Mikołaj Baranowski (podczaszy)
 Herb Ostoja | |
| sędzia kapturowy czerski podczaszy bracławski | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data śmierci |
zm. po 1733 |
| Ojciec | |
| Matka |
Elżbieta Młochowska |
| Żona |
Zuzanna Szałapska |
| Dzieci |
Zuzanna, Marianna, Agnieszka, Jan, Bogusław, Stefan, Mikołaj, Piotr, Andrzej, Florian |
Mikołaj Baranowski herbu Ostoja (zm. po 1733) – właściciel dóbr ziemskich w Pilicy, Łękawicy i Zakrzewie, sędzia kapturowy czerski, podczaszy bracławski.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Mikołaj Baranowski należał do rodziny wywodzącej się z Jurzykowa (obecnie Jerzykowo koło Pobiedzisk), położonego w dawnym pow. gnieźnieńskim województwa poznańskiego[1]. Jego rodzina należała do rodu heraldycznego Ostojów[2][3][4][5]. Był synem Jana Baranowskiego, miecznika bracławskiego i Elżbiety Młochowskiej. W związki małżeńskie wstępował dwukrotnie. Jego pierwszą żoną była Zuzanna Szałapska, z którą spisywał dożywocie w 1690 roku. Miał z nią kilkoro dzieci: Jana, Bogusława, Stefana, Mikołaja, Piotra, Andrzeja i Zuzannę. Drugą małżonką Mikołaja Baranowskiego była Anna Laskowska, córka Marcina, podczaszego inflanckiego i Anny z Cebrowskich, z którą miał syna Floriana i córki - Mariannę i Agnieszkę[6].
Mikołaj Baranowski był właścicielem dóbr ziemskich w Pilicy, Łękawicy i Zakrzewie. W roku 1746 synowie jego dokonali podziału tych dóbr. Mikołaj Baranowski sprawował urzędy sędziego kapturowego czerskiego w 1733 roku oraz podczaszyego bracławskiego[7].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ T. Jurek (red.), Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w średniowieczu, Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk, 2010-2019, Poznań, część I, s. 11-13, 594.
- ↑ Biblioteka Kórnicka, PAN, Teki Dworzaczka - Monografie - Baranowscy h. Ostoja.
- ↑ A. Boniecki, Herbarz polski, Warszawa 1899, t. I, s. 101-107.
- ↑ S. Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, Warszawa 1904, t. I, s. 89-90.
- ↑ K. Niesiecki, Herbarz polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, t. II, s. 62, t. IV, s. 490.
- ↑ A. Boniecki, Herbarz polski, Warszawa 1899, t. I, s. 102, 104, t. XIII s. 376, t. uzupełnień s. 77-79.
- ↑ A. Boniecki, Herbarz polski, Warszawa 1899, t. I, s. 102, 104.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Teki Dworzaczka. Materiały historyczno-genealogiczne do dziejów szlachty wielkopolskiej XV-XX w., Biblioteka Kórnicka PAN, Kórnik-Poznań 1995-2019 - Teki Dworzaczka.
- T. Jurek (red.), Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w średniowieczu, Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk, 2010-2019, Poznań, część I, s. 11-13.
- K. Niesiecki, Herbarz polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, t. II, s. 62, t. IV, s. 490.
- A. Boniecki, Herbarz polski, Warszawa 1899, t. I, s. 101-107, t. XIII s. 376, t. uzupełnień s. 77-79.
- S. Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, Warszawa 1904, t. I, s. 89-90.
- B. Paprocki, Herby rycerstwa polskiego przez Bartosza Paprockiego zebrane i wydane r. p. 1584, wydanie Kazimierza Józefa Turowskiego, Kraków, Biblioteka Polska, 1858, s. 371.
- Z. Cieplucha, Z przeszłości ziemi Kościańskiej, Kościan 1929.