Przejdź do zawartości

Ludwik Jakimiak

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ludwik Jakimiak
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

15 marca 1898
Krześlin

Zawód, zajęcie

rolnik

Faksymile
Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Medal Niepodległości

Ludwik Jakimiak (ur. 15 marca 1898 w Krześlinie, zm. po 3 lipca 1939) – polski rolnik, nauczyciel ludowy, plutonowy Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 15 marca 1898 we wsi Krześlin, w ówczesnym powiecie siedleckim guberni siedleckiej, w rodzinie Jana (ur. 1865), rolnika, i Tekli z Ilczuków[1]. Był bratem Józefa, ps. „Krepa” (ur. 1889). Ojciec i brat zostali odznaczeni Medalami Niepodległości[2][3][4][5][6][7].

Mając osiem lat zaczął naukę w jednoklasowej szkole gminnej[8]. Następnie ukończył cztery klasy w prywatnym gimnazjum w Siedlcach[9]. 16 kwietnia 1915 został członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej[8]. W roku szkolnym 1916/17 ukończył roczny kurs nauczycielski i podjął pracę nauczyciela we wsi Plewki, w gminie Królowa Niwa[9]. Jesienią 1918 wziął czynny udział w rozbrajaniu Niemców[10].

10 grudnia 1918, jako ochotnik wstąpił do Wojska Polskiego[11]. Walczył w szeregach 12. kompanii 22 pułku piechoty. Wyróżnił się 21 lutego 1920 w wypadzie na Łuczenki oraz 10 kwietnia 1920 w walce o wieś Sztrakowicze, w trakcie której dowodząc plutonem został ranny w obie nogi[12].

21 kwietnia 1921, po zwolnieniu z wojska, został zatrudniony w Okręgowym Urzędzie Ziemskim w Siedlcach, w charakterze kancelisty, a następnie w Towarzystwie Straży Kresowej w Wołkowysku[10]. Później zajął się pracą na roli. W ramach osadnictwa wojskowego otrzymał 22 ha ziemi w osadzie Aksamitowszczyzna (gmina Bieniakonie)[13]. W 1926 ukończył sześciomiesięczny kurs społeczno samorządowy i przysposobienia wojskowego przy Centralnym Związku Osadników Wojskowych w Warszawie[9]. W 1933 oddał w dzierżawę swoje gospodarstwo[14]. W 1932 rozpoczęły się jego problemy ze zdrowiem psychicznym[15]. Wyrokiem Sądu Okręgowego w Lidzie z 22 stycznia 1936 został ubezwłasnowolniony[16]. 3 lipca 1939 przebywał w Państwowym Szpitalu Psychiatrycznym w Wilnie[17].

Był żonaty z Marią, z którą miał córkę Irenę (ur. 3 czerwca 1924) i syna Tadeusza (ur. 10 sierpnia 1927)[18].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Kolekcja ↓, s. 1, 4, 9, 10.
  2. M.P. z 1931 r. nr 287, poz. 381.
  3. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-04-19]..
  4. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-04-19]..
  5. M.P. z 1933 r. nr 171, poz. 208.
  6. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-04-19]..
  7. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-04-19]..
  8. a b Kolekcja ↓, s. 3.
  9. a b c Kolekcja ↓, s. 2, 4.
  10. a b Kolekcja ↓, s. 4.
  11. Kolekcja ↓, s. 5.
  12. Kolekcja ↓, s. 2, 6.
  13. Kolekcja ↓, s. 4, 9, 10.
  14. Kolekcja ↓, s. 9, 10.
  15. Kolekcja ↓, s. 9, 10, 12, 16–17.
  16. Kolekcja ↓, s. 20.
  17. Kolekcja ↓, s. 32.
  18. Kolekcja ↓, s. 2.
  19. Kolekcja ↓, s. 1, Ludwik Jakimiak zagubił order.
  20. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-04-19]..
  21. Kowalczewski 1930 ↓, s. 66.
  22. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 19 marca 1921, s. 481.
  23. M.P. z 1932 r. nr 64, poz. 82.
  24. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-04-19]..
  25. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-04-19]..

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]