Mateusz Kamiński (żołnierz)
sierżant | |
Data i miejsce urodzenia |
16 września 1896 |
---|---|
Data śmierci |
1920 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Formacja | |
Jednostki | |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Mateusz Kamiński (ur. 16 września 1896 we Włocławku, zaginął w 1920) – żołnierz Legionów Polskich, podoficer Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w rodzinie Jakuba i Anny z Koneckich. Absolwent szkoły ludowej we Włocławku. Po ukończeniu nauki pracował jako tokarz, a w 1916 wstąpił ochotniczo do Legionów Polskich i otrzymał przydział do 6 pułku piechoty[1].
W listopadzie 1918 wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego. W stopniu sierżanta dowodził plutonem w 11 kompanii 30 pułku Strzelców Kaniowskich i na jego czele walczył na frontach wojny polsko-bolszewickiej. W maju 1920 podczas walk o wieś Wołoszki objął dowództwo po rannym dowódcy kompanii i zdecydowanym atakiem zajął umocnione pozycje przeciwnika. Za czyn ten został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[1].
Zaginął w toku dalszych działań wojennych w niewyjaśnionych okolicznościach[1].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Polak (red.) 1991 ↓, s. 62.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.