Przejdź do zawartości

Leszczyna turecka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Leszczyna turecka
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

bukowce

Rodzina

brzozowate

Rodzaj

leszczyna

Gatunek

leszczyna turecka

Nazwa systematyczna
Corylus colurna L.
Sp. pl. 2:999. 1753[3]
Synonimy
  • Corylus abchasica Kem.-Nath.
  • Corylus arborescens Münchh.
  • Corylus bizantina Desf.
  • Corylus cervorum Petrov
  • Corylus eggrissiensis Kem.-Nath.
  • Corylus kachetuca Kem.-Nath.[4]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[5]

Leszczyna turecka, leszczyna drzewiasta (Corylus colurna L.) – gatunek drzewa klasyfikowanego w zależności od systemu do rodziny brzozowatych lub leszczynowatych. Występuje w Europie południowo-wschodniej i Azji Mniejszej od Kaukazu po Himalaje[3]. W Polsce gatunek jest uprawiany, ale ma status już zadomowionego antropofita – rozsiewa się w parkach[6].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Owoce
Liść
Pień
Pokrój
Drzewo średniej wielkości, o wysokość do 20 m. Korona szeroka i zaokrąglona szerokości 8-15 m. Szerokostożkowata lub jajowata, ze smukłym, dobrze zaznaczonym wierzchołkiem, w zarysie regularna i jednorodna. Konary i gałęzie u młodszych okazów prawie okółkowe, zawsze jednak skierowane skośnie w górę i dość proste[7].
Pień
Kora jasnobrązowa, o szarym odcieniu, u dojrzałych drzew mocno korkowa[8].
Liście
Opadające na zimę, skrętoległe, szerokojajowate, ciemnozielone, jesienią złocistożółte. Długości 8-12 cm i prawie takiej samej szerokości. Z przodu krótko zaostrzone, na brzegach podwójnie ząbkowane lub wrębne[7].
Kwiaty
Roślina jednopienna. Kotki męskie o długości 8-12 cm, nagie, zielone lub jasnożółte. Kwiaty żeńskie w postaci pączka, w czasie kwitnienia rozpoznawalne tylko po długich, wystających, zwykle karminowoczerwonych znamionach[7].
Owoc
Orzechy zebrane po kilka, każdy otoczony frędzelkowatą okrywą owocową. Do 2 cm długości. Łupina gruba i twarda. Owoce dojrzewają od września do października. Nazywane są potocznie orzechami laskowymi, są bardzo pożywne. Zawierają 60% tłuszczu, 15% białka i 7% cukru.

Zastosowanie

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-01-13] (ang.).
  3. a b Corylus colurna. [w:] Germplasm Resources Information Network (GRIN) [on-line]. United States Department of Agriculture. [dostęp 2012-02-26]. (ang.).
  4. The Plant List. [dostęp 2012-02-26].
  5. Corylus colurna, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  6. Zbigniew Mirek i inni, Vascular plants of Poland. An annotated checklist, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2020, s. 63, ISBN 978-83-62975-45-7.
  7. a b c Bruno T. Kremer: Drzewa. Warszawa: Świat Książki, 1996, s. 118. ISBN 83-7129-141-8.
  8. Tony Russel, Catherine Cutler, Martin Walters: Ilustrowana encyklopedia Drzewa Świata. Kraków: Universitas, 2008, s. 367. ISBN 97883242-0842-5.
  9. A. Zeidler. Variation of wood density in Turkish hazel (Corylus colurna L.) grown in the Czech Republic. „Journal of Forest Science”. 58, 4, s. 145-151, 2012. (ang.). 

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Helmut Pirc, Maria Kaczorowska: Drzewa od A do Z. Warszawa: Klub dla Ciebie, 2006. ISBN 83-7404-323-7.