Przejdź do zawartości

Maksymilian Binkiewicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Błogosławiony
Maksymilian Binkiewicz
prezbiter
męczennik
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

21 lutego 1908
Żarnowiec

Data i miejsce śmierci

24 czerwca 1942
Dachau

Czczony przez

Kościół katolicki

Beatyfikacja

13 czerwca 1999
Warszawa
przez Jana Pawła II

Szczególne miejsca kultu

Wieluń

Maksymilian Binkiewicz (ur. 21 lutego 1908 w Żarnowcu, zm. 24 czerwca 1942 w Dachau) – polski duchowny katolicki, błogosławiony Kościoła katolickiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był synem Romana i Stanisławy z Czubasiewiczów. Jako dziecko chorował i rodzice liczyli się z jego rychłą śmiercią. Poprawę stanu zdrowia wiązano z przystąpieniem do pierwszej Komunii Świętej. Po ukończeniu szkoły średniej (1926) wstąpił do nowo powstałego w Krakowie Seminarium Duchownego diecezji częstochowskiej. Uczęszczał też na wykłady na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie.
Święcenia kapłańskie otrzymał z rąk bpa Teodora Kubiny 21 czerwca 1931 roku na Jasnej Górze.

Mianowany prefektem w Seminarium Duchownym diecezji częstochowskiej w Krakowie podjął studia na Uniwersytecie Jagiellońskim i w 1933 r. ukończył je pracą z zakresu teologii moralnej pt. „Geneza i rozwój miłości w przedstawieniu św. Bernarda”, uzyskując tytuł magistra na Wydziale Teologicznym. Był prefektem w prywatnych gimnazjach Sosnowca, a następnie w Niższym Seminarium Duchownym w Wieluniu, pełniąc jednocześnie obowiązki rektora kościoła św. Józefa.

Z upoważnienia bp Kubina podjął się misji tworzenia Koła Inteligencji Katolickiej na terenie diecezji częstochowskiej.
Po wybuchu II wojny światowej zastąpił aresztowanego proboszcza ks. Wincentego Śliwińskiego w parafii Konopnica. Kraj Warty (niem. Reichsgau Wartheland) staraniem Artura Greisera miał się stać wzorcem w walce z Kościołem katolickim w ramach ziem wcielonych do Rzeszy Niemieckiej. 6 października 1941 nastąpiły masowe aresztowania kapłanów byłego powiatu wieluńskiego. Po krótkim pobycie w obozie przejściowym w Konstantynowie został przewieziony razem z innymi duchownymi do niemieckiego obozu koncentracyjnego w Dachau (27 października 1941), zarejestrowany jako numer 28450.

Rozmodlony, pogodnie znosząc cierpienia nieludzkiego traktowania, niosąc pomoc chorym i starszym, skatowany 23 czerwca 1942 podczas ciężkiej pracy, zmarł następnego dnia.

Na nowym cmentarzu na Służewie w Warszawie znajduje się jego symboliczny grób (grób rodzinny).

Beatyfikowany został w grupie 108 błogosławionych męczenników 13 czerwca 1999 r. przez Świętego papieża Jana Pawła II w Warszawie.

W kolegiacie wieluńskiej cześć zamordowanych kapłanów upamiętnia tablica, poświęcona przez bp. Stefana Barełę 27 października 1975 roku.

Patron Publicznego Gimnazjum Stowarzyszenia Przyjaciół Szkół Katolickich w Wieluniu.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Źródła internetowe

[edytuj | edytuj kod]