Olivier Panis

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Olivier Denis Panis
Ilustracja
Olivier Panis w 2009 roku
Państwo

 Francja

Data i miejsce urodzenia

2 września 1966
Lyon

Sukcesy

1989: Francuska Formuła Renault (mistrz)
1991: Francuska Formuła 3 (wicemistrz)
1993: Międzynarodowa Formuła 3000 (mistrz)

Panis w trakcie piątkowych treningów przed Grand Prix Stanów Zjednoczonych 2005

Olivier Denis Panis (ur. 2 września 1966 w Lyonie) – francuski kierowca Formuły 1.

Swoją karierę rozpoczynał jak większość kierowców Formuły 1 od wyścigów na torze kartingowym w latach 1981–1987. Pierwszym osiągnięciem było wygranie w 1987 roku prestiżowych zawodów Volant Elf Winfield Driving School na torze Paul Ricard. Sukces ten przyczynił się do awansu do francuskiej edycji Formuły Renault, w której już rok później świętował tytuł mistrza. Kolejnym etapem w jego karierze były występy we Francuskiej Formule 3. W 1990 roku w tych zawodach zajął czwartą pozycję, a w następnym roku był już na drugiej pozycji z dorobkiem największej ilości zwycięstw. Kolejny awans w drabince kariery to w roku 1992 Formuła 3000 i zespół Apomatox. Słabe występy w tym roku miały jeden blask – zajęcie drugiego miejsca na rodzinnym torze Magny-Cours. Rok 1993 przyniósł 3 zwycięstwa w zawodach w barwach zespołu DAMS i zwycięstwo w klasyfikacji generalnej. Ukoronowaniem jego awansów było dostanie się w 1994 roku do Formuły 1 i występy w zespole Ligier-Renault. Pierwszy sezon występów zakończył na 11 pozycji z dorobkiem 9 punktów, z największym sukcesem – drugie miejsce w Grand Prix Niemiec. W kolejnych sezonach zajmował podobne miejsca:

1995: Ligier-Mugen Honda, 16 punktów, 8 miejsce
1996: Ligier-Mugen Honda, 13 punktów, 9 miejsce; zajęcie pierwszego miejsca w GP Monako
1997: Prost-Mugen Honda, 16 punktów, 9 miejsce; podczas GP Kanady uległ poważnemu wypadkowi, podczas którego doznał złamania obu nóg.

W kolejnych dwóch sezonach 1998 i 1999 słabe silniki Peugeotów spowodowały, że Panis zdobył zaledwie 2 punkty i był sklasyfikowany na 18 i 15 miejscu. Słabe wyniki kierowcy spowodowały, że został zwolniony ze stajni Prost-Peugeot.

W 2000 roku Ron Dennis zatrudnił Panisa jako kierowcę testowego w zespole West McLaren Mercedes. W kolejnym sezonie otrzymał ponownie szansę jazdy w F1, tym razem w zespole British American Racing. Sezon ten zakończył na 14 miejscu z dorobkiem 5 punktów. Słabe jednostki napędowe Hondy w kolejnym roku również nie przyczyniły się do lepszych wyników Panisa – 14 miejsce, 3 punkty.

W sezonie 2003 przeniósł się do zespołu (Panasonic Toyota Racing). Z powodu częstych awarii bolidu zajął dopiero 15 miejsce z dorobkiem 6 punktów. Identyczny dorobek punktowy zanotował w sezonie 2004, tym razem został jednak sklasyfikowany na czternastej pozycji. Był w tym czasie najstarszym kierowcą w stawce – miał 37 lat.

We wrześniu 2006, po dwóch latach w Formule 1 jako kierowca testowy Toyoty, ogłosił zakończenie kariery.

