Ljubica Ivošević Dimitrov
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
poetka, dziennikarka |
| Narodowość | |
Ljubica Ivošević Dimitrov cyr. Љубица Ивошевић-Димитров, bułg. Люба Ивошевич-Димитрова (ur. 17 lipca 1884 we wsi Saranovo, okręg szumadyjski, zm. 27 maja 1933 w Moskwie[1]) – serbska poetka i dziennikarka, działaczka komunistyczna, żona Georgi Dimitrowa.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Była najmłodszą córką Milovana i Milicy Ivošević[2]. Po ukończeniu szkoły, w wieku 16 lat wraz z bratem wyjechała do Smederevskiej Palanki, gdzie pracowała w zakładach tekstylnych i działała w związkach zawodowych[3]. W 1900 przeniosła się do Belgradu, zatrudniając się w sklepie z odzieżą[2]. Od 1901 działała w Belgradzkim Związku Robotników, występując w chórze i na scenie teatralnej[2]. 9 marca 1902 w czasopiśmie Радничкe новини ukazał się jej debiutancki utwór Напред[2]. W 1902 wyjechała do Bułgarii, gdzie wstąpiła do Bułgarskiej Robotniczej Partii Socjaldemokratycznej. Poznała tam socjalistę Michaiła Kantardżewa, którego wkrótce poślubiła i z którym rozwiodła się w 1903. W tym samym roku w Sliwenie poznała działacza socjalistycznego i związkowego Georgi Dimitrowa[1]. W 1904 wyjechali razem do Sofii, gdzie Ljubica pracowała jako kierowniczka sklepu z odzieżą. W tym czasie publikowała swoje pierwsze utwory w prasie lewicowej[1]. W latach 1909-1912 wydawała czasopismo Шивашки работник (Szwaczka). W czasie pobytu w Wiedniu uczyła języka niemieckiego Dimitrowa[3]. Od 1914 członkini Komitetu Kobiet, działającego w ramach Bułgarskiej Robotniczej Partii Socjaldemokratycznej[1]. W 1920 reprezentowała Bułgarską Partię Komunistyczną na kongresie jugosłowiańskich komunistów w Belgradzie.
Po upadku powstania wrześniowego w Bułgarii w 1923 wyemigrowała wraz z mężem do Wiednia, a następnie do Moskwy[1]. W Moskwie mieszkała w Hotelu Lux, cierpiąc z powodu depresji spowodowanej ciągłą nieobecnością jej męża. Od 1927 leczyła się w klinice psychiatrycznej. Po krótkim pobycie w Berlinie wraz z mężem, w 1931 powróciła do Moskwy[2]. Jej stan zdrowia gwałtownie się pogorszył po aresztowaniu w Berlinie Georgi Dimitrowa, którego oskarżono o podpalenie Reichstagu. 27 maja 1933 popełniła samobójstwo skacząc z trzeciego piętra hotelu w Moskwie[1]. Pochowana w kolumbarium na Cmentarzu Nowodziewiczym w Moskwie.
Pozostawiła po sobie kilkadziesiąt wierszy i dwa krótkie opowiadania opublikowane w Bułgarii.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ljubica Ivošević Dimitrov. kakvazenska.com. [dostęp 2024-01-21]. (serb.).