Przejdź do zawartości

Lingenau (herb szlachecki)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wizerunek herbu w stylizacji Tadeusza Gajla
Wizerunek herbu z Księgi herbowej rodów polskich J.Ostrowskiego

Lingenau[1]polski herb szlachecki z nobilitacji.

Opis herbu

[edytuj | edytuj kod]

Opis herbu z wykorzystaniem klasycznych zasad blazonowania:

Na tarczy ściętej, w polu górnym błękitnym srebrny półksiężyc między dwoma równoramiennymi srebrnymi gwiazdami, w polu dolnym srebrnym drzewo na zielonym pagórku
Klejnot: Na hełmie w koronie drzewo.
Labry: powinny być srebrne podbite błękitem.

Najwcześniejsze wzmianki

[edytuj | edytuj kod]

Herb nadany wraz z nobilitacją Stanisławowi Lingenau w 1775, zatwierdzony przez króla Stanisława Augusta 12 maja 1784.
Wizerunek w Księgach Kanclerskich niekolorowy[2].

Herbowni

[edytuj | edytuj kod]

Jedna rodzina herbownych (herb własny):

Lingenau.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Juliusz Karol Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich. Warszawa: Główny skład Księgarnia Antykwarska B. Bolcewicza, 1897, s. 184.
  2. Anna Wajs: Materiały genealogiczne, nobilitacje, indygenaty w zbiorach Archiwum Głównego Akt Dawnych w Warszawie. Warszawa: 2001, s. 75.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Juliusz Karol Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich. Warszawa: Główny skład Księgarnia Antykwarska B. Bolcewicza, 1897.
  • Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.