Mieczysław Wierzejski
porucznik | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
8 czerwca 1920 |
Przebieg służby | |
Lata służby | |
Siły zbrojne | |
Jednostki | |
Stanowiska |
dowódca 3 kompanii karabinów maszynowych |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Mieczysław Wierzejski (ur. 16 lutego?/28 lutego 1892 w Derebczynie, poległ 8 czerwca 1920 pod Głębokiem) – polski działacz niepodległościowy, podporucznik piechoty Armii Imperium Rosyjskiego i porucznik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 28 lutego 1892 r. w Derebczynie w powiecie jampolskim na Podolu jako syn Hipolita i Marii z Wierzchowskich. Wychowano go w duchu patriotycznym, w jego rodzinie byli uczestnicy powstania styczniowego[1]. Pozostawał pod silnym wpływem starszego brata Witolda Kazimierza Wierzejskiego, znanego działacza niepodległościowego i akademickiego w Kijowie[2]. Kształcił się w III Gimnazjum Klasycznym w Kijowie, z którego został usunięty z „wilczym biletem” za konspiracyjną działalność w polskiej organizacji uczniowskiej. Pomimo zdanych egzaminów trzykrotne próby uzyskania świadectwa maturalnego nie przyniosły skutku. Rosyjskie władze oświatowe odmawiały mu jego wydania. Podjął pracę w Oddziale Kijowskim Warszawskiego Towarzystwa Asekuracyjnego.
Wstąpił do Związku Walki Czynnej i organizował werbunek do Związku Strzeleckiego oraz prowadził działania w celu zdobycia środków na zakup broni i podręczników wojskowych[3]. W 1915 r. wcielono go do armii rosyjskiej. Został skierowany do Aleksandrowskiej Szkoły Wojskowej w Moskwie. Po ukończeniu skróconego kursu wojennego służył m.in. w 124 Woroneskim pułku piechoty, 676 Zieńkowskim pułku piechoty oraz w sztabie 20 Korpusu Piechoty. W lipcu 1917 r. wstąpił do I Korpusu Polskiego w Rosji, zaangażował się w organizację 1 pułku strzelców i czasowo pełnił obowiązki dowódcy kompanii. Uczestniczył w ciężkich walkach z bolszewikami pod Toszczycą i Rohaczewem. Gen. Józef Dowbor-Muśnicki oceniał go jako spokojnego i sumiennego oficera oraz dobrego organizatora[potrzebny przypis]. Wierzejski współdziałał z pułkownikiem Leopoldem Lisem-Kulą w celu ratowania korpusu od likwidacji. Po jego rozwiązaniu w 1918 r. udał się do Kijowa. Polska Organizacja Wojskowa skierowała go stamtąd do Warszawy, gdzie brał udział w rozbrajaniu garnizonu niemieckiego.
W grudniu 1918 r. zaciągnął się do 21 pułku piechoty „Dzieci Warszawy”, ukończył kurs karabinów maszynowych w Jabłonnie i jako dowódca 3 kompanii karabinów maszynowych uczestniczył w szlaku bojowym pułku[4]. Poległ w dniu 8 czerwca 1920 r. w okolicach wsi Markowo i Protasy Jakóbieńskie, prowadząc natarcie w kierunku rzeki Auty[potrzebny przypis]. Pochowano go 10 czerwca 1920 r. na cmentarzu w pobliskim Głębokiem[5].
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari (1921)[6]
- Krzyż Niepodległości (1934)[7]
- Krzyż Walecznych[potrzebny przypis]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Witold Kazimierz Wierzejski, Fragmenty z dziejów polskiej młodzieży akademickiej w Kijowie 1834-1920, Warszawa 1939, s. 73.
- ↑ Inżynierowie polscy w XIX i XX wieku, t. VII: 100 najwybitniejszych polskich twórców techniki, pod red. Józefa Piłatowicza, Warszawa 2001, s. 262.
- ↑ Witold Kazimierz Wierzejski, op. cit., s. 118.
- ↑ Ibidem, s. 118.
- ↑ Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1918-1920, Wojskowe Biuro Historyczne, Warszawa 1934, s. 965. W opracowaniu podano informację o sporządzeniu metryki zgonu, którą przechowywano w Archiwum Kurii Biskupiej Wojsk Polskich.
- ↑ Dekret Wodza Naczelnego L. 3447 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 43, s. 1724)
- ↑ Zarządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej o nadaniu Krzyża Niepodległości z Mieczami, Krzyża Niepodległości i Medalu Niepodległości, „Monitor Polski”, 1934, nr 6, poz. 12, s. 2.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Zarządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej o nadaniu Krzyża Niepodległości z Mieczami, Krzyża Niepodległości i Medalu Niepodległości, „Monitor Polski”, 1934, nr 6, poz. 12.
- Fularski Mieczysław, Zarys historji wojennej 21-go Warszawskiego Pułku Piechoty, Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, Warszawa 1929.
- Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1918-1920, Wojskowe Biuro Historyczne, Warszawa 1934.
- Piłatowicz Józef, Biogram Witolda Kazimierza Wierzejskiego, [w:] Inżynierowie polscy w XIX i XX wieku, t. VII: 100 najwybitniejszych polskich twórców techniki, pod red. tegoż, wydawnictwo Retro-Art., Warszawa 2001, ISBN 83-87992-15-1.
- Wierzejski Witold Kazimierz, Fragmenty z dziejów polskiej młodzieży akademickiej w Kijowie 1834-1920, Instytut Józefa Piłsudskiego, Warszawa 1939.
- Członkowie Związku Walki Czynnej
- Członkowie Polskiej Organizacji Wojskowej
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Niepodległości
- Oficerowie I Korpusu Polskiego w Rosji
- Polacy – oficerowie Imperium Rosyjskiego
- Polegli w wojnie polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Porucznicy piechoty II Rzeczypospolitej
- Urodzeni w 1892
- Zmarli w 1920
- Żołnierze jednostek polskich na Wschodzie – uczestnicy walk z bolszewikami 1918–1920
- Oficerowie 21 Pułku Piechoty (II RP)