Michał Ksawery Sapieha
| |
 Lis | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka |
Karolina z Radziwiłłów |
| Odznaczenia | |
| |
Michał Ksawery Sapieha herbu Lis (ur. 3 grudnia 1735 w Wysokiem, zm. 24 listopada 1766 w Białymstoku) – generał major wojsk I Rzeczypospolitej, krajczy wielki litewski.
Był synem Kazimierza Leona i Karoliny z Radziwiłłów, bratankiem biskupa Józefa Stanisława i Michała Antoniego, bratem Aleksandra Michała i Anny.
Osierocony przez ojca w wieku trzech lat miał pozostać przy stryju Józefie Stanisławie i matce. Uciekłszy od matki do drugiego stryja Michała Antoniego, zostaje przez niego oddany na wychowanie Michałowi F. Czartoryskiemu.
Jako pułkownik buławy polnej otrzymuje 12 kwietnia 1756 patent na generała majora. W 1758 posłuje na sejm. Dzięki zbliżeniu stryja Michała Antoniego do Michała Kazimierza Radziwiłła uzyskuje 20 września 1759 nominację na krajczego wielkiego litewskiego, a 3 sierpnia tegoż roku Order Orła Białego. Po burdzie wywołanej na sali sądowej w Mińsku 1 lutego 1760 na jego rozkaz stracono znanego warchoła i najbliższego przyjaciela Karola Radziwiłła „Panie Kochanku”, Michała Wołodkowicza.
W latach 1761-1764 związał się ze stronnictwem przeciwników Familii, w szczególności z hetmanem Janem Klemensem Branickim. Jako poseł z powiatu słonimskiego na sejm konwokacyjny 7 maja 1764 roku podpisał manifest, uznający odbywający się w obecności wojsk rosyjskich sejm za nielegalny[1].
Po wyborze Stanisława Augusta Poniatowskiego uzyskał od Michałowi F. Czartoryskiego obietnicę przebaczenia poprzedniej postawy w zamian za poparcie elekcji odpowiednich posłów (luty 1766).
Rodziny nie założył.
Zmarł 24 listopada 1766 w Białymstoku.
- ↑ Józef Zaleski, Panowanie Stanisława Augusta Poniatowskiego do czasu Sejmu Czteroletniego, 1887, s. 21, Dyaryusz seymu convocationis siedmio-niedzielnego warszawskiego : zdania, mowy, projekta y manifesta w sobie zawierający przez sessye zebrany r.p. 1764, s. 4-6.