Madness

Madness
Rok założenia	1976
Pochodzenie	Wielka Brytania
Gatunek	ska 2 Tone pop rock
Aktywność	1976-1986, 1992-nadal
Wytwórnia płytowa	2 Tone Records, Stiff, Zarjazz, Virgin, V2, Sire, Geffen, Union Square Music, Lucky 7 Records
Obecni członkowie
Graham "Suggs" McPherson Cathal "Chas Smash" Smyth Chris "Chrissie Boy" Foreman Mike "Monsieur Barso" Barson Lee "Kix" Thompson Dan "Woody" Woodgate Graham Bush
Byli członkowie
Mark "Bedders" Bedford Gavin Rogers Lucinda Garland John Hasler Garry Dovey
Strona internetowa

Madness – zespół brytyjski, grający ska, reprezentant sceny 2 Tone (obok The Specials, The Selecter, The Beat, Bad Manners, The Bodysnatchers). Odmienność Madness od innych grup tego gatunku z tego okresu polegała na tym, iż tworzyli go wyłącznie biali muzycy, przez co niesłusznie kojarzeni byli z ruchami rasistowskimi. W późniejszym okresie grupa odeszła od ska i kierowała się ku pop rockowi, zachowując jednak rozpoznawalne brzmienie.

Historia

1976 – 1992

Zespół został założony przez Mike'a (Monsieur Barso) Barsona (klawisze, wokal), Chrisa (Chrissy Boy) Foremana (gitara) oraz Lee (Kix) Thompsona (saksofon, wokal) w 1976 roku w Londynie jako The Invaders (The North London Invaders). Po ustabilizowaniu się składu (z Suggsem (wokal), Markiem (Bedders) Bedfordem (bas), Cathalem (Chas Smash) Smythem i Danem (Woody) Woodgatem (perkusja) zespół zmienił nazwę na Madness (od tytułu jednego z utworów Prince'a Bustera, który wykonywali). Pierwszy singiel The Prince wydają w kwietniu 1979 roku w 2 Tone Records (jest to hołd dla Prince'a Bustera, jamajskiego klasyka muzyki ska). W listopadzie tego samego roku wydają debiutancki album One Step Beyond... dla Stiff Rec. Płytę promowały single One Step Beyond... (piosenka będącą coverem utworu Bustera) oraz My Girl która zajęła drugą pozycję na brytyjskiej liście przebojów. Jest to w całości album ska. Kontynuacją brzmienia z pierwszej płyt jest album Absolutely. Single Baggy Trousers, Embarrassmen i The Return of the Los Palmas 7 zajmują kolejno trzecią, czwartą i siódmą pozycję w zestawieniu brytyjskiej listy przebojów, a oba albumy dochodzą do pozycji drugiej. Ten okres w działalności zespołu pokazuje film dokumentalny Dance Craze (1981) będący zapisem filmowym trasy z 1980 r. zorganizowanej przez 2 Tone Rec. (razem z The Specials, Bad Manners, The Selecter, The Beat i The Bodysnatchers). Od roku 1979 i wydania singla One Step Beyond... przez następne pięć lat, 14 utworów Madness znalazło się w pierwszej dziesiątce brytyjskiej listy przebojów. Ukoronowaniem sukcesu była pierwsza pozycja utworu House Of Fun na brytyjskiej liście przebojów w 1982 roku.

Po odejściu w 1984 roku Mike'a Barsona, odpowiedzialnego za dużą część hitów, zespół nagrał jeszcze jeden album Mad Not Mad, ale po dwóch latach formacja rozpadła się. Dan Woodgate od 1986 roku gra w zespole Voice of the Beehive z którym nagrał trzy abumy: Let It Bee (1988), Honey Lingers (1991) oraz Sex & Misery (1995). W 1988 r. Suggs, Carl Smyth, Lee Thompson i Chris Foreman wydali jako The Madness album pod tym samymym tytułem, ale nie cieszył się on zainteresowaniem fanów i wkrótce zespół znów zawiesił działalność. W 1990 roku Lee Thompson i Chris Foreman utworzyli projekt The Nutty Boys, który wydał album Crunch! (1990) oraz ep-kę It's OK, I'm a Policeman (1992).

