Lasiodora sertaneja

Lasiodora sertaneja
Bertani, 2023
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	pajęczaki
Rząd	pająki
Podrząd	Opisthothelae
Infrarząd	ptaszniki
Rodzina	ptasznikowate
Podrodzina	Theraphosinae
Rodzaj	Lasiodora
Gatunek	Lasiodora sertaneja

Lasiodora sertaneja – gatunek pająka z rodziny ptasznikowatych. Endemiczny dla wschodniej Brazylii.

Taksonomia

Kladogram rodzaju wg Bertaniego (2023) L. klugi L. benedeni L. parahybana L. franciscana L. sertaneja L. subcanens L. camurujipe

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 2023 roku przez Rogéria Bertaniego na łamach „Zootaxa”. Jako lokalizację typową wskazano Xingó w brazylijskim stanie Sergipe. Epitet gatunkowy oznacza „mieszkanka Sertão”.

Wyniki przeprowadzonej przez Bertaniego w 2023 roku analizy kladystycznej wskazują na zajmowanie przez omawiany gatunek pozycji siostrzanej dla L. franciscana.

Morfologia

Pająk duży. U przykładowego samca karapaks ma 25,4 mm długości i 23,5 mm szerokości, a opistosoma (odwłok) 24 mm długości i 17,5 mm szerokości, natomiast u przykładowej samicy karapaks ma 27,2 mm długości i 23,6 mm szerokości, a opistosoma 36,9 mm długości i 26,1 mm szerokości.

Karapaks jest czarny, z wierzchu porośnięty krótkimi, beżowymi szczecinkami, a przy krawędziach długimi szczecinkami jasnobrązowymi. Szczękoczułki są czarne ze szczecinkami barwy takiej jak na karapaksie, u samca zaopatrzone w 13, a u samicy w 10 zębów na przedniej krawędzi bruzdy, u obu płci ponadto z drobnymi ząbkami u jej nasady. Szczęki i warga dolna mają rudobrązowe ubarwienie. Rudobrązowe sternum i biodra porastają krótkie, jedwabiste, ciemnobrązowe szczecinki. Odnóża są czarne z rzadkimi szczecinkami barwy takiej jak na karapaksie, z jaśniejszymi paskami na udach, rzepkach, goleniach i nadstopiach oraz z białawymi obrączkami na szczytach członów. Kolcopodobne i długie szczecinki aparatu strydulacyjnego na tylno-bocznych powierzchniach szczęk zawsze występują w rejonie odsiebno-górnym, a czasem także w środkowym i dolnym; przemieszane są ze szczecinkami pierzastymi a pośrodku też z krótszymi kolcopodobnymi. Biodra pierwszej pary mają pierzaste i kolcowate szczecinki strydulacyjne na powierzchniach tylne-bocznych, a te pary drugiej tylko na powierzchniach przednio-bocznych. Stopy wszystkich par oraz nadstopia pary pierwszej i drugiej mają skopule na całej długości, natomiast nadstopia pary trzeciej mają je na połowie długości, a pary czwartej w odsiebnej ⅓ w przypadku samicy i odsiebnej ćwiartce w przypadku samca. Opistosoma (odwłok) jest czarna, obficie porośnięta długimi, rudymi szczecinkami. U obu płci obecne są włoski drażniące typu I i III.

Nogogłaszczki samca mają gruszkowaty bulbus z nieco dłuższym od tegulum, w części odsiebnej nieco spłaszczonym bocznie, na krótkim szczycie zgrubiałym embolusem o wyraźnie ząbkowanym kilu retrolateralnym. Genitalia samicy zawierają dwie bardzo krótkie, oddzielone silnie zesklerotyzowanym rejonem spermateki o szypułkach węższych niż szerokie części nabrzmiałe.

Ekologia i występowanie

Gatunek neotropikalny, endemiczny dla wschodniej Brazylii, znany ze stanów Paraíba, Pernambuco, Sergipe, Bahia i północnego skraju Minas Gerais. Ponadto istnieje niepewne doniesienie ze stanu Pará. Zamieszkuje niewielkie obszary zalesione w obrębie ekoregionu caatingi.