6 Pułk Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
6 Pułk Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego
Ilustracja
Odznaka Pułku
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1944

Rozformowanie

1998

Tradycje
Święto

7 września[1]

Rodowód

6 Pułk Lotnictwa Szturmowego

Kontynuacja

6 Eskadra Lotnictwa Taktycznego

Dowódcy
Pierwszy

ppłk pil. Edward Wijk

Ostatni

płk pil. Stanisław Galiński

Organizacja
Numer

1316

Dyslokacja

Piła

Rodzaj sił zbrojnych

Wojska Lotnicze i Obrony Powietrznej

Rodzaj wojsk

Wojska lotnicze

Podległość

2 DLSz
8 DLSz
16 DLSz
2 DLM-B

Ił-2
Ił-10
Su-22

6 Pułk Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego (6 plmb) – oddział lotnictwa myśliwsko-bombowego Wojska Polskiego.

Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]

12 października 1944 roku w Biełyj Kołodiec nieopodal Wołczańska na bazie radzieckiego 658 Siedleckiego Pułku Lotnictwa Szturmowego sformowany został 6 Pułk Lotnictwa Szturmowego[a]. Pułk wszedł w skład 2 Dywizji Lotnictwa Szturmowego[2].

Po zakończeniu działań bojowych pułk został przebazowany na lotnisko w Ujeździe, pozostając w składzie 2 Brandenburskiej Dywizji Lotnictwa Szturmowego[2]. 6 czerwca 1945 r. jednostkę przeformowano na 6 Szturmowy Pułk Lotniczy

W 1946 roku pułk wszedł w skład 2 Szturmowej Dywizji Lotniczej[b]. Nowy etat przewidywał 305 żołnierzy zawodowych i 1 pracownik kontraktowy[2]. Jednostka stacjonowała na lotnisku w Tomaszowie Mazowieckim[2].

W 1950 roku pułk wszedł w skład nowo formowanej 8 Dywizji Lotnictwa Szturmowego[2], a od 1 września 1950 roku do 1957 roku ponownie nosił nazwę – 6 Pułk Lotnictwa Szturmowego. W 1952 roku pułk stanowił bazę dla tworzonej 16 Dywizji Lotnictwa Szturmowego[c]. Od 1952 roku stacjonował na lotnisku wojskowym w Pile[2].

W 1957 roku została przeformowana w 6 Pułk Lotnictwa Myśliwsko-Szturmowego[2], a w 1982 roku w 6 Pułk Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego[d] .

31 grudnia 1998 roku pułk został rozformowany. Kontynuatorką tradycji 6 Pułku Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego została 6 Eskadra Lotnictwa Taktycznego.

Odznaka pułkowa[edytuj | edytuj kod]

Podstawę odznaki o wymiarach 40×38 mm stanowi duża złota cyfra 6 w kolorze, na którą nałożony jest srebrny orzeł w locie, trzymający w szponach inicjały pułku plmb pokryte niebieską emalią, z białymi krawędziami. Odznakę zaprojektował Dariusz Boiński i Andrzej Górny, a wykonana została w pracowni grawerskiej Elżbiety Graczyk w Poznaniu[1].

Dowódcy pułku[edytuj | edytuj kod]

Wykaz dowódców pułków podano za: Józef Zieliński [red.]: Polskie lotnictwo wojskowe 1945–2010. s. 121.[e][f]

  • ppłk pil. Edward Wijak[e] (1944–1947)
  • mjr pil. Jan Raczkowski 1948
  • ppłk pil. Wiktor Parszykow (1949–1951)
  • ppłk pil. Aleksander Dufajn (1951–1954)
  • mjr pil. Stanisław Radyno (1954–1957)
  • ppłk pil. Stanisław Łazarz (1957–1959)
  • ppłk pil. Ryszard Darski (1959–1962)
  • płk pil. Jan Głodek (1963–1972)
  • ppłk pil. Leopold Szargut (1972–1974)
  • ppłk pil. Edward Hyra (1975–1978)
  • ppłk pil. Zenon Kułaga (1978–1984)
  • ppłk pil. Stanisław Czarnecki (1984–1986)
  • ppłk pil. Janusz Konieczny (1986–1988)
  • ppłk pil. Zenon Smutniak (1988–1990)[f]
  • ppłk pil. Wacław Macko (1991–1994)
  • płk pil. Stanisław Galiński (1994–1998)

Wyposażenie[edytuj | edytuj kod]

samoloty:

śmigłowce:

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Dyrektywa Sztabu Generalnego ZSRR nr 10/9954 z 7 września 1944 roku
  2. Rozkaz Naczelnego Dowódcy Wojska Polskiego nr 019/Org. z 22 stycznia 1946 roku
  3. Rozkaz ministra obrony narodowej nr 0096/Org. z 11 grudnia 1951 roku
  4. Zarządzenie szefa Sztabu Generalnego nr 035/Org. z 8 października 1982 roku
  5. a b Strona internetowa www.jednostki-wojskowe.pl podaje nazwisko Edward Wik.
  6. a b Strona internetowa www.jednostki-wojskowe.pl jako dowódców 6 plm-b podaje ppłk pil. Zenon Smutniak (1988–1991), a jako jego następcę ppłk pil. Wacław Macko (1991–1994); nie wymienia ppłk pil. Lecha Budzisza jako dowódcy 6 plm-b.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Zdzisław Sawicki [i inni]: Mundur i odznaki Wojska Polskiego. Czas przemian. s. 149.
  2. a b c d e f g Zieliński 2011 ↓, s. 120–121.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • [red.] Józef Zieliński: Polskie lotnictwo wojskowe 1945-2010: rozwój, organizacja, katastrofy lotnicze. Warszawa: Bellona SA; Wojskowe Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne „SWAT”, 2011. ISBN 978-83-1112-14-09.
  • Zdzisław Sawicki, Jerzy Waszkiewicz, Adam Wielochowski: Mundur i odznaki Wojska Polskiego. Czas przemian. Warszawa: Bellona, 1997. ISBN 83-11-08588-9.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]