Leśni ludzie
Leśni ludzie – nazwa określająca grupy agitatorów lewicowych, działające na terenie Królestwa Polskiego przed powstaniem styczniowym.
Działający wiosną i latem 1861 agitatorzy lewicowi, zwani leśnymi ludźmi, próbowali nawiązać kontakty z ruchem chłopskim w Królestwie Polskim. Najbardziej aktywni na Podlasiu i w Grodzieńszczyźnie, ale działający też w Radomskiem i Kieleckiem. Zwalczani przez władze rosyjskie i ziemiaństwo polskie[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Tadeusz Łepkowski: Mały słownik historii Polski, Warszawa 1964, s. 167.