Maciej Dercz

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Maciej Dercz
Data i miejsce urodzenia

16 sierpnia 1963
Kutno

doktor nauk prawnych
Specjalność: prawo cywilne
Alma Mater

Uniwersytet Łódzki

Doktorat

11 października 2004

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uczelnia Łazarskiego

Maciej Dercz (ur. 16 sierpnia 1963 w Kutnie) – polski prawnik, doktor nauk prawnych, specjalizujący się w zagadnieniach prawa ochrony zdrowia oraz administracji publicznej[1], radca prawny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1987 roku ukończył studia prawnicze na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego[2]. W 2004 roku uzyskał stopień doktora nauk prawnych[1][2]. Uzyskał uprawnienia sędziego (1992) oraz radcy prawnego (1993)[2].

W latach 1990-1994 pełnił funkcję zastępcy prezydenta Kutna oraz wiceprzewodniczącego Sejmiku Samorządowego Województwa Płockiego[3]. W 1991 roku był jednym ze współzałożycieli Społecznej Fundacji Miasta Kutna[4]. W 1993 roku był inicjatorem nadania Jeremiemu Przyborze tytułu Honorowego Starosty Kutnowskiego[5]. W latach 1993-1998 sprawował funkcję przewodniczącego zarządu Związku Gmin Regionu Kutnowskiego[6]. W latach 1998–1999 był koordynatorem zespołu prawnego w Departamencie Reform Ustrojowych Państwa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów oraz doradcą Ministra Zdrowia, a ponadto przewodniczącym Zespołu ds. Reform Ustrojowych Państwa Krajowej Rady Radców Prawnych. W 2000 roku był inicjatorem powstania i pierwszym kierownikiem sekcji koszykówki męskiej przy Akademickim Związku Sportowym Wyższej Szkoły Gospodarki Krajowej w Kutnie[7]. W latach 2001–2007 był radcą prawnym Rzecznika Praw Dziecka[2].

Od 2011 roku był dyrektorem Instytutu Organizacji Ochrony Zdrowia Uczelni Łazarskiego, a po dokonanych przez władze uczelni przekształceniach organizacyjnych, w 2013 roku został mianowany p.o. dyrektora Instytutu Prawa Ochrony Zdrowia Uczelni Łazarskiego[8]. Od 2015 roku pracuje jako adiunkt w Katedrze Prawa Konstytucyjnego Uczelni Łazarskiego w Warszawie[9], a od 2016 roku jest wykładowcą na Wydziale Prawa i Administracji tej uczelni[2].

W październiku 2015 roku został członkiem Narodowej Rady Rozwoju powołanej przez prezydenta Andrzeja Dudę[10].

12 lutego 2021 roku został powołany przez Prezydenta RP Andrzeja Dudę na członka Rady do spraw Ochrony Zdrowia[11].

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Organizacja ochrony zdrowia w Rzeczypospolitej Polskiej w świetle obowiązującego ustawodawstwa (wraz z Hubertem Izdebskim), wyd. Iuris, Warszawa 2001.
  • Prawa dziecka jako pacjenta (wraz z Tomaszem Rekiem), wyd. Biuro Rzecznika Praw Dziecka, 2003.
  • Samorząd Terytorialny w systemie ochrony zdrowia, wyd. Municipium, Warszawa 2005.
  • Samorządowy model systemu ochrony zdrowia. Kompromis polityczny i alternatywa dla centralizacji. Materiał do dyskusji, wyd. Instytut Spraw Publicznych, Warszawa 2005.
  • Ustawa zakładach opieki zdrowotnej. Komentarz (wraz z Tomaszem Rekiem), wyd. Wolters Kluwer, Warszawa 2007[2] (I wydanie, wznawiane).
  • Ustawa o działalności leczniczej. Komentarz (wraz z Tomaszem Rekiem), wyd. Wolters Kluwer, Warszawa 2012 (I wydanie, wznawiane)[2].
  • Prawo Publiczne Ochrony Zdrowia (wraz z Hubertem Izdebskim i Tomaszem Rekiem), wyd. Wolters Kluwer, Warszawa 2014.
  • Dziecko – pacjent i świadczeniobiorca. Poradnik prawny (wraz z Hubertem Izdebskim i Tomaszem Rekiem), wyd. Wolters Kluwer, Warszawa 2015[2].
  • Diagnoza istniejącej organizacji i funkcjonowania systemu zdrowia publicznego w Polsce. Prawne aspekty organizacji i funkcjonowania systemu zdrowia publicznego w Polsce (wraz z Hubertem Izdebskim), Warszawa 2015[12].
  • Ustawa o zdrowiu publicznym. Komentarz (wraz z Hubertem Izdebskim i Tomaszem Rekiem), wyd. Wolters Kluwer, Warszawa 2016[2].
  • Konstytucyjne prawo dziecka do szczególnej opieki zdrowotnej, wyd. Wolters Kluwer, Warszawa 2016[2].
  • Model zarządzania zdrowiem populacji i funkcjonowania systemu zdrowia publicznego w Polsce: Modelowe rozwiązania dotyczące pożądanej organizacji i funkcjonowania zdrowia publicznego w Polsce aspekty prawne (wraz z Hubertem Izdebskim), Warszawa 2017[12].
  • System Prawa Medycznego. Tom 3 Organizacja systemu ochrony zdrowia, wyd. Beck, Warszawa 2020.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Dr Maciej Dercz, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2018-03-04].[martwy link]
  2. ↑ a b c d e f g h i j Maciej Dercz. lazarski.pl. [dostęp 2018-03-13].
  3. ↑ KCI Kutno - Środy z historią: Czas wielkich przemian - Samorząd Kutna I kadencji 1990-1994 [GALERIA] - [Kutnowskie Centrum Informacyjne] [online], kutno.net.pl [dostęp 2019-09-17].
  4. ↑ Statut [online], Społeczna fundacja miasta Kutna [dostęp 2021-05-12] (pol.).
  5. ↑ Stacja Kutno - Ogólnopolski Konkurs Piosenek Jeremiego Przybory [online], www.stacjakutno.art.pl [dostęp 2021-05-12].
  6. ↑ Władze Związku Gmin Regionu Kutnowskiego. Związek Gmin Regionu Kutnowskiego, grudzień 2006. [dostęp 2018-03-11].
  7. ↑ http://dlibra.bibliokutno.pl:8080/Content/910/PZK%2006-306-2011.pdf
  8. ↑ Instytut Prawa Ochrony Zdrowia – Uczelnia Łazarskiego: Rada naukowa. Uczelnia Łazarskiego, 2013-11-13. [dostęp 2018-03-18].
  9. ↑ Katedra Prawa KOnstytucyjnego: Uczelnia Łazarskiego. Uczelnia Łazarskiego, sierpień 2015. [dostęp 2018-03-11].
  10. ↑ Prezydent powołał Narodową Radę Rozwoju. prezydent.pl, 16 października 2015. [dostęp 2015-10-16].
  11. ↑ Prezydent powołał Radę do spraw Ochrony Zdrowia. prezydent.pl, 12 lutego 2021. [dostęp 2021-02-15].
  12. ↑ a b Baza Wiedzy NIZP-PZH [online] [dostęp 2021-05-12] (pol.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Maciej_Dercz&oldid=72908971”