Leszek Cwojdziński
generał dywizji | |
Data urodzenia |
27 marca 1956 |
---|---|
Przebieg służby | |
Lata służby |
1979–2016 |
Siły zbrojne | |
Jednostki | |
Stanowiska |
szef szkolenia |
Odznaczenia | |
Leszek Kazimierz Cwojdziński (ur. 27 marca 1956) – polski pilot, generał dywizji pilot Wojska Polskiego w stanie spoczynku.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]W latach 1975–1979 był podchorążym Wyższej Oficerskiej Szkoły Lotniczej im. Janka Krasickiego w Dęblinie, a w 1984 został absolwentem Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej. Odbył szereg kursów specjalistycznych związanych z lotnictwem wojskowym, a w 2000 studia podyplomowe w Wojskowej Akademii Technicznej. Trzy lata później, również w WAT, na podstawie pracy Analiza możliwości poprawy dokładności wyznaczania pozycji obiektów (celów) w oparciu o teledetekcyjne dane obrazowe uzyskał stopień doktora nauk technicznych w zakresie geodezji i kartografii[1].
Od 1979 służył w 60 Lotniczym Pułku Szkolnym jako pilot-instruktor, w latach 1986–1989 w ramach 6 Pułku Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego był starszym pilotem, następnie dowódcą klucza lotniczego i zastępcą dowódcy eskadry. W 1992 został dowódcą eskadry i zastępcą dowódcy pułku. Od 1996 do 1999 dowodził 7 Pułkiem Lotnictwa Bombowo-Rozpoznawczego, po czym pełnił funkcję dowódcy baz lotniczych: 21 Bazy Lotniczej (do 2001) i 3 Bazy Lotniczej (do 2002). Później był zastępcą szefa sztabu 3 Korpusu Obrony Powietrznej we Wrocławiu. W sierpniu 2005 mianowany na stopień generała brygady[2]. W latach 2005–2007 zajmował stanowisko szefa Wojsk Lotniczych – zastępcy szefa szkolenia Sił Powietrznych. W 2007 został zastępcą szefa Zarządu Szkolenia Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, a w 2010 szefem Szkolenia Sił Powietrznych RP.
11 sierpnia 2010 prezydent Bronisław Komorowski awansował go na stopień generała dywizji[3][4].
4 sierpnia 2011, po upublicznieniu 29 lipca tego samego roku przez Komisję Badania Wypadków Lotniczych Lotnictwa Państwowego pod przewodnictwem Jerzego Millera Raportu końcowego z badania zdarzenia lotniczego nr 192/2010/11 samolotu Tu-154M nr 101 zaistniałego dnia 10 kwietnia 2010 r. w rejonie lotniska Smoleńsk Północny (tzw. katastrofy smoleńskiej), minister obrony narodowej Tomasz Siemoniak zwolnił go (podobnie jak szereg innych osób) z zajmowanego stanowiska służbowego[5]. W późniejszym okresie został dyrektorem Departamentu Polityki Zbrojeniowej MON[6]. W 2016 zakończył zawodową służbę wojskową, przechodząc w stan spoczynku.
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2005)[7]
- Złoty Krzyż Zasługi (2000)[8]
- Srebrny Krzyż Zasługi (1993)[9]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Dr hab. inż. Leszek Kazimierz Cwojdziński, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2010-08-15] .
- ↑ M.P. z 2005 r. nr 51, poz. 697
- ↑ M.P. z 2010 r. nr 65, poz. 834
- ↑ Awanse generalskie z okazji Święta Wojska Polskiego. prezydent.pl, 12 sierpnia 2010. [dostęp 2010-08-15].
- ↑ 36. pułk specjalny został zlikwidowany. rmf24.pl, 4 sierpnia 2011. [dostęp 2011-08-04].
- ↑ Wykaz generałów pełniących służbę w Siłach Zbrojnych RP (stan na dzień 26.08.2013 r.). mon.gov.pl. [dostęp 2019-08-15].
- ↑ M.P. z 2005 r. nr 74, poz. 1009
- ↑ M.P. z 2000 r. nr 31, poz. 641
- ↑ M.P. z 1993 r. nr 58, poz. 535
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Nota biograficzna na stronie Biura Bezpieczeństwa Narodowego. [dostęp 2010-08-15].
- Generałowie dywizji Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej
- Oficerowie ludowego Wojska Polskiego
- Oficerowie lotnictwa Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej
- Absolwenci Wyższej Oficerskiej Szkoły Lotniczej w Dęblinie
- Absolwenci Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Srebrnym Krzyżem Zasługi (III Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (III Rzeczpospolita)
- Urodzeni w 1956