Maurycy Mitte

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Maurycy Mitte
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

22 września 1845
Warszawa

Data i miejsce śmierci

3 sierpnia 1900
Warszawa

profesor nauk technicznych
Specjalność: górnictwo
Alma Mater

Petersburski Państwowy Instytut Górniczy

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Petersburski Państwowy Instytut Górniczy
Szkoła Inżynierska im. Hipolita Wawelberga i Stanisława Rotwanda

Maurycy Mitte (ur. 22 września 1845 w Warszawie, zm. 3 sierpnia 1900 tamże) – polski inżynier górnik, dyrektor Szkoły Technicznej im. H. Wawelberga i S. Rotwanda.

Życie[edytuj | edytuj kod]

Ukończył gimnazjum (1863) i Wydział Fizyczno-Matematyczny Szkoły Głównej w Warszawie (1868)[1] Dyplom magistra matematyki otrzymał w 1870 r.[1] W tym czasie pracował przez krótki czas w Zarządzie Warszawskiego Okręgu Komunikacji[1]. Następnie studiował w Instytucie Górniczym w Petersburgu, który ukończył w 1874, otrzymując dyplom inżyniera górnika[2]. Po odbyciu rocznej praktyki w zakładach górniczych na Uralu i Kaukazie był wykładowcą i profesorem Instytutu Górniczego w Petersburgu (1875-1895). Prowadził zajęcia z rysunku technicznego i budowy maszyn[1]. Zajmował się badaniami hydrogeologicznymi Polesia i Białorusi, które realizował zespół kierowany przez płk Józefa Żylińskiego. W związku z tymi badaniami opracował mapę geologiczną części Białorusi[1]. Jednocześnie publikował w czasopismach polskich i rosyjskich prace na temat geologii, silników spalinowych i inżektorów parowych[2].

W r. 1895 M. zrezygnował z pracy w Petersburskim Instytucie Górniczym i przeniósł się do Warszawy[1]. Włączył się tam w prowadzone od 1892 starania Stefana Kossutha, Hipolita Wawelberga i Stanisława Rotwanda mające na celu założenie średniej szkoły technicznej w Warszawie. Jako profesor znanej uczelni rosyjskiej otrzymał w 1895 koncesję na prowadzenie prywatnej szkoły technicznej[1]. W latach 1895-1900 pierwszy dyrektor i organizator Średniej Szkoły Mechaniczno-Technicznej Maurycego Mittego (później znanej jako Szkoła Mechaniczno-Techniczna im. H. Wawelberga i S. Rotwanda[2]. Był w niej także wykładowcą geometrii wykreślnej[2]. W okresie, gdy zarządzał placówką, szkoła otrzymała budynki przy ul. Mokotowskiej 4/6 (była ich właścicielem). Początkowo miała dwa wydziały: Mechaniczny i Budowlany. Programy nauczania, trwającego 4 lata, opracowane i wprowadzone przez niego, sprawiły, że przynajmniej od 1897 była to w rzeczywistości prywatna wyższa szkoła techniczna. Mimo wysokiego poziomu nauczania nie udało się mu uzyskać dla szkoły uprawnień szkoły publicznej; być może dlatego że zatrudniał tylko polskich wykładowców[1]. Jednocześnie w latach 1897-1898 popierał starania o utworzenie Instytutu Politechnicznego w Warszawie[1]. Pochowany w grobowcu rodzinnym na Starych Powązkach (katera K, rząd 6, miejsce 14-15)[3].

Prace Maurycego Mittego[edytuj | edytuj kod]

  • Motor naftowy systemu Otto "Przegląd Techniczny" 1889,

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Był synem urzędnika Królestwa Polskiego Teodora (1794-1876) i Anieli z Pętkowskich. Mąż Bronisławy Laury ze Szpadkowskich (1855-1921). Mieli trzy córki: Zofię Joannę (1888–1910), Wandę (1888–1903) i Marię (1897-1985) żonę Kazimierza Wipszyckiego (1900-1971)[1][3][4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h i j Jerzy Zimny, Mitte Maurycy (1845-1900), Polski Słownik Biograficzny, t. 21, Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk 1976, s. 386-387
  2. ↑ a b c d Ryszard Jakubów, Pierwsze dziesięciolecie Szkoły Technicznej Wawelberga i Rotwanda (1895-1905), "Rozprawy z dziejów oświaty" t. 34, 1991, s. 80, 90
  3. ↑ a b Cmentarz Stare Powązki: MAURYCY MITTE, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2023-09-30].
  4. ↑ Maurycy Mitte ze Świętnicy h. Nagody - M.J. Minakowski, Genealogia potomków Sejmu Wielkiego [dostęp 30.08.2023]

Literatura[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Maurycy_Mitte&oldid=71860728”