Miłydar (herb szlachecki)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Herb Miłydar w stylizacji Tadeusza Gajla
Herb Miłydar w/g Juliusza Ostrowskiego

Miłydar[1]polski herb szlachecki z nobilitacji.

Opis herbu[edytuj | edytuj kod]

Opis herbu z wykorzystaniem klasycznych zasad blazonowania:

W polu srebrnym między dwoma gałązkami oliwnymi, czerwone serce z sześcioramienną złotą gwiazdą.
Klejnot: Na hełmie w koronie, złota gwiazda sześcioramienna na pięciu strusich piórach.
Labry czerwone podbite srebrem.

Najwcześniejsze wzmianki[edytuj | edytuj kod]

Herb nadany 9 lipca 1768 przez króla Stanisława Augusta Jakubowi Stanisławowi Albrechtowi – przez blisko 40 lat patron sądów asesorskich[2].

Herbowni[edytuj | edytuj kod]

Jedna rodzina herbownych (herb własny):

Albrecht.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Juliusz Ostrowski, Księga herbowa rodów polskich, Cz. 2, str.212
  2. Anna Wajs, Materiały genealogiczne, nobilitacje, indygenaty w zbiorach Archiwum Głównego Akt Dawnych w Warszawie, Warszawa 2001, str.13-14.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Juliusz Karol Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich. Warszawa: Główny skład Księgarnia Antykwarska B. Bolcewicza, 1897.
  • Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007, s. 226. ISBN 978-83-60597-10-1.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]