Leon Forycki
| Data i miejsce urodzenia |
25 czerwca 1908 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
2 czerwca 1991 |
| Miejsce pochówku | |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Śluby zakonne |
24 września 1927 |
| Prezbiterat |
19 lipca 1931 |
Leon Forycki (ur. 25 czerwca 1908 w Krzywosądowie Kościelnym, zm. 2 czerwca 1991 w Gdańsku) – rzymskokatolicki duchowny, pallotyn, wieloletni wykładowca teologii dogmatycznej, pastoralnej i homiletyki w Wyższym Seminarium Duchownym w Ołtarzewie.
Leon Forycki urodził się 25 czerwca 1908 w Krzywosądowie Kościelnym w archidiecezji gnieźnieńskiej, jako syn Jana i Katarzyny z domu Kaźmierczyk.
Pallotyńskie gimnazjum Collegium Marianum w Wadowicach ukończył w 1925 i w tym samym roku rozpoczął u pallotynów nowicjat. Sutannę pallotyńską otrzymał 7 października 1925 z rąk ks. Wojciecha Turowskiego, a 24 września 1927 na jego ręce złożył w Sucharach pierwszą profesję. Studia filozoficzne odbył w Sucharach i Ołtarzewie (w latach 1926-1928), zaś teologiczne na Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie (1928-1832), uwieńczone stopniem naukowym doktora teologii.
Święcenia kapłańskie otrzymał 19 lipca 1931 w Rzymie z rąk kard. Selvagianni Marquettiego. Po święceniach wrócił do Polski i został skierowany na studia specjalistyczne z zakresu historii i na kurs pedagogiczny na Uniwersytecie Warszawskim.
W 1938 ks. Foryckiego skierowano do Chełmna nad Wisłą na stanowisko dyrektora pallotyńskiego Collegium Josephianum. W roku następnym został przeniesiony do Wyższego Seminarium Duchownego w Ołtarzewie na profesora teologii pastoralnej i homiletyki oraz prefekta (opiekuna) alumnów. Gdy w czasie II wojny światowej ołtarzewskie Seminarium ewakuowano do Wadowic i Kalwarii Zebrzydowskiej, również ks. Forycki w 1942 udał się tam również, gdzie wykładał wiele przedmiotów. W 1945 został profesorem i dyrektorem wadowickiego Collegium Marianum oraz rektorem pallotyńskiego domu. W 1952 powrócił do Ołtarzewa jako profesor teologii dogmatycznej. Od 1956 przebywał kolejno w Radomiu, Poznaniu i Szczecinie jako rekolekcjonista, kapelan szpitalny, duszpasterz inteligencji i sióstr zakonnych. W 1960 ponownie został w Ołtarzewie jako wykładowca teologii dogmatycznej i pastoralnej. W latach 1967-1969 ks. Forycki pracował na placówce w Kielcach, a następnie od 1969 w Gdańsku przy ul. Elżbietańskiej 1.
Zmarł 2 czerwca 1991 w Gdańsku i tam został pochowany na cmentarzu Srebrzysko (rejon I, groby rodzinne D)[1].
Ks. Leon Forycki był rodzonym bratem pallotynów: Ignacego Foryckiego, Antoniego Foryckiego (zginął 6 marca 1915 w bitwie pod Inowłodzem k. Tomaszowa Mazowieckiego) oraz krewnym ks. Romana Foryckiego.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Leon Forycki. cmentarze-gdanskie.pl. [dostęp 2019-05-22].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Janusz Dyl, Pallotyni w Polsce w latach 1907-1947, Lublin: Redakcja Wydawnictw KUL, 2001, s. 412-413, ISBN 83-228-0833-X, OCLC 830219847.
- Societas Apostolatus Catholici. In memoriam. Defuncti 1847-2001, Roma 2002, s. 118-119.