Przejdź do zawartości

Marian Balicki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marian Balicki
Ilustracja
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

13 lutego 1952
Dobkowice

Data i miejsce śmierci

5 marca 2019
Stalowa Wola

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

Diecezja sandomierska

Prezbiterat

5 czerwca 1977

Marian Balicki (ur. 13 lutego 1952 w Dobkowicach, zm. 5 marca 2019 w Stalowej Woli) – polski duchowny rzymskokatolicki, poeta.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Praca naukowa

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1967–1971 uczęszczał do Liceum Ogólnokształcącego w Radymnie. W 1979 roku ukończył Wyższe Seminarium Duchowne w Przemyślu. Święcenia kapłańskie przyjął dnia 5 czerwca 1977 r. W roku 1993 uzyskał tytuł magistra teologii na KUL, następnie licencjat z pedagogiki rodziny w 1994 r. Doktorat uzyskał na Wydziale Teologii KUL w Lublinie, z teologii pastoralnej. Wykładowca w Wydziale Zamiejscowym Nauk o Społeczeństwie KUL w Stalowej Woli oraz Politechnice Radomskiej w Radomiu. Zajęcia z zakresu literatury regionalnej i ludowej, etyki.

Praca duszpasterska

[edytuj | edytuj kod]

Jako wikariusz pracował w parafii: Stobierna, w Stalowej Woli w parafii pw. Matki Bożej Królowej Polski oraz w Nowej Dębie w parafii pw. Matki Bożej Królowej Polski. Jako proboszcz posługiwał w parafii: Tarnobrzeg-Wielowieś, w Nisku w parafii pw. św. Józefa i od 2008 r. w Stalowej Woli w parafii pw. św. Floriana. Pełnił przez dwie kadencje urząd Dziekana Dekanatu Nisko (1992 -2008). Od 2018 r. był wicedziekanem Dekanatu Stalowa Wola. Był diecezjalnym duszpasterzem środowisk twórczych. Animatorem życia religijnego i kulturowego. Szczególną jego pasją stała się poezja[1].

Zmarł 5 marca 2019 roku. Spoczywa na cmentarzu komunalnym w Stalowej Woli w kwaterze K / B / 6.

Odznaczenia, tytuły, wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]
  • 1993 – kanonik honorowy Kapituły Konkatedralnej w Stalowej Woli
  • 2002 – godność kapelana honorowego Jego Świątobliwości
  • 2009 – Honorowy Obywatel Gminy i Miasta Nisko[2]
  • 2018 – nagroda Gałązki Sosny, nagrody w dziedzinie kultury w Stalowej Woli, Kategoria literatura

Tomiki poetyckie

[edytuj | edytuj kod]
  • Pisanka Wielkanocna, Tarnobrzeg - Wielowieś 1987;
  • Pan Homo, Wydawnictwo Diecezjalne, Sandomierz 1992;
  • Ślad Obecnego, Wydawnictwo Diecezjalne, Sandomierz 1993;
  • Czas Pieśni, Wydawnictwo Diecezjalne, Sandomierz 1995;
  • U stóp nieba, Wydawnictwo WSD, Rzeszów 1996. (zbiorek)
  • Rondo czasu, Wydawnictwo „Sztafeta”, Stalowa Wola 1999;
  • Pocałunek Promienia, Wydawnictwo „Sztafeta” Stalowa Wola 2001;
  • Ogród śpiewających marzeń, Wydawnictwo Diecezjalne, Sandomierz 2002. (zbiorek)[3];
  • Uśmiech anioła, Wydawnictwo Diecezjalne, Sandomierz 2008;
  • Obudzi nas Słowo, Wydawnictwo Diecezjalne, Sandomierz 2013
  • W stronę słońca, Wydawnictwo Diecezjalne, Sandomierz 2014;
  • Czas na miłość, Wydawnictwo ,,Sztafeta'' Stalowa Wola 2018.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. M. Bobula, Poezja u stóp nieba, „Gość Niedzielny” Edycja sandomierska 38(2005) z 18 września 2005, s. 11
  2. Uchwała Rady Miasta Nisko nr XXXIII/337/2009 z dn. 20 sierpnia2009 r., https://www.nisko.pl/miasto/poznaj-miasto/1109-honorowy-obywatel-2
  3. Z. Ożóg-Winiarska, Poetycki „hortulus animae” ks. dra Mariana Balickiego, „Pedagogika Katolicka” 20(2017)1, s. 226-135

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Bobula M., Poezja u stóp nieba, „Gość Niedzielny” Edycja sandomierska 38(2005) z 18 września 2005, s. 11.
  • Ożóg-Winiarska Z., Poetycki „hortulus animae” ks. dra Mariana Balickiego, „Pedagogika Katolicka” 20 (2017) 1, s. 226-135.
  • Uchwała Rady Miasta Nisko nr XXXIII/337/2009 z dn. 20 sierpnia2009 r., https://www.nisko.pl/miasto/poznaj-miasto/1109-honorowy-obywatel-2.