Marit Allen
| Data i miejsce urodzenia |
17 września 1941 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
26 listopada 2007 |
| Zawód |
projektantka mody |
| Lata aktywności |
1966–2007 |
Marit Allen (ur. 17 września 1941 w Cheshire, zm. 26 listopada 2007 w Sydney) – brytyjska dziennikarka i projektantka mody, znana jako twórczyni kostiumów do licznych filmów, w tym takich jak Wiedźmy, Syreny, Pani Doubtfire, Hulk czy Tajemnica Brokeback Mountain.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Marit Allen urodziła się w hrabstwie Cheshire 17 września 1941 roku jako starsza z dwóch córek Rogera Allena, właściciela hotelu w Lymm[1]. Jej matka, Aase Grimsmo, była Norweżką[2]. Po ukończeniu szkoły dla dziewcząt w Adcote rozpoczęła studia na Uniwersytecie w Grenoble we Francji, lecz powróciła do kraju w 1960 roku[3]. Początkowo pracowała jako windziarka w sklepie Jaegera przy Regent Street w Londynie[4], zaś w 1961 roku otrzymała stanowisko stażystki w czasopiśmie „Queen”[2]. Wkrótce współtworzyła tam nowy, młodzieżowy dział zatytułowany „About Twenty”[3].
W 1964 roku została dziennikarką brytyjskiej edycji magazynu „Vogue”, gdzie prowadziła dział zatytułowany „Young Idea”[3]. Zajmowała się również projektowaniem mody. W 1966 roku poślubiła producenta filmowego Sanforda „Sandy” Liebersona[2]. W tym samym roku została konsultantką w sprawach kostiumów dla Susannah York przy produkcji filmu Kalejdoskop[4]. W 1973 roku zaprojektowała kostiumy dla Julie Christie w filmie Nie oglądaj się teraz[5]. Później współpracowała jeszcze z jego reżyserem Nicolasem Roegiem przy takich filmach jak: Zmysłowa obsesja (1980), Eureka (1984) i Wiedźmy (1990)[4]. Do innych produkcji, do których przygotowywała kostiumy należą: Sklepik z horrorami (1986), Biała intryga (1987), Parszywe dranie (1988), Syreny (1990), Pani Doubtfire (1993), Truposz (1995), Oczy szeroko zamknięte (1999)[5]. Z reżyserem Angiem Lee współpracowała przy Przejażdżce z diabłem (1999), Hulku (2003) i Tajemnicy Brokeback Mountain (2005), jako jedyny projektant, który opracował kostiumy dla więcej niż jednego z jego filmów[1].
Ogółem jej filmografia obejmuje ponad 30 pozycji[2]. Ostatnimi były Wszyscy ludzie króla (2006), Niczego nie żałuję – Edith Piaf (2007 – nominacja do Oscara za najlepsze kostiumy) oraz Miłość w czasach zarazy (2007)[1]. Poza Nagrodą Akademii była także nominowana do nagród BAFTA (zdobyła ją – pośmiertnie – w 2008 roku za kostiumy do Niczego nie żałuję) i dwukrotnie nagrody Emmy[5]. Zmarła w wyniku tętniaka mózgu, 26 listopada 2007 roku w Sydney, podczas pracy przy nieukończonym filmie George’a Millera, będącym adaptacją komiksu Justice League[5]. Z zakończonego w 1983 roku rozwodem małżeństwa z Sandy Liebersonem miała dwie córki i syna[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Marit Allen obituary. „The Telegraph”, 5 December 2007. [dostęp 2012-04-27].
- ↑ a b c d Sandy Boler. Marit Allen: 'Vogue' fashion editor and costume designer on 'White Mischief' and 'Brokeback Mountain'. „The Independent”, 1 December 2007. [dostęp 2012-04-27].
- ↑ a b c d Dennis Hevesi. Marit Allen, Costume Designer for Movies, Dies at 66. „The New York Times”, 13 December 2007. [dostęp 2012-04-27].
- ↑ a b c Veronica Horwell. Marit Allen obituary. „The Guardian”, 1 December 2007. [dostęp 2012-04-27].
- ↑ a b c d Harris M. Lentz III: Obituaries in the Performing Arts, 2007: Film, Television, Radio, Theatre, Dance, Music, Cartoons and Pop Culture. Jefferson, NC & London: 2008, s. 5. ISBN 978-0-7864-3481-7.