Lingenau (herb szlachecki)
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania

Wizerunek herbu w stylizacji Tadeusza Gajla
Lingenau[1] – polski herb szlachecki z nobilitacji.
Spis treści
Opis herbu[edytuj | edytuj kod]
Opis herbu z wykorzystaniem klasycznych zasad blazonowania:
Na tarczy ściętej, w polu górnym błękitnym srebrny półksiężyc między dwoma równoramiennymi srebrnymi gwiazdami, w polu dolnym srebrnym drzewo na zielonym pagórku
Klejnot: Na hełmie w koronie drzewo.
Labry: powinny być srebrne podbite błękitem.
Najwcześniejsze wzmianki[edytuj | edytuj kod]
Herb nadany wraz z nobilitacją Stanisławowi Lingenau w 1775, zatwierdzony przez króla Stanisława Augusta 12 maja 1784.
Wizerunek w Księgach Kanclerskich niekolorowy [2].
Herbowni[edytuj | edytuj kod]
Jedna rodzina herbownych (herb własny):
Lingenau.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Juliusz Karol Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich. Warszawa: Główny skład Księgarnia Antykwarska B. Bolcewicza, 1897, s. 184.
- ↑ Anna Wajs: Materiały genealogiczne, nobilitacje, indygenaty w zbiorach Archiwum Głównego Akt Dawnych w Warszawie. Warszawa: 2001, s. 75.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Herb Lingenau z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Juliusz Karol Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich. Warszawa: Główny skład Księgarnia Antykwarska B. Bolcewicza, 1897.
- Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.
A
B
C – F
G – J
K
L – M
N – P
R – Ś
T – Ż
Herby | |
---|---|
Elementy herbu | |
Oznaki godności | |
Inne | |
Działy heraldyki |