Mikołaj Moczarski

„Lisowczycy przed gospodą” – Józef Brandt

Mikołaj Moczarski zm. w grudniu 1637 – w bibliografii występujący także jako Mocarski, szlachcic polski herbu Łada, z ziemi wiskiej, pułkownik wojsk Rzeczypospolitej.

Dowódca pułku lisowczyków na żołdzie królewskim. We wrześniu 1626 pułk ten przybył jako wsparcie dla wojsk królewskich przeciwko Szwedom w bitwie pod Gniewem (w sile 2 chorągwi, 400 koni). Razem z prywatnymi chorągwiami kozackimi tworzył wówczas jazdę kozacką wojsk królewskich. Podczas bitwy pod Czarnem 12–17 kwietnia 1627 Moczarski był dowódcą awangardy wojsk hetmana Stanisława Koniecpolskiego.

Zginął od postrzału Pawła Pawluka, herszta kozackiego, 16 grudnia 1637 podczas bitwy pod Kumejkami. Pochowany w Lublinie u oo. karmelitów bosych.

Zobacz też

• Wojna polsko-szwedzka (1626–1629)
• Wojsko I Rzeczypospolitej w 1626

Bibliografia

• Konstanty Górski, Wojna Rzeczypospolitej ze Szwecją od 1626 do 1629, „Biblioteka Warszawska”, 1888.
• Paweł Jasienica, Rzeczpospolita Obojga Narodów. Srebrny Wiek, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1985, ISBN 83-06-01093-0.
• Kasper Niesiecki, Herbarz polski Kaspra Niesieckiego S. J.: powiększony dodatkami z późniejszych autorów, rękopismów, dowodów urzędowych. T. 4 i wydany przez Jana Nep. Bobrowicza.” Wyd. nakł. dr. Breitkopfa i Hærtela, Lipsk 1836–1845, s. 442.