Mariola Walczak-Mikołajczakowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mariola Walczak-Mikołajczakowa
Państwo działania

 Polska

Data urodzenia

1965

profesor nauk humanistycznych
Specjalność: bułgarystyka, historia języka, dialektologia historyczna, folklorystyka
Alma Mater

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Doktorat

28 maja 1997 – językoznawstwo porównawcze
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Habilitacja

17 listopada 2004 – nauki humanistyczne
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Profesura

18 kwietnia 2011

Funkcja Jednostka PAN

Przewodnicząca
Komisja Slawistyczna

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Instytut

Filologii Słowiańskiej

Stanowisko

profesor

Okres zatrudn.

od 1988

Kierownik
Zakład

Języków Południowosłowiańskich

Mariola Walczak-Mikołajczakowa (ur. 1965) – prof. dr hab., slawistka, bułgarystka, tłumaczka od początku studiów związana z Uniwersytetem im. Adama Mickiewicza w Poznaniu[1].

Obecnie pełni funkcję kierownika Zakładu Języków Południowosłowiańskich w Instytucie Filologii Słowiańskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W latach 1998–1999 pracowała jako lektor języka polskiego na Uniwersytecie im. Paisija Chilendarskiego w Płowdiwie. W roku 1997 obroniła pracę doktorską z zakresu słowiańskiego językoznawstwa porównawczego, a w roku 2004 uzyskała stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych[2]. Autorka ponad 150 publikacji (wydawanych w kraju i za granicą), w tym 12 książek, współautorka 3 książek, redaktor kilkunastu zbiorowych tomów naukowych. Wydaje także książki beletrystyczne. Do tej pory ukazały się: Powiedz mi swoje imię (Wydawnictwo Mamiko, Nowa Ruda 2013) i Bałkański szkicownik (Wydawnictwo Mamiko, Nowa Ruda 2016). Jej opowiadania w przekładzie na język bułgarski opublikowano w „Literaturen vestnik”. W 2006 roku wydała książkę poświęconą swojej rodzinnej ziemi: Wysoka. Historia, miejsca, ludzie, Poznań 2002. Była redaktorem serii wydawniczej Biblioteka Duchowości Europejskiej i periodyku „Fundamenta Europaea” w latach 2001–2008. Obecnie redaguje bułgarskie czasopismo „Literaturata”. W latach 2007–2014 przewodniczyła Komisji Slawistycznej PAN w Poznaniu. Od 1988 r. pracuje w Instytucie Filologii Słowiańskiej UAM (dawniej Katedrze Filologii Słowiańskiej)[3]. Jest także zatrudniona w Akademii Nauk Stosowanych im. Jana Amosa Komeńskiego w Lesznie.

Zainteresowania naukowe[edytuj | edytuj kod]

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Język piśmiennictwa bułgarskiego – zarys dziejów (skrypt dla studentów filologii słowiańskiej), Poznań, Wydawnictwo Naukowe UAM 1998.
  • Słowotwórstwo agentywnych nazw osobowych w języku polskim, rosyjskim i bułgarskim, Poznań, Wydawnictwo PTPN 2000.
  • Tajemnice słowiańskich bogów, Wrocław, Wydawnictwo Dolnośląskie 2001.
  • Bajeczne dzieje polski (wspólnie z A. W. Mikołajczakiem), Wrocław, Wydawnictwo Dolnośląskie 2001 (wydanie II, Wrocław 2005; wydanie III, Wrocław 2006).
  • Bałkańskie rytmy życia, czyli o tradycji przechowanej w języku, Gniezno, Oficyna Wydawnicza TUM 2001.
  • Piśmiennictwo katolickie w Bułgarii. Język utworów II połowy XVIII wieku, Poznań, Wydawnictwo Naukowe UAM 2004.
  • Franciszek Skoryna z Połocka. Życie i pisma, wybór tekstów, przekład i opracowanie M. Walczak-Mikołajczakowa, A. Naumow, Gniezno, Wydawnictwo Fundacji Collegium Europaeum Gnesnense 2007.
  • Chrześcijańska Bułgaria, Poznań, Księgarnia Św. Wojciecha 2007.
  • Bułgarski Ezop, Poznań, Wydawnictwo Naukowe UAM 2009.
  • W jedności z Bogiem i Naturą. Rzecz o kulturze ludowej na Bałkanach, Poznań, Wydawnictwo Naukowe UAM 2018.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Mariola Walczak-Mikołajczakowa | Instytut Filologii Słowiańskiej UAM [online], slavic.amu.edu.pl [dostęp 2020-07-14] [zarchiwizowane z adresu 2019-02-07].
  2. Bazy danych – Nauka Polska [online], nauka-polska.opi.org.pl [dostęp 2023-03-24].
  3. Historia | Instytut Filologii Słowiańskiej UAM [online], slavic.amu.edu.pl [dostęp 2020-07-14] [zarchiwizowane z adresu 2019-11-05].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]