Meltdown: Live in Mexico City

Meltdown: Live in Mexico City

Wykonawca albumu koncertowego
King Crimson
Wydany	19 października 2018
Nagrywany	14–19 lipca 2017
Gatunek	rock progresywny
Długość	CD1: 1:13:11; CD2: 1:17:36; CD3: 1:08:02; Blu-ray: 2:32:16
Wydawnictwo	Discipline Global Mobile, Wowow Entertainment, Inc.
Producent	Robert Fripp, David Singleton
Oceny
All About Jazz Jazzwise ★★★ Prog Archives 4.59/5.0
Album po albumie
Live in Vienna (2018) Meltdown: Live in Mexico City (2018) Music Is Our Friend: Live in Washington and Albany (2021)

Meltdown: Live in Mexico City – album koncertowy King Crimson, wydany 19 października 2018 w Europie i USA nakładem Discipline Global Mobile jako podtrójny CD z dodatkowym dyskiem BD oraz 24 października w Japonii wspólnym nakładem miejscowej wytwórni Wowow Entertainment, Inc. z Discipline Global Mobile. W tym samym roku wydana została również wersja digital download (41 plików FLAC).

Album

Historia

W 2013 roku King Crimson powrócił do działalności w zmienionym składzie, aby jesienią następnego roku rozpocząć trasę koncertową. Skład ten tworzyło 7 muzyków, rozmieszczonych na scenie w dwóch rzędach: trzech perkusistów z przodu: Pat Mastelotto, Bill Rieflin (który czasami grał także na klawiszach u boku Frippa) i Gavin Harrison. Z tylu znajdowali się: Robert Fripp, gitarzysta i wokalista grupy, Jakko Jakszyk, basista i wokalista Tony Levin; oraz multiinstrumentalista (saksofonista i flecista) Mel Collins. Kiedy w 2016 roku Rieflin po raz pierwszy musiał wziąć urlop naukowy od działalności w zespole, zatrudniono perkusistę i, podobnie jak Rieflin, finezyjnego klawiszowca Jeremy’ego Staceya. Okazał on się na tyle niezbędnym wzmocnieniem grupy, że po powrocie Rieflina pozostał w niej, zajmując jego miejsce z przodu, podczas gdy Rieflin przeszedł do tyłu zajmując środkową pozycję pomiędzy Levinem i Jakszykiem. W tym składzie zespół nagrał albumy Live in Chicago i Live in Vienna. W 2017 roku King Crimson dał pięć nocnych koncertów w Meksyku. Wszystkie one zostały nagrane i sfilmowane, a ich wynikiem jest album koncertowy Meltdown z ponad dwiema godzinami zarejestrowanego występu w wysokiej rozdzielczości i trzema godzinami audio, w tym, po raz pierwszy w tym składzie, nagraniami audio utworów „Breathless”, „Discipline”, „Moonchild” oraz nocnymi improwizacjami „Cadenza” Tony’ego Levina i „Meltdown” Jeremy’ego Staceya dając kompleksowy przegląd dokonań King Crimson u szczytu jego możliwości.

Lista utworów

Lista i informacje według Discogs:

CD One

1.	Walk On	3:46
2.	Larks' Tongues In Aspic, Part One	9:28
3.	Neurotica	4:57
4.	Cirkus	7:42
5.	Dawn Song	2:19
6.	Last Skirmish	6:10
7.	Prince Rupert's Lament	2:31
8.	The Hell Hounds Of Krim	3:42
9.	Red	6:43
10.	Fallen Angel	6:09
11.	Islands	9:03
12.	The Talking Drum	3:48
13.	Larks' Tongues In Aspic, Part Two	6:53
		1:13:11

CD Two

1.	Indiscipline	8:20
2.	The ConstruKction Of Light	6:05
3.	Epitaph	8:33
4.	Banshee Legs Bell Hassle	1:39
5.	Easy Money	9:57
6.	Interlude	2:46
7.	The Letters	6:13
8.	Sailor's Tale	6:24
9.	CatalytiKc No 9	1:13
10.	Meltdown	4:23
11.	Radical Action II	2:28
12.	Level Five	7:07
13.	Starless	12:28
		1:17:36

CD Three

1.	Peace - An End	2:13
2.	Pictures Of A City	8:21
3.	Devil Dogs Of Tessellation Row	3:10
4.	Fracture	11:03
5.	The Court Of The Crimson King	7:03
6.	Heroes	4:42
7.	21st Century Schizoid Man	13:35
	Bonus Tracks 2018 Official Bootleg
8.	Discipline	5:30
9.	Moonchild	2:25
10.	Tony's Cadenza	1:23
11.	Jeremy's Cadenza	1:06
12.	Breathless	5:00
13.	Cool Jam	2:31
		1:08:02

Blue-Ray Disc

1.	Walk On	3:28
2.	Neurotica	4:51
3.	Pictures Of A City	8:23
4.	Cirkus	7:34
5.	Dawn Song	2:19
6.	Last Skirmish	6:10
7.	Prince Rupert's Lament	2:26
8.	Epitaph	8:31
9.	Devil Dogs Of Tessellation Row	3:09
10.	Fracture	11:05
11.	Islands	9:25
12.	Intermission	0:45
13.	Indiscipline	8:03
14.	Peace - An End	1:56
15.	Easy Money	9:55
16.	Interlude	2:47
17.	The Letters	6:13
18.	The Sailor's Tale	6:23
19.	CatalytiKc No 9	1:13
20.	Fallen Angel	6:00
21.	The Talking Drum	3:48
22.	Larks' Tongues In Aspic Part 2	6:51
23.	Starless	13:24
24.	The Hell Hounds Of Krim	3:39
25.	21st Century Schizoid Man	13:58
		2:32:16

