Miodwa łąkowa

Miodwa łąkowa

Mellinus arvensis
(Linnaeus, 1758)
samica z upolowaną muchówką
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Podgromada	owady uskrzydlone
Infragromada	nowoskrzydłe
(bez rangi)	Holometabola
Rząd	błonkoskrzydłe
Infrarząd	żądłówki
Nadrodzina	Apoidea
Rodzina	grzebaczowate
Podrodzina	Mellininae
Rodzaj	Mellinus
Gatunek	miodwa łąkowa
Synonimy
Vespa arvensis Linnaeus, 1758

Miodwa łąkowa (Mellinus arvensis) – gatunek owada z rodziny grzebaczowatych.

Zasięg występowania

Europa, gatunek szeroko rozpowszechniony. Notowany w Andorze, Austrii, Belgii, na Białorusi, w Bułgarii, na Cyprze, w Czechach, Danii, Finlandii, we Francji, w Hiszpanii ( w tym na Balearach), Holandii, Irlandii, Luksemburgu, na Łotwie, w Niemczech, Norwegii, Polsce, Portugalii, na płn. europejskiej części Rosji, w Rumunii, Szwajcarii, Szwecji, na Ukrainie, Węgrzech, w Wielkiej Brytanii, oraz we Włoszech (w tym na Sycylii).

W Polsce występuje licznie w całym kraju.

Budowa ciała

Samice osiągają 11-16 mm długości, zaś samce 7-11 mm. Odwłok stosunkowo gruby, gruszkowatego kształtu.

Ubarwienie ciała czarno-żółte, błyszczące.U samca pierwsza z żółtych przepasek na odwłoku przerwana w górnej części, u samicy zaś - pełna.

Biologia i ekologia

Tryb życia i biotop

Występuje w różnych środowiskach, często na terenach zamieszkanych. Nierzadko bytuje gromadnie, osiadając samotne drzewa czy krzewy. Aktywna od lipca do listopada, jest najpóźniej pojawiającym się krajowym przedstawicielem rodziny grzebaczowatych.

Odżywianie

Imago zjadają nektar i spadź. Samice czasami łapią muchówki i ugniatają je, spijając treść wypływającą z ich otworu gębowego. Larwy żywią się sparaliżowanymi, żywymi muchówkami, zwykle z rodzin bzygowatych, muchowatych, i plujkowatych.

Rozród

Gniazdowanie odbywa się zwykle gromadnie. Samice rywalizują między sobą, zawłaszczając sobie nawzajem gniazda.