziemnego. Mieli dzieci Janinę i Krzysztofa[2]. Po śmierci skremowana[5].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Publikacje książkowe[edytuj | edytuj kod]

  • Kristine Tomaszyk: Refugee resettlement and wellbeing : based on the first National Conference on Refugee Mental Health at Wellington, New Zealand, 12-15 May 1988. Max Abbott (red.). Auckland: Mental Health Found. of New Zealand, 1988, s. 353. ISBN 0-908727-80-1. (ang.).
  • Kristine Tomaszyk: But a fleeting moment : meditations on the reality and the mystery of being : [poems]. Wellington: K. Tomaszyk, 1997, s. 96. ISBN 0-473-04629-6. (ang.).
  • Kristine Tomaszyk: Essence. Palmerston North: Dunmore Press, 2004, s. 235. ISBN 0-86469-475-X. (ang.).
  • Krystyna Tomaszyk: Droga i pamięć : przez Syberię na Antypody. Warszawa: Wydawnictwo Trio, 2009, s. 260. ISBN 978-83-7436-206-1.
  • Krystyna Tomaszyk: Polskie dzieci w Isfahanie. Wellington: Krystyna Krystine Tomaszyk, 2017, s. 76.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Pożegnanie Krystyny Tomaszyk [online], gov.pl, 18 czerwca 2020 [dostęp 2020-08-31] [zarchiwizowane z adresu 2020-08-31].
  2. a b Bess Manson, Krystyna Tomaszyk survived deportation to dreaded Siberia [online], Stuff, 26 czerwca 2020 [dostęp 2020-08-31] (ang.).
  3. Ze smutkiem przyjęliśmy informację o śmierci pani Krystyny Tomaszyk [online], Muzeum II Wojny Światowej, 15 czerwca 2020 [dostęp 2020-08-31] (pol.).
  4. M.P. z 2020 r. poz. 375.
  5. Krystyna TOMASZYK - Obituary [online], notices.nzherald.co.nz [dostęp 2020-08-31] (ang.).
  6. Krystyna Tomaszyk QSM [online], The Governor-General of New Zealand, 2013 [dostęp 2020-08-31] (ang.).
  7. Oficjalna strona Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej / Aktualności / Ordery i odznaczenia / Odznaczenia dla Dzieci Polskich z Pahiatua [online], www.prezydent.pl, 23 sierpnia 2018 [dostęp 2020-08-31].