Mieczyk błotny
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
|
||
 |
||
| Systematyka[1] | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | rośliny | |
| Klad | rośliny naczyniowe | |
| Klad | Euphyllophyta | |
| Klad | rośliny nasienne | |
| Klasa | okrytonasienne | |
| Klad | jednoliścienne | |
| Rząd | szparagowce | |
| Rodzina | kosaćcowate | |
| Rodzaj | mieczyk | |
| Gatunek | mieczyk błotny | |
| Nazwa systematyczna | ||
| Gladiolus palustris Gaud. Fl. Helv. i. 97 |
||
Mieczyk błotny (Gladiolus palustris Gaud.) – gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny kosaćcowatych.
Rozmieszczenie geograficzne[edytuj]
Występuje w Europie od Francji na zachodzie po Ukrainę na wschodzie[2]. W Polsce współcześnie znany z dwóch stanowisk: Rezerwat przyrody Łąka Sulistrowicka oraz okolice Kondratowa[3].
Morfologia[edytuj]
- Łodyga
- Pojedyncza, do 60 cm wysokości.
- Liście
- Mieczowate, pochwiaste. Resztki pochew liściowych okrywających bulwę tworzą oczkową sieć.
- Kwiaty
- 2-5, liliowo-czerwone, zebrane w luźne grono.
- Owoc
- Gładka, sześciobruzdowa, zaokrąglona na szczycie torebka.
Biologia i ekologia[edytuj]
Bylina, geofit. Rośnie na wilgotnych łąkach. Kwitnie w czerwcu i lipcu.
Ochrona[edytuj]
Gatunek objęty w Polsce ścisłą ochroną.
Polskie Towarzystwo Ochrony Przyrody „Salamandra” realizuje program reintrodukcji tego gatunku w Wielkopolsce[4].
Kategorie zagrożenia:
- Kategoria zagrożenia w Polsce według Czerwonej listy roślin i grzybów Polski (2006)[5]: E (wymierający).
- Kategoria zagrożenia w Polsce według Polskiej Czerwonej Księgi Roślin[6]: CR (critical, krytycznie zagrożony).
Przypisy
- ↑ P.F. Stevens: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). 2001–. [dostęp 2009-06-09].
- ↑ Gladiolus palustris na eMonocot [dostęp 2013-10-24]
- ↑ J. Baryła, A. Czylok 2001. Mieczyk błotny. s. 431-432. W: Polska Czerwona Księga Roślin, Kraków 2001. ISBN 83-85444-85-8.
- ↑ Radosław Dzięciołowski: Dziń Mokradeł (pol.). Polskie Towarzystwo Ochrony Przyrody „Salamandra”, 2 lutego 2012. [dostęp 2012-10-01].
- ↑ Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda, Zbigniew Szeląg (red.). Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
- ↑ Zarzycki K., Kaźmierczakowa R., Mirek Z.: Polska Czerwona Księga Roślin. Paprotniki i rośliny kwiatowe. Wyd. III. uaktualnione i rozszerzone. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody PAN, 2014. ISBN 978-83-61191-72-8.
