Czubajeczka czarnołuskowa
.jpg)
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
czubajeczka czarnołuskowa |
| Nazwa systematyczna | |
| Lepiota felina (Pers.) P. Karst. Bidr. Känn. Finl. Nat. Folk 32: 10 (1879) | |
Czubajeczka czarnołuskowa (Lepiota felina (Pers.) P. Karst.) – gatunek grzybów z rodziny pieczarkowatych (Agaricaceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Lepiota, Agaricaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy zdiagnozował go w 1801 r. Christiaan Hendrik Persoon nadając mu nazwę Agaricus felinus. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu P. Karsten w 1879 r[1].
- Agaricus clypeolarius var. felinus 1821
- Agaricus felinus Pers. 1801
- Lepiota clypeolaria var. felina 1876
- Lepiota felina (Pers.) P. Karst. 1879 f. felina
- Lepiota felina f. lilacina Bon 1981
- Lepiota felina f. subrobusta Bon 1993
- Lepiota felina (Pers.) P. Karst. 1879 var. felina
- Lepiota felina var. lilacina Bon 1993
- Mastocephalus felinus (Pers.) Kuntze 1891
Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r[3].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Średnica 1,5-3 cm, początkowo wypukły, potem płaski z tępym garbkiem. Powierzchnia o barwie białej z ciemniejszym, niemal czarnym środkiem. Pokryta jest koncentrycznie ułożonymi, dużymi w stosunku do średnicy kapelusza, ciemnobrązowymi łuskami[4].
Wysokość od 2,5 do 4 cm, średnica od 0,2 do 0,4 cm, cylindryczny. Pierścień na górnej stronie białokremowy, na dolnej brązowy[4].
Wolne, stłoczone, początkowo białe, potem ciemniejsze[4].
Biały, cienki, bez smaku, o ziemistym zapachu[4].
Biały. Zarodniki o kształcie od elipsoidalnego do jajowatego, gładkie, amyloidalne, o rozmiarach 6,5-8 × 3,5-4 μm[4].
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Znane jest występowanie tego gatunku w Europie, Ameryce Północnej, Brazylii, Korei i Japonii[5]. Na terenie Polski do 2003 r. podano tylko 2 stanowiska: w Roztoczańskim Parku Narodowym i Pienińskim Parku Narodowym[3].
W Polsce występuje w lasach i na łąkach,. Zanotowano jego występowanie pod jodłą, świerkiem i topolą osiką[3].
Znaczenie[edytuj | edytuj kod]
Saprotrof. Prawdopodobnie jest grzybem trującym, w każdym razie ze względu na możliwość pomylenia jej z innymi, podobnymi i trującymi grzybami odradza się jej zbieranie do celów spożywczych. Ze względu na niewielkie rozmiary i rzadkość występowania i tak nie ma znaczenia użytkowego[4].
Gatunki podobne[edytuj | edytuj kod]
- Czubajeczka różowobrązowa (Lepiota pseudolilacea). Ma łuski w kolorze od szarobrązowego do brudnobrązowego[6].
- Czubajeczka cuchnąca (Lepiota cristata). Jest większa, ma jaśniejszy kapelusz i nieprzyjemny zapach[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum. [dostęp 2017-11-10]. (ang.).
- ↑ Species Fungorum. [dostęp 2017-11-10]. (ang.).
- ↑ a b c Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b c d e f g Lepiota felina, Cat Dapperling mushroom – First Nature. [dostęp 2017-11-10].
- ↑ Discover Life Maps. [dostęp 2017-01-10].
- ↑ Pavol Škubla: Wielki atlas grzybów. Poznań: Elipsa, 2007. ISBN 978-83-245-9550-1.