Przejdź do zawartości

Kunice (województwo łódzkie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kunice
wieś
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 łódzkie

Powiat

opoczyński

Gmina

Sławno

Liczba ludności (2022)

405[2]

Strefa numeracyjna

44

Kod pocztowy

26-332[3]

Tablice rejestracyjne

EOP

SIMC

0551852

Położenie na mapie gminy Sławno
Mapa konturowa gminy Sławno, po prawej znajduje się punkt z opisem „Kunice”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kunice”
Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa konturowa województwa łódzkiego, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kunice”
Położenie na mapie powiatu opoczyńskiego
Mapa konturowa powiatu opoczyńskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kunice”
Ziemia51°24′10″N 20°11′02″E/51,402778 20,183889[1]

Kunicewieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie opoczyńskim, w gminie Sławno[4][5]. Zajmuje obszar około 387 hektarów, które zamieszkuje około 360 mieszkańców.

Wieś jest siedzibą rzymskokatolickiej parafii św. Wawrzyńca[6].

Części wsi

[edytuj | edytuj kod]
Integralne części wsi Kunice[4][5]
SIMC Nazwa Rodzaj
0551869 Horomanów część wsi
0551875 Kolonijka część wsi
0551881 Kotynówka część wsi

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1360 roku. Była ona osadą rodową Kunickich (herbu Bończa), którzy należeli do drobnej szlachty. W tym czasie było tu osiem odrębnych dworów.

W następnych wiekach wieś nadal była siedliskiem drobnej szlachty, chociaż zmieniła właścicieli. Jeszcze w 1775 roku były tu trzy odrębne dwory. Ze wsi tej dziesięcinę z łanów kmiecych czerpała kolegiata św. Floriana w Krakowie. Ostatnim właścicielem majątku ziemskiego w Kunicach była rodzina Ossowskich. Henryk Ossowski był adiutantem dowódcy, pierwszego oddziału partyzanckiego w czasie okupacji niemieckiej majora Henryka Dobrzańskiego ps. Hubal.

W Warszawie, w 2001 roku zmarła przedstawicielka tej rodziny pani Wanda_Ossowska. W majątku stał dwór murowany o charakterze klasyczstycznym, pochodził on z XIX wieku. Wystawiony został na planie prostokąta i ozdobiony portykami. Pokryty był dachem naczółkowym. Spłonął w 1954 roku.

W 1993 roku oddano do użytku budynek nowej szkoły podstawowej, której 28 maja 2000 roku nadano imię Wandy i Henryka Ossowskich.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.

Kościół

[edytuj | edytuj kod]

Kościół pod wezwaniem św. Wawrzyńca pierwotny był drewniany i sięgał początku XIV wieku. Obecny został wzniesiony w latach 1925-30 według projektu architekta Wacława Borwieckiego na miejscu drewnianego. W jego wnętrzu znajduje się kamienna chrzcielnica z XVII wieku oraz obrazy z XVIII wieku. Przy kościele zachował się zwyczaj, że każdego wieczoru dzwoni się dla uczczenia pamięci poległych w obronie ojczyzny. Były proboszcz ks. Jan Matejek kolekcjonował zbiory rycin i obrazów związanych z kultem maryjnym. Dziś świątynia jest punktem etapowym corocznej Warszawskiej Pielgrzymki pieszej na Jasną Górę.

Osobowości

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 65226
  2. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-04].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 634 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  5. a b GUS. Rejestr TERYT
  6. Opis parafii na stronie diecezji

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]