Maurycy Mayzel

Maurycy Mayzel
Data i miejsce urodzenia	12 kwietnia 1872 ; Warszawa, Królestwo Polskie
Data i miejsce śmierci	jesień 1942 ; Kowel, Polska pod okupacją III Rzeszy
	Prezes Warszawskiej Gminy Żydowskiej
Okres	od 1936; do 1939
Poprzednik	Eliasz Mazur
Następca	Adam Czerniaków
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Maurycy Mayzel (ur. 12 kwietnia 1872 w Warszawie, zm. jesienią 1942 w Kowlu) – polski przemysłowiec, sędzia handlowy, działacz społeczny i samorządowy, w latach 1937–1939 komisaryczny prezes warszawskiej gminy żydowskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 12 kwietnia 1872^[1] w Warszawie w rodzinie Jakuba Mayzelsa i Lei Manierkow-Mayzels. W czasie rewolucji 1905 roku występował przeciw rusyfikacji Żydów w Kongresówce, brał udział w walce o polskość szkół. Podczas I wojny światowej działał w Komitecie Niesienia Pomocy Uchodźcom. Po odzyskaniu niepodległości od 1919 radny Rady Miasta Warszawy. W czasie wojny polsko-bolszewickiej w 1920 był jednym z komisarzy Rady Obrony Stolicy. Prezes oddziału Związku Strzeleckiego im. Berka Joselewicza. Członek Rady Komisji Taryf Celnych, ławnik Sądu Okręgowego w Warszawie (1919–1923), sędzia handlowy i radca Giełdy Warszawskiej. W latach 1927–1934 wiceprezes Rady Miejskiej w Warszawie i członek Komisji Rewizyjnej. Był wiceprezesem Centrali Związku Kupców, jednym z założycieli Instytutu Fryderyka Chopina oraz działaczem wielu żydowskich i polskich instytucji społecznych.

Od stycznia 1937 komisaryczny prezes Zarządu Żydowskiej Gminy Wyznaniowej; funkcję sprawował do dnia opuszczenia Warszawy 6 września 1939.

Po agresji III Rzeszy na Polskę opuścił Warszawę 6 września 1939 roku wraz z grupą pracowników na apel pułkownika Romana Umiastowskiego. Jego następcą na stanowisku komisarycznego prezesa gminy został − mianowany przez Stefana Starzyńskiego 23 września 1939 − zastępca Mayzela, Adam Czerniaków^[2].

Po opuszczeniu Warszawy zatrzymał się w Kowlu, który po agresji ZSRR na Polskę znalazł się pod okupacją sowiecką. Po ataku Niemiec na ZSRR i rozpoczęciu okupacji niemieckiej trafił do utworzonego w maju 1942 w Kowlu getta. Został zamordowany podczas jego likwidacji jesienią 1942 roku^[3].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (3 maja 1928)^[4]^[5]
Złoty Krzyż Zasługi (11 listopada 1934)^[6]
Krzyż Oficerski Orderu Legii Honorowej (Francja)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Maurycy Mayzel [online], geni_family_tree [dostęp 2020-12-01] (pol.).
↑ Ruta Sakowska: Ludzie z dzielnicy zamkniętej. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1993, s. 26. ISBN 83-01-11146-X.
↑ Jacek Leociak. Powstanie. Dzielnica wykluczenia [w:] Opór i zagłada 1943. „Pomocnik Historyczny Polityki”. 2/2023, s. 18, 2023.
↑ M.P. z 1928 r. nr 111, poz. 176 „za zasługi na polu społecznem”.
↑ Odznaczenia orderem Polonia Restituta. „Kurier Warszawski”. Nr 134, s. 16, 15 maja 1928.
↑ M.P. z 1934 r. nr 259, poz. 338 „za zasługi na polu pracy na rzecz Pożyczki Narodowej”.

Bibliografia, linki[edytuj | edytuj kod]

Adam Czerniaków: Adama Czerniakowa dziennik getta warszawskiego 6 IX 1939 – 23 VII 1942. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1983. ISBN 83-01-03042-9.
Maurycy Majzel. jhi.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-07-03)].

[1] Maurycy Mayzel [online], geni_family_tree [dostęp 2020-12-01] (pol.).

[2] Ruta Sakowska: Ludzie z dzielnicy zamkniętej. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1993, s. 26. ISBN 83-01-11146-X.

[3] Jacek Leociak. Powstanie. Dzielnica wykluczenia [w:] Opór i zagłada 1943. „Pomocnik Historyczny Polityki”. 2/2023, s. 18, 2023.

[4] M.P. z 1928 r. nr 111, poz. 176 „za zasługi na polu społecznem”.

[5] Odznaczenia orderem Polonia Restituta. „Kurier Warszawski”. Nr 134, s. 16, 15 maja 1928.

[6] M.P. z 1934 r. nr 259, poz. 338 „za zasługi na polu pracy na rzecz Pożyczki Narodowej”.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]