Malwa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Malwa
Ilustracja
Malwa różowa
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

ślazowce

Rodzina

ślazowate

Rodzaj

malwa

Nazwa systematyczna
Alcea L.
Sp. Pl. 687. 1 Mai 1753
Typ nomenklatoryczny

Alcea rosea L.[3]

Kwiat malwy różowej z widocznym pyłkiem
Malwa blada

Malwa (Alcea L.) – rodzaj roślin z rodziny ślazowatych. Podawanych jest z niego ok. 60[4], 70[5], 80[6] gatunków. Pochodzą one głównie ze wschodniej części basenu Morza Śródziemnego[7] (tylko w Turcji rośnie 18 gatunków[8]). Poza tym rosną w południowej i wschodniej Europie oraz południowo-zachodniej i centralnej Azji[4]. W Polsce jako przejściowo dziczejącą (efemerofit) stwierdzono tylko malwę pomarszczoną A. rugosa[9]. W naturze przedstawiciele tego rodzaju rosną na suchych, często skalistych siedliskach[10].

Niektóre gatunki nie są znane z natury. Tak jest z najbardziej popularnymi w uprawie ze względów ozdobnych malwami różowymi (A. rosea) i figolistnymi (A. ficifolia)[10]. Suche pędy używane są jako materiał opałowy, a korzenie mają zastosowanie lecznicze[4].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój
Zielne rośliny wieloletnie, rzadko jednoroczne[5], osiągające zwykle do 3 m wysokości[10], czasem nawet do 7 m[8]. Pędy wyprostowane, zwykle nierozgałęzione[4], rzadko rozgałęzione[10]. Okryte są włoskami gwiazdkowatymi, często szorstkie, rzadko są nagie (zwłaszcza w czasie owocowania[10]), czasem też z długimi włoskami pojedynczymi[4].
Liście
Duże[10], skrętoległe, długoogonkowe[4]. U nasady znajdują się trwałe lub szybko odpadające przylistki jajowate lub podzielone na dwie lub 4 łatki[5]. Blaszka liściowa jajowata do okrągłej, słabo wcinana lub głęboko, dłoniasto klapowana. Brzeg blaszki karbowany lub ząbkowany, wierzchołek tępy lub zaostrzony[4]. Użyłkowanie wyraźne. Liście jesienne częściowo zimotrwałe[10].
Kwiaty
Okazałe wyrastają pojedynczo lub w pęczkach u nasady liści lub przysadek tworząc szczytowe kłosokształtne grono[8][10]. Pod kielichem obecny jest kieliszek tworzony przez 6, rzadziej 7–9 listków zrośniętych u nasady[8][10]. Działki kielicha w liczbie 5, połączone są u nasady[8]. W czasie owocowania powiększają się, ale nie są rozdęte[5]. Działki lancetowate, zaostrzone lub tępe, szorstko owłosione gwiazdkowatymi włoskami. Płatki, także w liczbie 5, zwykle na szczycie są mniej lub bardziej wycięte[5]. Są różnobarwne – różowe, purpurowe, żółte lub białe, u nasady ciemniejsze lub jaśniejsze i zwykle białoowłosione[10][5]. Zwykle o średnicy przekraczającej 3 cm[4]. Pręciki liczne, zrośnięte w nagą, pięciokątną kolumnę otaczającą słupkowie. Zakończone są żółtymi pylnikami[10][5]. Jednokomorowych zalążni jest 20 do 40 i tyle samo jest rozgałęzionych szyjek słupków, zakończonych zbiegającymi, nitkowatymi znamionami[5].
Owoce
Rozpadający się, złożony z 15–40 dwukomorowych rozłupek. Komora dolna (proksymalna) zawiera pojedyncze nasiono, a górna (dystalna) jest płonna[4]. Nasiona nerkowate, brązowe, nagie lub drobno owłosione[5].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Kwestionowano zasadność wyodrębniania przynajmniej części gatunków (w tym popularnych w uprawie) do tego rodzaju, uznając że reprezentują rodzaj prawoślaz (Althaea). Badania taksonomiczne potwierdziły jednak istotność różnic morfologicznych (żółte pylniki, a nie purpurowe, rozłupki dwu-, a nie jednokomorowe) i podtrzymana została koncepcja Karola Linneusza traktowania tych rodzajów odrębnie[5].

Gatunki z tego rodzaju tworzą mieszańce międzyrodzajowe z prawoślazem Althaea – ×Alcathaea Hinsley[11].

Pozycja systematyczna

Rodzaj z plemienia Malveae, podrodziny Malvoideae, rodziny ślazowatych Malvaceae z rzędu ślazowców[2][12].

Wykaz gatunków[6]

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

Niektóre gatunki są uprawiane jako rośliny ozdobne. Szczególnie rozpowszechniona na całym świecie jest malwa różowa (A. rosea)[8], poza tym uprawiana jest malwa figolistna (A. ficifolia)[10], malwa pomarszczona (A. rugosa) i malwa blada (A. pallida)[13]. Suche pędy używane są jako materiał opałowy, a korzenie mają zastosowanie lecznicze[4]. Rośliny te razem z przęślą wykorzystywane były przez człowieka neandertalskiego do składania na grobach[11].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. a b Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-07-02] (ang.).
  3. Malva. Index Nominum Genericorum. [dostęp 2009-01-19].
  4. a b c d e f g h i j Alcea. [w:] Flora of China [on-line]. eFloras.org. [dostęp 2016-10-14].
  5. a b c d e f g h i j Steven R. Hill: Alcea. [w:] Flora of North America [on-line]. eFloras.org. [dostęp 2016-10-14].
  6. a b Alcea L.. [w:] Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2022-04-15].
  7. Geoffrey Burnie i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134.
  8. a b c d e f Roger Philips, Martyn Rix: The Botanical Garden. Vol. 2. Perennials and annuals. London: Macmillan, 2002, s. 179. ISBN 0-333-74890-5.
  9. Zbigniew Mirek i inni, Vascular plants of Poland. An annotated checklist, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2020, s. 26, ISBN 978-83-62975-45-7.
  10. a b c d e f g h i j k l Beata Grabowska, Tomasz Kubala: Encyklopedia bylin tom I, A-J. Poznań: Zysk i S-ka, 2011, s. 60-61. ISBN 978-83-7506-845-0.
  11. a b David J. Mabberley, Mabberley’s Plant-Book, Cambridge: Cambridge University Press, 2017, s. 27, DOI10.1017/9781316335581, ISBN 978-1-107-11502-6, OCLC 982092200.
  12. United States Department of Agriculture Agricultural Research Service: Family: Malvaceae Juss.. Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-02-19]. (ang.).
  13. Wiesław Gawryś: Słownik roślin zielnych. Kraków: officina botanica, 2009, s. 18. ISBN 978-83-925110-5-2.