Krzysztof Zamorski (historyk)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Krzysztof Zamorski
Data i miejsce urodzenia

20 października 1952
Wańkowa

Profesor nauk humanistycznych
Specjalność: demografia historyczna
metodologia historii
Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Dyrektor Biblioteki Jagiellońskiej
Okres spraw.

1993–2003

Poprzednik

Jan Pirożyński

Następca

Zdzisław Pietrzyk

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Kawaler Orderu Palm Akademickich (Francja)

Krzysztof Zamorski (ur. 20 października 1952 w Wańkowej) – polski historyk, profesor nauk historycznych. W latach 1993–2003 dyrektor Biblioteki Jagiellońskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Ludwika i Krystyny z d. Barancewicz. Absolwent Liceum Ogólnokształcącego w Brzozowie z 1971[1]. W 1992 uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego na podstawie rozprawy: Transformacja demograficzna w Galicji na tle przemian ludnościowych innych obszarów Europy Środkowej w drugiej połowie XIX wieku i na początku XX wieku. Tytuł profesorski uzyskał w październiku 2010.

W latach 1993–2003 był dyrektorem Biblioteki Jagiellońskiej. Jako dyrektor BJ kierował jej automatyzacją oraz rozbudową. Był współautorem memoriału (styczeń 1998) w sprawie walki z zagrożeniem, jakie niesie kwaśny papier dla zbiorów archiwalnych i bibliotecznych, w następstwie którego uruchomiono w Polsce kliniki zdrowego papieru. Do 2023 kierował Katedrą Antropologii Historycznej i Teorii Historii w Instytucie Historii UJ. Od 1997 współredaktor z prof. Maciejem Salamonem czasopisma Historyka. Wraz z prof. Andrzejem Chwalbą jako przewodniczącym komitetu organizacyjnego współorganizował szereg ważnych spotkań historyków polskich i zagranicznych. Był szefem biura organizacyjnego XVII Powszechnego Zjazdu Historyków Polskich w Krakowie w roku 2004, tę samą funkcję pełnił organizując I, II i III Kongres Zagranicznych Badaczy Dziejów Polski w latach 2007, 2012 oraz 2017. Jest członkiem Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Historycznego, a w latach 2012–2021 pełnił funkcję prezesa krakowskiego oddziału tej organizacji.

Do jego zainteresowań badawczych należą: teoria historii, demografia historyczna, historia społeczna i gospodarcza nowożytności.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1999)[2] i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2022)[3]. Jest kawalerem francuskich palm akademickich (odznaczenie w 1996 roku). W marcu 2023 otrzymał pamiątkowy Medal „Plus ratio quam vis” UJ[4].

Dzieła[edytuj | edytuj kod]

  • 1987: Folwark i wieś. Gospodarka dworska i społeczność chłopska Tenczynka w latach 1705–1845
  • 1989: Informator statystyczny do dziejów społeczno-gospodarczych Galicji. Ludność Galicji w latach 1857–1910
  • 1991: Transformacja demograficzna w Galicji na tle przemian ludnościowych innych obszarów Europy Środkowej w drugiej połowie XIX i na początku XX w.
  • 2005: Historyk i historia. Studia dedykowane pamięci prof. Mirosława Frančicia (red., z Adamem Walaszkiem)
  • 2008: Dziwna rzeczywistość. Wprowadzenie do ontologii historii
  • 2009: Oral History: Challenges of Dialogue (red., z Martą Kurkowską-Budzan)
  • 2020: Przez profesjonalizację do międzynarodowej ekumeny historyków. Historiografia polska na międzynarodowych kongresach nauk historycznych w latach 1898–1938
  • 2021: The Polish-Lithuanian Commonwealth: History, Memory, Legacy (red., z Andrzejem Chwalbą)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Lista absolwentów szkoły na stronie Zjazdu w 2009. lobrzozow.edupage.org. [dostęp 2014-05-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (8 maja 2014)].
  2. ↑ M.P. z 2000 r. nr 7, poz. 162
  3. ↑ M.P. z 2022 r. poz. 303
  4. ↑ Wiadomości - Uniwersytet Jagielloński [online], www.uj.edu.pl [dostęp 2023-04-08].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Krzysztof_Zamorski_(historyk)&oldid=73625226”