McLaren MP4/15
| |||
| Kategoria | |||
|---|---|---|---|
| Konstruktor | |||
| Projektant | |||
| Dane techniczne | |||
| Nadwozie |
monokok z kompozytu włókna węglowego i aluminium o strukturze plastra miodu | ||
| Zawieszenie przednie |
podwójne wahacze, popychacze i dźwignie kątowe aktywujące drążki skrętne i amortyzatory McLaren pod sprężynami śrubowymi | ||
| Zawieszenie tylne |
podwójne wahacze, popychacze i dźwignie kątowe aktywujące drążki skrętne i amortyzatory McLaren pod sprężynami śrubowymi | ||
| Silnik |
Mercedes-Benz FO 110J 3.0 V10 | ||
| Skrzynia biegów |
McLaren, półautomatyczna, 7 biegów + wsteczny | ||
| Paliwo | |||
| Opony | |||
| Historia | |||
| Debiut | |||
| Kierowcy | |||
| Używany | |||
| Wyścigi |
17 | ||
| Wygrane |
7 | ||
| Pole position |
7 | ||
| Najszybsze okrążenie |
12 | ||
| |||
McLaren MP4/15 – samochód Formuły 1 zaprojektowany przez Adriana Neweya, Neila Oatleya i Henriego Duranda, skonstruowany przez McLarena na sezon 2000.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Samochód oparty był na poprzedniku, modelu MP4/14, którym Mika Häkkinen zdobył mistrzostwo świata kierowców w 1999 roku. Mimo to w samochodzie zastosowano kilka innowacji, jak kominy z gorącym powietrzem w sekcjach bocznych – pomysł, który został później skopiowany przez wszystkie zespoły, czy też wydech z centralnym wyjściem[1]. Nos został w porównaniu do poprzednika skrócony i był niższy od większości konkurentów. Podobnie jak poprzednie modele, MP4/15 był napędzany przez silnik Mercedesa. Jednostka FO 110J o pojemności 2997 cm³ była zdolna osiągnąć 810 KM przy 17400 rpm[2].
Kierowcami nadal byli Mika Häkkinen i David Coulthard, a kierowcą testowym został Olivier Panis. Model został zaprezentowany 3 stycznia 2000 roku na torze Jerez[2].
Pomimo swojej wydajności aerodynamicznej model MP4-15 był bardzo delikatny, przez co w trakcie sezonu psuł się kilkakrotnie. W pierwszych trzech wyścigach Mika Häkkinen zdobył trzy pole position, a David Coulthard zajął dwukrotnie drugie miejsce startowe, jednak obaj kierowcy nie ukończyli Grand Prix Australii z powodu awarii zaworu pneumatycznego, a po Grand Prix Brazylii Coulthard został zdyskwalifikowany. Michael Schumacher natomiast wygrał trzy pierwsze wyścigi i już na początku sezonu miał dużą przewagę nad McLarenami[2].
Mimo to Coulthard wygrał w Wielkiej Brytanii, Monako i Francji. Häkkinen triumfował najpierw w Hiszpanii, a następnie powrócił do walki o tytuł poprzez zwycięstwa w Grand Prix Austrii, Grand Prix Węgier i Grand Prix Belgii, po którym objął prowadzenie w mistrzostwach. Jednak awaria Fina w Grand Prix USA zaprzepaściła jego szanse na trzeci tytuł. Häkkinen zakończył sezon na drugim miejscu w klasyfikacji kierowców, a Coulthard był trzeci. McLaren zajął drugie miejsce w klasyfikacji konstruktorów[2].
Wyniki w Formule 1[edytuj | edytuj kod]
| Legenda oznaczeń w tabelach wyników Wyświetl szablon na nowej stronie | |
|---|---|
| Oznaczenie | Wyjaśnienie |
| Złoty | Zwycięzca lub mistrzostwo |
| Srebrny | 2. miejsce lub wicemistrzostwo |
| Brązowy | 3. miejsce lub II wicemistrzostwo |
| Zielony | Ukończył, punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy zdobył co najmniej jeden punkt na przestrzeni sezonu, poza trzema powyższymi opcjami) |
| Niebieski | Ukończył, nie punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy nie zdobył co najmniej jednego punktu na przestrzeni sezonu) |
| Czerwony | Nie zakwalifikował się (NZ) |
| Nie prekwalifikował się (NPK) | |
| Różowy | Nie ukończył (NU) |
| Niesklasyfikowany (NS) (w klasyfikacji generalnej, gdy nie został sklasyfikowany w żadnym wyścigu sezonu) | |
| Czarny | Zdyskwalifikowany (DK) |
| Wykluczony (WYK/EX) | |
| Biały | Nie wystartował (NW) |
| Kontuzjowany (K/INJ) | |
| Wyścig odwołany (OD/C) | |
| Bez koloru | Został wycofany (WYC/WD) |
| Nie przybył (NP/DNA) | |
| Nie brał udziału w treningach (NT/DNP) | |
| Nie został zgłoszony (–) | |
| Pogrubienie | Start z pole position |
| Kursywa | Najszybsze okrążenie wyścigu |
| † | Nie ukończył, ale jego rezultat został zaliczony ze względu na przejechanie więcej niż 90% dystansu wyścigu. |
| * | Sezon w trakcie |
| 1/2/3 | Punktowana pozycja w sprincie kwalifikacyjnym |
| Lista systemów punktacji Formuły 1 | |
| Sezon | Zespół | Silnik | Kierowcy | Wyniki w poszczególnych eliminacjach | Wyniki kierowców |
Wyniki konstruktora | ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 2000 | 
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Pkt. | Msc. | Pkt. | Msc. | |||
| West McLaren Mercedes | Mercedes |  Mika Häkkinen
|
NU | NU | 2 | 2 | 1 | 2 | 6 | 4 | 2 | 1 | 2 | 1 | 1 | 2 | NU | 2 | 4 | 89 | 2 | 152 | 2 | |
| David Coulthard
|
NU | DK | 3 | 1 | 2 | 3 | 1 | 7 | 1 | 2 | 3 | 3 | 4 | NU | 5 | 3 | 2 | 73 | 3 | |||||
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ 2000 Formula 1 McLaren MP4-15. mclaren.com. [dostęp 2013-12-10]. (ang.).
- ↑ a b c d McLaren MP4-15. f1technical.net. [dostęp 2013-12-10]. (ang.).