Liberalizm klasyczny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Liberalizm klasyczny – doktryna polityczno-gospodarcza, podkreślająca wolność jednostek, biorąca za podstawę zasadę, iż funkcjonowanie aparatu państwa powinno być ograniczone jedynie do minimum.

Funkcje państwa według liberalizmu klasycznego[edytuj | edytuj kod]

Wymieniane są następujące funkcje:

  • polityka zagraniczna,
  • zapewnienie bezpieczeństwa zewnętrznego i wewnętrznego,
  • sądownictwo i egzekucja prawa,
  • pobór podatków,
  • ograniczona kodyfikacja rzeczywistości gospodarczej (m.in. system miar i wag).

Liberałowie klasyczni są za jak najmniejszą ingerencją instytucji państwowych w życie obywateli. Instytucje publiczne powinny być ograniczone, i dotyczyć przede wszystkim zapewniania bezpieczeństwa, sądownictwa, polityki zagranicznej. Klasyczni liberałowie mają poglądy wolnorynkowe.

Wolność[edytuj | edytuj kod]

Poglądy liberałów klasycznych cechuje nastawienie, że ani rząd, ani żadna grupa czy jednostka społeczna, nie powinny w żaden sposób zakłócać wolności jednostki, a jedynym dopuszczalnym jej ograniczeniem jest sytuacja, gdy jednostka stanowi rzeczywiste zagrożenie dla czyjejś wolności lub mienia.

Nurtami odwołującymi się do klasycznego liberalizmu są np. neoliberalizm, libertarianizm i konserwatywny liberalizm.