Księżopole-Jałmużny
Na mapach: 
52°19′04″N 22°06′29″E/52,317778 22,108056
52°19′04″N 22°06′29″E/52,317778 22,108056| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2011) | |
| Strefa numeracyjna |
25 |
| Kod pocztowy |
08-124[4] |
| Tablice rejestracyjne |
WSI |
| SIMC |
0682130[5] |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
Położenie na mapie powiatu siedleckiego  | |
Położenie na mapie gminy Mokobody  | |
| 52°19′04″N 22°06′29″E/52,317778 22,108056[1]
| |
Księżopole-Jałmużny (do 2010 Książopole-Jałmużny) – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie siedleckim, w gminie Mokobody[5][6].
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Jadwigi w Mokobodach.
Zaścianek szlachecki Jałmużny należący do okolicy zaściankowej Księżopole położony był w drugiej połowie XVII wieku w ziemi drohickiej województwa podlaskiego[7]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 64210
- ↑ Wieś Księżopole-Jałmużny w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2020-02-25], liczba ludności na podstawie danych GUS.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 631 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Anna Laszuk, Zaścianki i królewszczyzny : struktura własności ziemskiej w województwie podlaskim w drugiej połowie XVII wieku, Warszawa 1998, s. 91.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Księżopole (3), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 830.