Starty w Formule 1[edytuj | edytuj kod]

Wyniki[edytuj | edytuj kod]

Rok Zespół Samochód Silnik Wyniki w poszczególnych eliminacjach Pkt. Msc.
1994 Brazylia San Marino Monako Hiszpania Kanada Francja Wielka Brytania Niemcy Węgry Belgia Włochy Portugalia Unia Europejska Japonia Australia 11 9
Ligier Gitanes Blondes Ligier JS39B Renault RS6 3.5 V10 11 9 11 9 7 12 NU 12 2 6 7 10 DK 9 11 5
1995 Brazylia Argentyna San Marino Hiszpania Monako Kanada Francja Wielka Brytania Niemcy Węgry Belgia Włochy Portugalia Unia Europejska Japonia Australia 16 8
Ligier Gitanes Blondes Ligier JS41 Mugen-Honda 301 3.0 V10 NU 7 9 6 NU 4 8 4 NU 6 9 NU NU NU 8 5 2
1996 Australia Brazylia Argentyna Unia Europejska San Marino Monako Hiszpania Kanada Francja Wielka Brytania Niemcy Węgry Belgia Włochy Portugalia Japonia 13 9
Ligier Gauloises Blondes Ligier JS43 Mugen-Honda MF-301 HA 3.0 V10 7 6 8 NU NU 1 NU NU 7 NU 7 5 NU NU 10 7
1997 Australia Brazylia Argentyna San Marino Monako Hiszpania Kanada Francja Wielka Brytania Niemcy Węgry Belgia Włochy Austria Luksemburg Japonia Unia Europejska 16 9
Prost Galouises Blondes Prost JS45 Mugen-Honda MF-301HB 3.0 V10 5 3 NU 8 4 2 11 6 NU 7
1998 Australia Brazylia Argentyna San Marino Hiszpania Monako Kanada Francja Wielka Brytania Niemcy Węgry Belgia Włochy Austria Luksemburg Japonia 0 22
Prost Gauloises Blondes Prost AP01 Peugeot A16 V10 9 NU 15 11 16 NU NU 11 NU NU 15 12 NU NU 12 11
1999 Australia Brazylia San Marino Monako Hiszpania Kanada Francja Wielka Brytania Austria Niemcy Węgry Belgia Włochy Unia Europejska Stany Zjednoczone Japonia 2 16
Gauloises Prost Prost AP02 Peugeot A18 3.0 V10 NU 6 NU NU NU 9 8 13 10 6 10 13 11 9 NU NU
2001 Australia Malezja Brazylia San Marino Hiszpania Austria Monako Kanada Unia Europejska Francja Wielka Brytania Niemcy Węgry Belgia Włochy Stany Zjednoczone Japonia 5 14
Lukcy Strike B.A.R. Honda BAR 003 Honda RA001E V10 7 NU 4 8 7 5 NU NU NU 9 NU 7 NU 11 9 11 13
2002 Australia Malezja Brazylia San Marino Hiszpania Austria Monako Kanada Unia Europejska Wielka Brytania Francja Niemcy Węgry Belgia Włochy Stany Zjednoczone Japonia 3 14
Lukcy Strike B.A.R. Honda BAR 004 Honda RA002E V10 NU NU NU NU NU NU NU 8 9 5 NU NU 12 12 6 12 NU
2003 Australia Malezja Brazylia San Marino Hiszpania Austria Monako Kanada Unia Europejska Wielka Brytania Francja Niemcy Węgry Belgia Włochy Stany Zjednoczone 6 15
Panasonic Toyota Racing Toyota TF103 Toyota RVX-03 3.0 V10 NU NU NU 9 NU NU 13 8 NU 8 11 5 NU NU NU 10
2004 Australia Malezja Bahrajn San Marino Hiszpania Monako Unia Europejska Kanada Stany Zjednoczone Francja Wielka Brytania Niemcy Węgry Belgia Włochy Japonia Brazylia 6 14
Panasonic Toyota Racing Toyota TF104 Toyota RVX-04 V10 13 12 9 11 NU 8 11 DK 5 15 NU 14 11 8 NU 14 14

Podsumowanie startów[edytuj | edytuj kod]

Ważne wyścigi
Debiut

Brazylia Grand Prix Brazylii 1994

Pierwsze punkty

Niemcy Grand Prix Niemiec 1994

Pierwsze podium

Niemcy Grand Prix Niemiec 1994

Pierwsze zwycięstwo

Monako Grand Prix Monako 1996

Ostatni

Japonia Grand Prix Japonii 2004

Najwyższe pozycje
Kwalifikacje

3

Wyścig

1