Marian Eugeniusz Kozłowski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marian Eugeniusz Kozłowski
pułkownik dyplomowany saperów pułkownik dyplomowany saperów
Data urodzenia

22 lipca 1886

Przebieg służby
Lata służby

do 1929 i 1939

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Jednostki

Dowództwo 4 Armii
2 Pułk Wojsk Kolejowych
Departament VI M.S.Wojsk.
DOK IV
3 Okręgowe Szefostwo Saperów

Stanowiska

szef kolejnictwa armii
dowódca pułku kolejowego
szef Wydziału Wojsk Kolejowych
szef sztabu okręgu korpusu
szef saperów okręgu korpusu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Medal Zwycięstwa (międzyaliancki)

Marian Eugeniusz Kozłowski (ur. 22 lipca 1886, zm. ?) – pułkownik dyplomowany saperów Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

11 czerwca 1920 roku został zatwierdzony w stopniu podpułkownika z dniem 1 kwietnia 1920 roku, w wojskach kolejowych, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej. Pełnił wówczas służbę na stanowisku szefa kolejnictwa 4 Armii[1].

1 czerwca 1921 roku pełnił służbę na stanowisku szefa Ekspozytury Szefostwa Kolejnictwa Polowego, a jego oddziałem macierzystym był 3 pułk kolejowy[2]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1922 roku i 3. lokatą w korpusie oficerów kolejowych[3]. Z dniem 1 sierpnia 1922 roku został przeniesiony z Polowej Komisji Transportów Wojskowych przy grupie generała Szeptyckiego do 2 pułku wojsk kolejowych w Jabłonnie na stanowisku dowódcy pułku[4]. 1 listopada 1922 roku został „powołany do służby Sztabu Generalnego z prawem jednorocznego doszkolenia w Wyższej Szkole Wojennej”[5]. Z dniem 1 sierpnia 1923 roku został wyznaczony na stanowisko szefa Wydziału Wojsk Kolejowych w Departamencie VI Wojsk Technicznych Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie[6][7][8]. 1 listopada 1924 roku został przydzielony z Departamentu VI MSWojsk. do 2 pułku kolejowego z „równoczesnym odkomenderowaniem na roczny kurs doszkolenia w Wyższej Szkole Wojennej na rok szkolny 1924/25”[9]. Z dniem 15 października 1925 roku, po ukończeniu kursu doszkolenia i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do Inspektoratu Wojsk Technicznych[10]. 14 lipca 1926 roku został przeniesiony z byłego Inspektoratu Wojsk Technicznych do dyspozycji szefa Sztabu Generalnego[11].

Z dniem 31 października 1926 roku został przeniesiony do kadry oficerów saperów kolejowych i przydzielony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr IV w Łodzi na stanowisko szefa sztabu[12]. 29 listopada 1927 roku został przydzielony do 3 Okręgowego Szefostwa Saperów w Grodnie na stanowisko szefa[13][14]. 4 grudnia 1928 roku został przeniesiony z korpusu oficerów saperów kolejowych do korpusu oficerów inżynierii i saperów z pozostawieniem na zajmowanym stanowisku[15].

Z dniem 31 sierpnia 1929 roku został przeniesiony w stan spoczynku[16]. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III z przydziałem do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[17].

Według relacji podpułkownika dyplomowanego Bohdana Chojnowskiego, 13 września 1939 roku pułkownik Kozłowski przebywał w Kowlu, jako dowódca rezerwy personelu Szefostwa Komunikacji Wojskowej: „Ta rezerwa siedziała tam bezczynnie bez żadnej opieki, nareszcie otrzymała rozkaz wyjazdu do Równego, w przeddzień zajęcia go przez bolszewików i rozumie się cała w komplecie trafiła do niewoli bolszewickiej – było tam ponad 35 oficerów”[18].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 26 z 14 lipca 1920 roku, poz. 565.
  2. ↑ Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego M.S.Wojsk. Nr 37 z 24 września 1921 r., s. 373.
  3. ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 265.
  4. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 29 z 26 sierpnia 1922 roku, s. 643.
  5. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 42 z 1 listopada 1922 roku, s. 820.
  6. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 47 z 13 lipca 1923 roku, s. 463.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1923, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 21, 984, 993.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1924, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 899, 905.
  9. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 78 z 12 sierpnia 1924 roku, s. 445.
  10. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 106 z 15 października 1925 roku, s. 572.
  11. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 27 z 14 lipca 1926 roku, s. 216.
  12. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 50 z 24 listopada 1926 roku, s. 412.
  13. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 27 z 29 listopada 1927 roku, s. 349.
  14. ↑ Rocznik Oficerski 1928, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1928, s. 635, 638.
  15. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 3 z 29 stycznia 1929 roku, s. 10. Po przeniesieniu do korpusu oficerów inżynierii i saperów zachował starszeństwo w stopniu pułkownika z 1 czerwca 1919 roku, lecz został sklasyfikowany z 18,6 lokatą, obliczoną na podstawie „Rocznika Oficerskiego 1924”, podczas gdy w korpusie oficerów saperów kolejowych zajmował 3. lokatę.
  16. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 218.
  17. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1934, L.dz. 250/mob. 34, s. 349, 852.
  18. ↑ Bohdan Chojnowski, Załącznik do meldunku o działaniach własnych i npla podczas wojny pol.-niem., Paryż, 3 grudnia 1939 roku, Instytut Polski i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie, sygn. B.I.10b, s. 120.
  19. ↑ Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 2, s. 112
  20. ↑ „Na wniosek gen. br. Hallera Józefa za męstwo i odwagę wykazane w bitwie Kaniowskiej w składzie b. II Korpusy Wschodniego w dniu 11.5.18 r.”, Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2098 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 42, s. 1669)
  21. ↑ Decyzja Naczelnika Państwa z 12 grudnia 1921 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 9, s. 268)

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Dzienniki Personalne Ministra Spraw Wojskowych.
  • Roczniki Oficerskie 1923, 1924 i 1928.
  • Rocznik oficerski rezerw 1934.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Marian_Eugeniusz_Kozłowski&oldid=71732171”