Od 1992

W 1992 roku zespół reaktywował się w oryginalnym, siedmioosobowym składzie, by zagrać koncert w londyńskim Finsbury Park. Wydarzenie to, nazwane Madstock, zyskało tak dużą popularność, iż jest kontynuowane, a kolejna edycja odbyła się w 2009 roku. Pierwszy koncert z tego cyklu udokumentowany został albumem Madstock!. W 1995 roku Suggs nagrał solową płytę The Lone Ranger, w pracy nad którą pomagali mu Mike Barson i Carl Smyth. Album ten odniósł spory sukces komercyjny, co zaowocowało nagraniem kolejnej solowej płyty przez Suggsa – The Three Pyramids Club (1998). W 1999 roku Madness wrócili do studia, by nagrać pierwszy album od 14 lat – Wonderful. W dwóch piosenkach na tej płycie gościnnie wystąpił przyjaciel zespołu Ian Dury. W 2002 w Londynie zostaje wystawiony musical pod tytułem Our House oparty na piosenkach zespołu. W 2004 grupa zagrała serię koncertów, jako The Dangermen, czego efektem stało się wydanie płyty The Dangermen Sessions vol. 1, na której znalazły się wyłącznie covery, głównie artystów ska i reggae, takich jak Desmond Dekker, Lord Tanamo, Prince Buster czy Max Romeo. Wkrótce po nagraniu albumu odchodzi Foreman, ale wraca do zespołu rok później. W 2007 r. nagrywają singiel Sorry który zajmuje pierwszą pozycję na brytyjskiej liście niezależnej (UK Indie Chart.). W maju 2009 roku grupa nagrała premierowy albumu The Liberty of Norton Folgate z zupełnie nowym autorskim materiałem. Zespół wystąpił w Polsce 4 lipca 2009 na Open'er Festival w Gdyni. 12 sierpnia 2012 wystąpił w uroczystości zakończenia igrzysk olimpijskich w Londynie. W grudniu 2012 roku w Ambasadzie RP w Londynie członkowie zespołu odebrali Medale Wdzięczności Europejskiego Centrum Solidarności, przyznane w dowód uznania dla wsparcia polskiej opozycji. Występujący w 1984 roku w Polsce zespół przekazał honoraria podziemnym strukturom związku „Solidarność”.

Skład

• Graham "Suggs" McPherson (od 1978) – wokal
• Cathal "Chas Smash" Smyth (1977, od 1979) – wokal, trąbka, gitara basowa
• Chris "Chrissie Boy" Foreman (1976–2005, od 2006) – gitara
• Mark "Bedders" Bedford (od 1978) – gitara basowa
• Mike "Monsieur Barso" Barson (1976-1984, od 1992) – instrumenty klawiszowe
• Lee "Kix" Thompson (1976-1977, 1978, od 1979) – saksofon
• Dan "Woody" Woodgate (od 1978) – perkusja
• Graham Bush (2009) – gitara basowa
• Mark "Bedders" Bedford (1978-2009) – gitara basowa
• Gavin Rogers (1978) – gitara basowa
• Lucinda Garland (1978) – saksofon
• John Hasler (1977-1978) – perkusja, wokal
• Garry Dovey (1978) – perkusja
• Terry Disley (1986) – instrumenty klawiszowe
• Seamus Beaghan (1986) – instrumenty klawiszowe
• Steve Nieve (1984-1986) – instrumenty klawiszowe
• Kevin Burdette (2004-2006) – gitara

Dyskografia

Albumy studyjne

• One Step Beyond... (1979) UK # 2
• Absolutely (1980) UK # 2
• 7 (1981) UK # 5
• The Rise and Fall (1982) UK # 10
• Keep Moving (1984) UK # 6
• Mad Not Mad (1985) UK # 16
• Wonderful (1999) UK # 17
• The Dangermen Sessions Vol. 1 (2005) UK # 11
• The Liberty of Norton Folgate (2009) UK # 5
• Oui Oui Si Si Ja Ja Da Da (2012) UK # 10

Kompilacje

• Complete Madness (1982) UK # 1
• Utter Madness (1986) UK # 29
• It's... Madness (1990)
• It's... Madness Too (1991)
• Divine Madness (1992) UK # 1
• The Business - The Definitive Singles Collection (1993)
• Total Madness - The Very Best Of Madness (1997)
• The Heavy Heavy Hits (1998) UK # 19
• The Lot (Box Set: First 6 studio albums) (1999)
• Our House - The Original Songs (2002)
• The Singles Box: Vol. 1 (2003)
• The Singles Box: Vol. 2 (2003)
• 20TH Century Masters - The Best Of Madness (2003)
• Total Madness (2009) UK # 11
• Ultimate Madness (2010)
• Forever Young: The Ska Collection (2012)

Albumy koncertowe

• Madstock! (1992)
• Doing up the Madhouse – Live in USA 1983 (1992)
• Universal Madness – Live in Los Angeles 1998 (1999)
• Madness Live – To the Edge of the Universe & Beyond (2006)
• On Stage – Bournemouth (2006)
• On Stage – Brighton (2006)
• On Stage – Glasgow (2006)
• On Stage – London (2006)
• On Stage – Manchester (2006)
• On Stage – Newcastle (2006)
• Hackney Empire 24th June 2008 (2008)
• Live in Germany 1981 (2012)

Wideo

• Take It Or Leave It (1981)
• House of Fun (1982)
• Complete Madness (1992)
• Divine Madness (1992)
• Madstock! (1992)
• Live in Germany 1981 - DVD (2012)

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona zespołu