Marek Sokołowski (medioznawca)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marek Sokołowski
Ilustracja
Data urodzenia

1962

Zawód, zajęcie

medioznawca, filmoznawca, socjolog

Uczelnia

Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie

Partia

Porozumienie

Marek Sokołowski (ur. 1962) – polski medioznawca, filmoznawca i socjolog.

Działalność naukowa[edytuj | edytuj kod]

Związany od 1988 roku z Wyższą Szkołą Pedagogiczną w Olsztynie, następnie od 1999 roku z Uniwersytetem Warmińsko-Mazurskim w Olsztynie, gdzie od 2000 roku pracuje jako profesor nadzwyczajny, kierownik Katedry Socjologii. 23 lutego 2016 roku otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych nadany przez Prezydenta RP[1].

Zajmuje się problematyką współczesnych mediów audiowizualnych, w tym filmu i Internetu, któremu poświęcił siedem monografii naukowych o wspólnym tytule "Oblicza Internetu". Jest redaktorem serii naukowych: "Przestrzenie życia społecznego" oraz "Komunikacja społeczna, komunikacja medialna, komunikacja sieci" ukazujących się w Wydawnictwie Adam Marszałek w Toruniu.

Autor podręcznika do medioznawstwa "(R)ewolucja w komunikacji. Wprowadzenie do medioznawstwa", Warszawa 2010. W podręczniku przedstawiono teorie, metody i koncepcje badawcze wypracowane na przestrzeni lat przez grupę badaczy, teoretyków i analityków mediów, które w zakresie współczesnego medioznawstwa mają zastosowanie do badania wielopłaszczyznowego i złożonego środowiska mass mediów.

W przeszłości wieloletni recenzent filmowy "Gazety Olsztyńskiej", recenzent telewizyjny "Dziennika Pojezierza", współpracownik czasopisma "Film".

30 września 2011 roku wygłosił laudację na cześć Jerzego Skolimowskiego doktora honoris causa Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie, którego był promotorem[2].

Działalność publiczna[edytuj | edytuj kod]

W latach 1994–1998 pełnił mandat radnego Olsztyna (wybrany z listy lokalnego komitetu Teraz Olsztyn, jednak wkrótce opuścił klub TO).

Były przewodniczący Rady Programowej TVP Olsztyn, w latach 2012–2017 członek Rady Programowej Polskiego Radia Olsztyn[3]. W kadencji 2010–2012 wiceprezes olsztyńskiego oddziału Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Redaktor Naczelny półrocznika "Kognitywistyka i Media w Edukacji"[4]. Jest członkiem Polskiego Towarzystwa Socjologicznego, Stowarzyszenia Filmowców Polskich, Polskiego Towarzystwa Komunikacji Społecznej oraz Rotary Club Olsztyn.

W listopadzie 2017 roku związał się z powstałą wówczas partią Porozumienie[5]. Niespełna rok później był jej kandydatem na liście PiS do sejmiku warmińsko-mazurskiego, nie uzyskując mandatu[6].

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

Autor:

  • Plecami do kina? Felietony filmowe, 1993;
  • Wokół zagadnień audiowizji. Szkice o filmie, telewizji, wideo, 1996;
  • Kino znaczeń, 1998;
  • Magiczny celuloid. Filmowe iluzje rzeczywistości w 68 odsłonach, 1999;
  • Kościół, kino, sacrum. W poszukiwaniu definicji filmów o tematyce religijnej, 2002;
  • Media wobec kulturowych przemian współczesności, 2003;
  • Kultura, media, komunikacja wiary. Wybrane problemy aksjologii w społeczeństwie informacyjnym, 2007;
  • (R)ewolucja w komunikacji. Wprowadzenie do medioznawstwa, 2010;
  • W lustrze mediów. Wizerunki wybranych subkultur, grup społecznych i zawodowych, 2012;
  • Słowo, obraz, dźwięk. Wprowadzenie do historii mediów, 2016;
  • Inżynierowie społeczni i technologie zdobywania władzy. Studia nad manipulacją i propagandą, 2017 (współautor W.K. Szalkiewicz)[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. 78 nowych profesorów odebrało akty nominacyjne [online], prezydent.pl, 23 lutego 2016 [dostęp 2017-11-11].
  2. J. Skolimowski: ślicznie państwu dziękuję, uwm.edu.pl, 7 października [dostęp 2017-11-05].
  3. Rada Programowa, Radio Olsztyn [dostęp 2017-11-08].
  4. "Kognitywistyka i Media w Edukacji", marszalek.com.pl [dostęp: 2013-11-16].
  5. Z PO do Porozumienia. Zaskakujące transfery partii Gowina, retv.tv, 4 listopada 2017 [dostęp 2017-11-05].
  6. Serwis PKW – Wybory 2018 [dostęp 2019-05-11].
  7. Nieważne, co polityk ma do powiedzenia [online], Olsztyn24, 29 stycznia 2017 [dostęp 2017-11-11].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]