Mątwa (1920)

ORP „Mątwa”
Klasa	stawiacz min
	Historia
	Marynarka Wojenna
Nazwa	ORP „Mątwa”
Wejście do służby	marzec 1920 roku
	Marynarka Wojenna ZSRR
Nazwa	„Pina”
Los okrętu	samozatopiony 18 września 1939
	Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	60,8 t
Długość	35 m
Szerokość	5,24 m
Zanurzenie	0,5 m
	Napęd
	1 silnik wysokoprężny 6-cylindrowy Glennifer; o mocy 120 KM,; napędzający 1 śrubę
Prędkość	13 km/h
	Uzbrojenie
	1 ckm 7,92 mm Maxim wz. 08, 160 min wz. R
Załoga	18 ludzi

Mątwa (ex. „K 5”) – polski rzeczny okręt minowo-gazowy z okresu międzywojennego II wojny światowej.

Historia

Była to rosyjska krypa rzeczna „K-5” bez własnego napędu, zdobyta przez Polaków w marcu 1920 roku. W 1925 roku przeprowadzono remont, zamontowano silnik i zmieniono nazwę na „Mątwa”. Okręt był jednostką flagową Oddziału Minowo-Gazowego. Po wybuchu wojny Oddział Minowo-Gazowy wszedł w skład Oddziału Wydzielonego Prypeci. Zadaniem „Mątwy” było zablokowanie wejścia na Prypeć za pomocą zagród minowych oraz wykonywanie zasłony dymnej i użycie gazów łzawiących. Po agresji sowieckiej 17 września rozpoczął odwrót do Pińska. Wobec niemożności wykonania tego zadania 18 września statek uległ samozatopieniu.

Służba w ZSRR

Między 20 a 30 września 1939 roku okręt został podniesiony przez Rosjan, po czym wyremontowany w Pińsku i 24 października 1939 roku wcielony do służby we Flotylli Dnieprzańskiej, jako stawiacz min „Pina”. Od 17 lipca 1940 roku wchodził w skład radzieckiej Flotylli Pińskiej^[1]. Służył na Dnieprze po ataku Niemiec na ZSRR. 27 sierpnia 1941 roku został zatopiony przez czołgi na Dnieprze w rejonie wsi Pieczki^[1]. 24 maja 1944 roku okręt został ponownie podniesiony przez Rosjan i odholowany do Kijowa, gdzie został oddany na złom^[1].

Dane techniczne

Uzbrojenie:

w służbie polskiej:
- 1 karabin maszynowy 7,92 mm Maxim wz. 08
- 160 min wz. R

w służbie radzieckiej:^[1]
- 2 działa 45 mm
- 4 karabiny maszynowe plot 7,62 mm Maxim (1 x IV)
- 160 min

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d S.S. Bierieżnoj, op. cit., s. 81-82.

Bibliografia

Mariusz Borowiak: Zapomniana Flota. Mokrany. Gdańsk: Wydawnictwo Finna, 2006. ISBN 83-89929-80-5.;
Jerzy Pertek: Wielkie dni małej floty. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1987. ISBN 83-210-0542-X.;
(ros.) Siergiej S. Bierieżnoj, Trofiei i rieparacji WMF SSSR, Jakuck 1994.

[trof-1] S.S. Bierieżnoj, op. cit., s. 81-82.

[1]

Monitory rzeczne typu „B” (gdańskie)	ORP „Warszawa” ORP „Horodyszcze” ORP „Pińsk” ORP „Toruń”
Monitory rzeczne „krakowskie”	ORP „Kraków” ORP „Wilno”
Kanonierki rzeczne	„Zaradna” „Zuchwała” „Zawzięta”
Kutry uzbrojone	KU 1 KU 2 KU 3 KU 4 KU 5 KU 16 KU 17 KU 18 KU 19 KU 21 KU 22 KU 23 KU 24 KU 25 KU 26 KU 27 KU 28 KU 29
Ciężkie kutry uzbrojone	ORP „Nieuchwytny”
Statki sztabowe	ORP „Admirał Sierpinek”
Kutry zwiadu artyleryjskiego i łączności	KU 6 KU 7
Kutry meldunkowe	KM 8 KM 9 KM 12 KM 13 KM 14 KM 15
Ścigacze rzeczne	KU-30
Statki uzbrojone	„Wilno” „Różycki” ORP „Admirał Dickman” ORP „Generał Szeptycki” ORP „Hetman Chodkiewicz” ORP „Generał Sikorski” „Pancerny I”
Okręty minowe i trałowce rzeczne	„Mątwa” T 1 T 2 T 3 T 4 T 5 T 6 T 7
Jednostki pomocnicze	„Hetman Żółkiewski” „Neptun” „Kiliński” „Generał Sosnkowski”