Mieczysław Nitecki

Mieczysław Nitecki
Kiliński
	major intendent z wsw
Data i miejsce urodzenia	14 listopada 1886 ; Kalisz
Data śmierci	1944 (?)
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	7 Batalion Administracyjny
Stanowiska	dowódca batalionu
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; II wojna światowa
	Odznaczenia

Mieczysław Nitecki ps. „Kiliński” (ur. 14 listopada 1886 w Kaliszu, zm. 1944 (?) – major intendent z wyższymi studiami wojskowymi Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się 14 listopada 1886 w Kaliszu, w rodzinie Mieczysław i Berty. 12 września 1915 został mianowany chorążym, a 1 grudnia 1916 awansowany na podporucznika w Żandarmerii Polowej^[1]. 1 lipca 1916 pełnił służbę w Oddziale Rekrutów Kompanii Uzupełnień Nr 3, której komendantem był kapitan Jan Skorobohaty-Jakubowski^[2]. W kwietniu 1917 pełnił służbę w c. i k. Komendzie Legionów Polskich^[1]. 13 czerwca 1917, w zastępstwie kapitana Stanisława Krzaczyńskiego, powierzono mu kierownictwo Więzienia Legionów Polskich w Warszawie^[3]. 15 października 1918 Rada Regencyjna Królestwa Polskiego zatwierdziła jego awans na rotmistrza żandarmerii polowej. Pełnił wówczas służbę w Zakładzie Karnym^[4]. 9 stycznia 1919 został przeniesiony z Sekcji Gospodarczej Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie do Żandarmerii Polowej^[5].

1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 6. lokatą w korpusie oficerów rezerwowych intendentów, zatrzymany w służbie czynnej i przydzielony do Kierownictwa Rejonu Intendentury Grodno^[6]. W 1924, w dalszym ciągu jako oficer rezerwowy zatrzymany w służbie czynnej, pełnił obowiązki dowódcy 3 Oddziału Służby Intendentury w Grodnie^[7]. Z dniem 1 maja 1925 został przemianowany na oficera zawodowego w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 lipca 1919 i 1. lokatą w korpusie oficerów intendentów. Pełnił wówczas służbę w Departamencie VII Intendentury Ministerstwa Spraw Wojskowych^[8]. 7 września 1925 Prezydent RP zatwierdził jego zmianę stopnia i starszeństwa na liście starszeństwa oficerów zawodowych, z kapitana na majora ze starszeństwem z 1 lipca 1919 i 3,5. lokatą w korpusie oficerów intendentów^[9]. W kwietniu 1928 został przeniesiony do 7 Batalionu Administracyjnego w Poznaniu na stanowisko dowódcy batalionu^[10]^[11]. Z dniem 30 listopada 1932 został przeniesiony w stan spoczynku^[12]. W 1934 pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Poznań Miasto^[13].

1 lutego 1932 przeprowadził się z Poznania do Swarzędza, gdzie od 19 czerwca 1931 mieszkała już jego rodzina^[14].

Mieczysław Nitecki był żonaty z Wandą z Ulatowskich (ur. 27 października 1890), z którą miał dwóch synów: Romana (1913–1939), podporucznika kawalerii Wojska Polskiego, kawalera Orderu Virtuti Militari i Napoleona (ur. 24 sierpnia 1914)^[14].

Ordery i odznaczenia

Krzyż Niepodległości – 15 czerwca 1932 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[15]
Krzyż Walecznych

Przypisy

↑ ^a ^b Lista starszeństwa 1917 ↓, s. 61.
↑ Wykaz oficerów pełniących służbę w dniu 1 lipca 1916 roku w oddziałach podległych c. i k. Komendzie Grupy Legionów Polskich, Centralne Archiwum Wojskowe, sygn. I. 120.1.359 s. 66 [1].
↑ Odprawy Komendy Legionów Polskich, Centralne Archiwum Wojskowe, sygn. I.120.1.295b, s. 396 [2].
↑ Dziennik Rozporządzeń Komisji Wojskowej Nr 1 z 28 października 1918, poz. 6.
↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 6 z 21 stycznia 1919, poz. 244.
↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1273.
↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1158.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 58 z 29 maja 1925, s. 291.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 92 z 13 września 1925, s. 501.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928, s. 151.
↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 768, 784.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 21 kwietnia 1932, s. 289.
↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 370.
↑ ^a ^b Kartoteka ewidencji ludności 1870–1931. Archiwum Państwowe w Poznaniu. [dostęp 2022-07-28]..
↑ M.P. z 1932 r. nr 140, poz. 172.

Bibliografia

Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917). Komenda Legionów Polskich, 1917.
Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
fiszka w projekcie Powstańcze Biogramy

[CITEREFLista_starszeństwa191761-1] Lista starszeństwa 1917 ↓, s. 61.

[2] Wykaz oficerów pełniących służbę w dniu 1 lipca 1916 roku w oddziałach podległych c. i k. Komendzie Grupy Legionów Polskich, Centralne Archiwum Wojskowe, sygn. I. 120.1.359 s. 66 [1].

[3] Odprawy Komendy Legionów Polskich, Centralne Archiwum Wojskowe, sygn. I.120.1.295b, s. 396 [2].

[4] Dziennik Rozporządzeń Komisji Wojskowej Nr 1 z 28 października 1918, poz. 6.

[5] Dz. Rozk. Wojsk. Nr 6 z 21 stycznia 1919, poz. 244.

[CITEREFRocznik_Oficerski19231273-6] Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1273.

[CITEREFRocznik_Oficerski19241158-7] Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1158.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_58_z_29_maja_1925,_s._291-8] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 58 z 29 maja 1925, s. 291.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_92_z_13_września_1925,_s._501-9] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 92 z 13 września 1925, s. 501.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_9_z_26_kwietnia_1928,_s._151-10] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928, s. 151.

[CITEREFRocznik_Oficerski1928768,_784-11] Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 768, 784.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_7_z_21_kwietnia_1932,_s._289-12] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 21 kwietnia 1932, s. 289.

[CITEREFRocznik_Oficerski_Rezerw1934370-13] Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 370.

[p3-14] Kartoteka ewidencji ludności 1870–1931. Archiwum Państwowe w Poznaniu. [dostęp 2022-07-28]..

[15] M.P. z 1932 r. nr 140, poz. 172.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]