Przejdź do zawartości

Lidija Rusłanowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lidija Rusłanowa
Ilustracja
Imię i nazwisko

Lidija Andriejewna Rusłanowa

Data i miejsce urodzenia

27 października 1900
gubernia saratowska

Pochodzenie

rosyjskie

Data i miejsce śmierci

21 września 1973
Moskwa

Typ głosu

sopran dramatyczny

Gatunki

muzyka ludowa

Zawód

śpiewaczka

Odznaczenia
Zasłużony Artysta RFSRR
Order Wojny Ojczyźnianej I klasy[a] Order Czerwonej Gwiazdy Medal „Za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945” Medal „Za ofiarną pracę w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” Medal jubileuszowy „Dwudziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”

Lidija Andriejewna Rusłanowa (ros. Лидия Андреевна Русланова, ur. 14 października?/27 października 1900 w guberni saratowskiej, zm. 21 września 1973 w Moskwie) – popularna wykonawczyni rosyjskich pieśni ludowych i sowieckich.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się w ubogiej rodzinie chłopskiej na wsi niedaleko Saratowa. Została ochrzczona jako Praskowia (Parascewa) Lejkina. Po śmierci matki w wieku pięciu lat trafiła do sierocińca na następne jedenaście lat[1]. Śpiewać zaczęła we wczesnym dzieciństwie i została solistką w cerkiewnym chórze. Po opuszczeniu sierocińca i rozpoczęciu pracy w fabryce mebli została przyjęta do niedawno otwartego saratowskiego konserwatorium, jednak nauka tam nie przypadła jej do gustu. Już na początku lat 20. była zawodową artystką sceniczną w Rostowie nad Donem, następnie przeniosła się do Moskwy, gdzie zdobyła powszechne uznanie rosyjskiej publiczności[2].

Jej kariera umocniła się w trakcie wojny ojczyźnianej, kiedy śpiewała radzieckim żołnierzom, także w jasnych i pstrokatych kostiumach ludowych[3]. Z radzieckim wojskiem trafiła do Berlina.

W trakcie wojny poznała swojego kolejnego męża, generała Władimira Kriukowa, podwładnego marszałka Żukowa. W nocy z 24 na 25 września 1948 roku została zatrzymana w kolejnej fali terroru stalinowskiego i oskarżona o działalność antysowiecką oraz szerzenie dekadencji w związku z ujawnionym jej majątkiem, w tym zebranymi 208 diamentami. Jej piosenki zniknęły z radia, a płyty zostały usunięte ze sklepów i wszystkie miały być zniszczone.

Od lata 1950 roku była osadzona w więzieniu. Została zwolniona 4 sierpnia 1953 roku, po śmierci Stalina. Była wychudzona, siwa i miała trudności z chodzeniem, jednakże wróciła do występów[4][2]. Pochowana na Cmentarzu Nowodziewiczym w Moskwie[5].

Repertuar

[edytuj | edytuj kod]
Znaczek poczty rosyjskiej z 1999 r., dwurublowy, z wizerunkiem Rusłanowej

Jej repertuar był bardzo różnorodny: śpiewała zarówno romanse, charakterystyczne dla muzyki ludowej (wczesne lata kariery), jak i współczesne standardy wykonywane przez innych estradników oraz piosenki z fabryk, żołnierskie i więzienne. Wykonywała piosenki sowieckich kompozytorów, m.in. rozsławiła piosenkę żołnierską Katiusza Błatnera[3].

  1. Odebrany

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. The Folk Songs of Lidiia Ruslanova, [w:] David MacFadyen, Songs for fat people. Affect, emotion, and celebrity in the Russian popular song, 1900-1955, Montreal: McGill-Queen’s University Press, 2002, s. 201, ISBN 978-0-7735-7062-7, OCLC 76898692 [dostęp 2020-04-06].
  2. a b Lidia Ruslanova singer: people: Russia-InfoCentre [online], www.russia-ic.com [dostęp 2020-04-05] (ang.).
  3. a b The Folk Songs of Lidiia Ruslanova, [w:] David MacFadyen, Songs for fat people. Affect, emotion, and celebrity in the Russian popular song, 1900-1955, Montreal: McGill-Queen’s University Press, 2002, s. 204, ISBN 978-0-7735-7062-7, OCLC 76898692 [dostęp 2020-04-06].
  4. The Folk Songs of Lidiia Ruslanova, [w:] David MacFadyen, Songs for fat people. Affect, emotion, and celebrity in the Russian popular song, 1900-1955, Montreal: McGill-Queen’s University Press, 2002, s. 207–208, ISBN 978-0-7735-7062-7, OCLC 76898692 [dostęp 2020-04-06].
  5. Русланова, Лидия Андреевна