Przejdź do zawartości

Mieczysław Macander

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mieczysław Macander
Mieczysław Malinowski, Bogumił
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

16 czerwca 1886
Blizin

Data i miejsce śmierci

18 czerwca 1936
Łódź

Przyczyna śmierci

samobójstwo

Miejsce spoczynku

Cmentarz Zarzew w Łodzi

Partia

PPS

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości

Mieczysław Macander, ps. „Mieczysław Malinowski”[1], „Bogumił”[2] (ur. 16 czerwca 1886 w Blizinie koło Radomska[1], zm. 18 czerwca 1936 w Łodzi[3]) – polski działacz niepodległościowy związany z PPS.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z rodziny robotniczej. Za działalność podczas rewolucji 1905 roku został zesłany na Sybir, gdzie przez kilka lat przebywał na robotach[4]. W 1913 został motorniczym tramwaju w Łodzi. Zaangażowany w działalność niepodległościową i strajkową[1] był organizatorem pierwszego generalnego strajku tramwajarzy łódzkich[5], za co został aresztowany. W 1914 zgłosił się jako ochotnik do Legionów Polskich i został zaangażowany do pracy w biurze werbunkowym. Następnie jako Mieczysław Malinowski angażował się w działalność PPS i POW w Radomiu i w Kielcach[1], gdzie m.in. przebywał w więzieniu za rozbicie poczty w Starachowicach[6]. Podczas I wojny światowej uczestniczył także w rozbrojeniu wojsk austriackich. W latach 1920–1933 pracował w Kasie Chorych w Łodzi[1]. Następnie prowadził sklep z galanterią przy ul. Wólczańskiej 252 w Łodzi[4].

Był prezesem Związku Pracowników Kasy Chorych oraz delegatem pracowników wobec dyrekcji. Należał do Stowarzyszenia Byłych Więźniów Politycznych[4].

Śmierć

[edytuj | edytuj kod]

18 czerwca 1936 około godz. 15:00[3] w holu centrali ZUS przy ul. Wólczańskiej 225 w Łodzi[4] dokonał zabójstwa dyrektora placówki – Władysława Wąsowicza, który odpowiadał za jego zwolnienie i odmówił mu ponownego przyjęcia do pracy. Po oddaniu strzałów w Wąsowicza, popełnił samobójstwo, oddając strzał we własną skroń i ginąc na miejscu. Władysław Wąsowicz zmarł tego samego dnia wieczorem[3].

Został pochowany na cmentarzu rzymskokatolickim na Zarzewie[1].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f Echa tragedji w ubezpieczalni, „Ilustrowana Republika” (168), bc.wbp.lodz.pl, 20 czerwca 1936 [dostęp 2024-06-12].
  2. Edmund Jankowski, Słownik pseudonimów pisarzy polskich: A-J, Zakład Narodowy im. Ossolińskich--Wyd., 1994, ISBN 978-83-04-04111-0 [dostęp 2024-06-12] (pol.).
  3. a b c Tygodniowe wiadomości z kraju, „Gazeta Pabjanicka” (25), bc.wbp.lodz.pl, 21 czerwca 1936, s. 3 [dostęp 2024-06-12].
  4. a b c d e Dyrektor Ubezpieczalni zastrzelony, „Ilustrowana Republika” (167), bc.wbp.lodz.pl, 19 czerwca 1936 [dostęp 2024-06-12].
  5. W sferze domysłów... Policja ustaliła tło tragedji, „Echo” (171), bc.wbp.lodz.pl, 20 czerwca 1936, s. 1 [dostęp 2024-06-12] (pol.).
  6. Echa strzałów w Ubezpieczalni Społecznej. Nieznane szczegóły krwawej tragedji, „Express Wieczorny Ilustrowany” (171), 20 czerwca 1936.