Miodunka wąskolistna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Miodunka wąskolistna
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rodzina

ogórecznikowate

Rodzaj

miodunka

Gatunek

miodunka wąskolistna

Nazwa systematyczna
Pulmonaria angustifolia L.
Sp. Pl. 135 1753[3]
Synonimy
  • Bessera azurea (Besser) Schult.
  • Pulmonaria azurea Besser[3]

Miodunka wąskolistna (Pulmonaria angustifolia L.) – gatunek roślin z rodziny ogórecznikowatych (Boraginaceae). Występuje naturalnie w środkowej i wschodniej Europie. Ponadto jest uprawiany jako roślina ozdobna[4].

Rozmieszczenie geograficzne[edytuj | edytuj kod]

Rośnie naturalnie w środkowej i wschodniej Europie. Został zaobserwowany w takich państwach jak Francja, Niemcy, Polska, Czechy, Słowacja, Węgry, Austria, Włochy, Słowenia, Chorwacja, Serbia, Dania, Szwecja, Estonia, Łotwa, Litwa, Białoruś, Ukraina, Mołdawia oraz europejska część Rosji[4]. W Polsce występuje w rozproszeniu na niżu, liczniej we wschodnich rejonach kraju[5].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój
Roślina zielna dorastająca do 10–35 cm wysokości. Ma krótkie kłącza[5].
Liście
Blaszka liściowa jest szorstka i szczeciniasto owłosiona. Liście odziomkowe są wąskie, długie, 5–10 razy dłuższe niż szerokie, mają lancetowaty kształt, najszersze w połowie długości, mają nasadę zbiegającą po ogonku i zaostrzony wierzchołek. Liście łodygowe są mniejsze, siedzące, skrętoległe[5].
Kwiaty
Kwiatostan początkowo jest gęsty, później staje się luźny. Kielich jest rurkowaty, szczeciniasto owłosiony, z pięcioma ząbkami. Korona początkowo ma purpuroworóżową barwę, lecz z czasem staje się lazurowobłękitna, płytko rozcięta na 5 zaokrąglonych łatek, naga[5].
Owoc
Gładkie rozłupki o jajowatym kształcie. Nasiona z elajosomem, są rozsiewane przez mrówki[5].

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Bylina. Kwitnie w kwietniu i maju. Rośnie na glebach suchych i świeżych, żyznych, o odczynie obojętnym. Preferuje półcień. Spotykana w widnych i kwaśnych dąbrowach, w subborealnym borze mieszanym i sporadycznie w świeżym borze sosnowym[5].

Zagrożenia i ochrona[edytuj | edytuj kod]

Umieszczona na polskiej czerwonej liście w kategorii VU (narażony)[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2017-03-30] (ang.).
  3. a b Pulmonaria angustifolia L.. The Plant List. [dostęp 2017-03-30]. (ang.).
  4. a b Taxon: Pulmonaria angustifolia L.. U.S. National Plant Germplasm System. [dostęp 2017-03-30]. (ang.).
  5. a b c d e f Leokadia Witkowska-Żuk: Rośliny leśne. Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2013. ISBN 978-83-7073-359-9.
  6. Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.