• Nagrano w Teatro Metropolitan w Meksyku w dniach 14-19 lipca 2017 roku
• Dodatkowe utwory nagrano w Rzymie, Krakowie, Poznaniu i Wenecji w lipcu 2018 roku

Album ma formę dwóch mini-winylowych opakowań typu gatefold z dołączoną 24-stronicową książeczką, zamkniętą w zewnętrznym grubym etui

Muzycy

• Robert Fripp – gitara i instrumenty klawiszowe, miksowanie,
• Jakko Jakszyk – gitara, flet, śpiew
• Bill Rieflin – instrumenty klawiszowe]
• Tony Levin – gitary basowe, stick, chórki
• Mel Collins – saksofony i flet
• Pat Mastelotto – perkusja, instrumenty perkusyjne
• Jeremy Stacey – perkusja, instrumenty klawiszowe
• Gavin Harrison – perkusja

Personel techniczny

• Chris Porter – inżynier dźwięku
• David Singleton – kompilacja, mastering, produkcja
• Robert Fripp – produkcja, informacje na wkładce
• Matt Skerritt – kierownik wideo
• Russ Wilson, Adrian Holmes, Renee Adams, Iona Singleton, Jason Birnie, Michele Russotto, John Armitage, Biff Blumfumgagnge, Dave Salt – personel techniczny

Odbiór

Opinie krytyków

John Kelman z magazynu All About Jazz ocenił wysoko album dając mu cztery i pół gwiazdki (na pięć). Jego zdaniem „Meltdown można pod pewnymi względami postrzegać jako kuzyna wydanego w 2018 roku Radical Action (To Unseat The Hold Of Monkey Mind) (…) Jest [w nim] tak wiele atrakcji, że nie sposób byłoby je wszystkie wymienić, ale wystarczy powiedzieć, iż największą zaletą Meltdown jest to, że każdy członek zespołu naprawdę wczuł się w swoją skórę w tej grupie przez ostatnie pół dekady”. Autor doszedł do wniosku, że na podstawie porównania materiału zarejestrowanego przez King Crimson w okresie od 2014 roku do Meltdown wszyscy muzycy są lepsi, tak indywidualnie, jak i zbiorowo, a wolność artystyczna, leżąca od początku u podstaw zespołu w ośmioosobowym składzie stała się „większa, szersza i głębsza”. Skład ten ocenił jako „najbardziej uzdolniony, najbardziej spełniony i najbardziej nieprzewidywalny” w perspektywie przypadającej na 2019 rok 50. rocznicy powstania zespołu. Sam album określił natomiast jako „jeden z najlepiej brzmiących dokumentów grupy na żywo w historii”.

Jake Cole z magazynu Spectrum Culture we wstępie do swojej recenzji wziął jako punkt odniesienia najlepszy – jego zdaniem – album King Crimson, Larks’ Tongues in Aspic z 1973 roku, pełen „swobodnej improwizacji, awangardowego jazzu, nowoczesnej klasyki, a nawet liberalnej szczypty poszarpanego metalu”. Zauważył następnie, że później zespół porzucił rock progresywny podążając w różnych kierunkach, a każdej nowej formie jego muzycznych poszukiwań towarzyszyły zmiany jego składu. Oceniając Meltdown stwierdził, iż „prawie każdy utwór na tym gigantycznym albumie zasługuje na podobne pochwały” dając jako przykład utwory z lat 70., zwłaszcza „Red” i „The Talking Drum”, wykonane w ośmioosobowym skladzie. Jego zdaniem King Crimson „przemierza jedną z najbardziej proteuszowych dyskografii w nagranej muzyce”, a Meltown sprawia że zespół „po 50 latach istnienia i burzliwie różnych składach, w końcu odnalazł swoją prawdziwą iterację i że wszystko do tego momentu wydaje się być prologiem”.

Daniel Spicer z magazynu Jazzwise stwierdził, iż „w głównej mierze jednak, grupa ta doskonale rekonstruuje niektóre z kluczowych pomników z pierwszych pięciu lat King Crimson. „21st Century Schizoid Man” to maniakalny harmider z rozbudowaną perkusją z trzema bębnami, a „Starless” jest po prostu bezbłędny, od pierwszych mrożących krew w żyłach nut melotronu. Jest też kilka mniej oczywistych wyborów, w tym doskonale wykonany medley z przeoczonego Lizard z 1970 roku”. W podsumowaniu ocenił, że wprawdzie na albumie jest „mało niespodzianek”, ale jest on „satysfakcjonującą gratką dla fanów i, co oczywiste, również dla Frippa”.

Listy tygodniowe

2018

Kraj	Lista	Pozycja
Niemcy	Offizielle Deutsche Charts	58
Szkocja	Scottish Albums Chart	48
Włochy	FIMI	84