Michał Fajbusiewicz
Michał Fajbusiewicz (2007) | |
Imię i nazwisko |
Marian Fajbusiewicz |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
26 kwietnia 1951 |
Zawód, zajęcie |
dziennikarz telewizyjny |
Alma Mater | |
Odznaczenia | |
Michał Fajbusiewicz, właśc. Marian Fajbusiewicz[1] (ur. 26 kwietnia 1951 w Łodzi[2]) – polski dziennikarz telewizyjny, scenarzysta i realizator filmowy.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Absolwent I Liceum Ogólnokształcącego im. Mikołaja Kopernika w Łodzi[2]. W okresie nauki w szkole średniej był koordynatorem młodzieżowego dyskusyjnego klubu filmowego przy Pałacu Młodzieży w Łodzi[3]. Ukończył dwuletnie Studium Kulturalno-Oświatowe w Łodzi, następnie pedagogikę (1976) i politologię (1978) na Uniwersytecie Łódzkim. Pracował jako zastępca kierownika w Domu Kultury Milicjanta, kierownik Międzyzakładowego Centrum Kultury „Dąbrowa” i kierownik ośrodka wczasowego[2].
Od 1982 związany z telewizją, podjął pracę jako redaktor w TVP3 Łódź. Współtworzył m.in. programy Własne M, Szkoła i dom, Nasza szafa i Kronika kryminalna[4]. Zadebiutował reportażem Nabici w butelkę, który wyemitowała TVP1[5][4]. Był twórcą programu i prowadzącym programy Stan krytyczny (1983–1986) i Dajcie znak życia (poświęcony osobom zaginionym)[6]. Prowadził także autorski cykl programów o tematyce podróżniczej na antenie TVP3 Łódź i następnie również w TVP2 (Z Dwójką dookoła świata)[5][7].
Od 1986 realizował Magazyn Kryminalny 997, w latach 1990–2010 był również prowadzącym program i autorem emitowanych w nim materiałów[8]. W 2013 zaczął realizować nawiązujący do tej produkcji nowy program 997. Fajbusiewicz na tropie w stacji telewizyjnej Polsat Play[9]. W 2017 w TVP2 prowadził reaktywowany Magazyn Kryminalny 997[10], jednak po wyemitowaniu pierwszego odcinka TVP zdecydowała o zawieszeniu serii[11]. W 2018 nawiązał współpracę ze stacją Crime+Investigation Polsat, gdzie został prowadzącym program Fajbusiewicz: rozmowy o zbrodni[12].
Jest również realizatorem lub scenarzystą około 200 filmów dokumentalnych i reportaży[2][5], wśród nich produkcji: Moja misja (1996), Łukasz (1996), Namibia. Caprivi czyli polski Hel w Afryce (2000), Żyć w kibucu (2001), Malarz ekranu (2001), Dusia znad jeziora Como (2003), Tugereng czyli zamieszkaj tu na zawsze (2005), O Hamerach, Mursi, Dorsi i nie tylko, czyli wyprawa do perły Afryki (2006)[13]. Jego reportaże emitowane były w programie Gorąca linia – Express reporterów[4]. Jego twórczość telewizyjna prezentowana była m.in. na zagranicznych festiwalach filmów kryminalnych w Oberhausen i Monte Carlo. W 2004 objął stanowisko szefa działu reportażu w czasopiśmie „Moda i Styl”. Uzyskał członkostwo w Stowarzyszeniu Dziennikarzy Podróżników „Globtroter”[5].
Gościnnie wystąpił w serialach telewizyjnych: Badziewiakowie, Świat według Kiepskich, Święta wojna i Sprawa na dziś[13]. Jako narrator wziął w 2010 udział w pracy nad albumem Tylko dla dorosłych rapera O.S.T.R.[14]. W 2019 ukazała się książka Fajbus. 997 przypadków z życia będąca wywiadem Magdy Omilianowicz z Michałem Fajbusiewiczem[15].
Odznaczenia i wyróżnienia
[edytuj | edytuj kod]W 2006 odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi[16], w 2014 otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[1].
Wyróżniony tytułem honorowego obywatela Bornego Sulinowa[17]. W 2001 za poświęcony Łodzi film Nowa Ziemia Obiecana otrzymał Grand Prix na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Turystycznych w Poznaniu[5].
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Jego ojciec był polskim Żydem[18]. Jest żonaty, ma syna[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 15 sierpnia 2014 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2014 r. poz. 1034).
- ↑ a b c d e Who is who w Polsce. Wyd. III. Zug: Hübners blaues Who is who, 2004, s. 887. ISBN 3-7290-0043-8.
- ↑ Bałuk 2023 ↓, s. 243.
- ↑ a b c Bałuk 2023 ↓, s. 246.
- ↑ a b c d e Michał Fajbusiewicz. wp.pl. [dostęp 2015-04-18].
- ↑ Bałuk 2023 ↓, s. 246, 251.
- ↑ Bałuk 2023 ↓, s. 261.
- ↑ Bałuk 2023 ↓, s. 251, 259.
- ↑ Zwłoki w tekturowej walizce, czyli historia programu „997”. newsweek.pl, 23 listopada 2013. [dostęp 2015-04-18].
- ↑ Fajbusiewicz wraca do gry. Jesienią w TVP2 nowa seria popularnego programu. tvp.info, 31 lipca 2017. [dostęp 2017-08-18].
- ↑ TVP2 zdejmuje program „Magazyn kryminalny 997”. Michał Fajbusiewicz: będę domagał się zwrotu kosztów. wirtualnemedia.pl, 16 listopada 2017. [dostęp 2021-08-07].
- ↑ Michał Fajbusiewicz wraca do telewizji. Będzie rozmawiał o zbrodniach z autorami popularnych kryminałów. dziennik.pl, 14 listopada 2018. [dostęp 2024-01-28].
- ↑ a b Michał Fajbusiewicz w bazie filmpolski.pl. [dostęp 2015-04-18].
- ↑ O.S.T.R. – „Tylko dla dorosłych”. emuzyka.pl, 28 lutego 2010. [dostęp 2015-04-18].
- ↑ Magdalena Drozdek: Legendarny magazyn „997”. Fajbusiewicz opowiedział, co działo się za kulisami. wp.pl, 13 czerwca 2019. [dostęp 2019-08-04].
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 18 maja 2006 r. o nadaniu odznaczeń (M.P. z 2006 r. nr 47, poz. 512).
- ↑ Obchody XX-lecia Bornego Sulinowa. bornesulinowo.pl, 7 czerwca 2013. [dostęp 2015-04-18].
- ↑ Bałuk 2023 ↓, s. 242.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Kamil Bałuk: Dawno temu w telewizji. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 2023. ISBN 978-83-08-07882-2.
- Absolwenci Uniwersytetu Łódzkiego
- Polscy dziennikarze telewizyjni
- Osobowości telewizyjne związane z TVP
- Osobowości telewizyjne związane z Polsatem
- Dziennikarze związani z Łodzią
- Scenarzyści związani z Łodzią
- Ludzie związani z Bornem Sulinowem
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (III Rzeczpospolita)
- Ludzie urodzeni w Łodzi
- Urodzeni w 1951
- Absolwenci I Liceum Ogólnokształcącego im. Mikołaja Kopernika w Łodzi