Mateusz Żyniew

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mateusz Żyniew
Herb
Pawęza
Data i miejsce śmierci

14 lipca 1814
Wiejsieje

Żona

Wiktoria Ogińska

Odznaczenia
Order Świętego Stanisława (Rzeczpospolita Obojga Narodów)

Mateusz Żyniew v. Zyniew herbu Pawęża (zm. 14 lipca 1814 w Wiejsiejach) – hrabia, starosta berżnicki[1], konsyliarz Rady Nieustającej w 1775, konsyliarz powiatu wołkowyskiego w konfederacji generalnej Wielkiego Księstwa Litewskiego konfederacji targowickiej w 1792[2]. Kawaler Orderu św. Stanisława od 1789[3].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był elektorem Stanisława Augusta Poniatowskiego. Członek konfederacji Adama Ponińskiego w 1773[4]. Był posłem starodubowskim na Sejm Rozbiorowy (1773–1775), wszedł w skład delegacji wyłonionej pod naciskiem dyplomatów trzech państw rozbiorczych, mającej przeprowadzić rozbiór. 18 września 1773 podpisał traktaty cesji przez Rzeczpospolitą Obojga Narodów ziem zagarniętych przez Rosję, Prusy i Austrię w I rozbiorze Polski[5]. Członek konfederacji Andrzeja Mokronowskiego w 1776 roku[6]. Jako poseł grodzieński na sejm grodzieński 22 lipca 1793 podpisał traktat cesji przez Rzeczpospolitą ziem zagarniętych przez Rosję w II rozbiorze Polski[7]. Członek konfederacji grodzieńskiej w 1793[8]. Pruski tytuł hrabiego uzyskał w 1798. Ożeniony z księżną Wiktorią Ogińską, zmarł bezpotomnie[9][1].

Był Mistrzem Katedry lóż wolnomularskich Dobry Pasterz w 1777 roku i Gorliwy Litwin w 1780 roku.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Sławomir Leitgeber: Nowy Almanach Błękitny. Adiutor, 1993, s. 203.
  2. ↑ Korrespondent Warszawski Donoszący Wiadomości Kraiowe y Zagraniczne. 1792, no 64 + dod., s. 586.
  3. ↑ Encyklopedja Powszechna. T. 28. s. 898-899.
  4. ↑ Actum in Curia Regia Varsaviensi Feria Tertia post Dominicam Conductus Paschae videlicet, die vigesima Mensis Aprilis Anno Domini Millesimo Septingentesimo Septuagesimo Tertio. [Inc. tekst pol.:] My Posłowie na Seym blisko następuiący [...], b.n.s.
  5. ↑ Volumina Legum t. VIII, Petersburg 1860, s. 20-48.
  6. ↑ Volumina Legum, t. VIII, Petersburg 1860, s. 529.
  7. ↑ Volumina Legum t. X, Poznań 1952, s. 23.
  8. ↑ Korwin [Kossakowski] S., Trzeci Maj i Targowica, Kraków 1890, s. 223.
  9. ↑ Adam Amilkar Kosiński: Przewodnik heraldyczny. T. I. Kraków: 1877, s. 503.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Ryszard Chojecki, Patriotyczna opozycja na sejmie 1773 r., w: Kwartalnik Historyczny, LXXIX, nr 3, 1972, s. 561.
  • Stanisław Małachowski-Łempicki, Wykaz polskich lóż wolnomularskich oraz ich członków w latach 1738-1821, w: Archiwum Komisji Historycznej, t. XIV, Kraków 1930, s. 407.
  • Volumina Legum, t. VII, Petersburg 1860, s. 123.
  • Volumina Legum, t. VIII, Petersburg 1860, s. 87.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mateusz_Żyniew&oldid=73084180”