Mirabeau Buonaparte Lamar
| |
| Data i miejsce urodzenia |
16 sierpnia 1798 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
19 grudnia 1859 |
| Prezydent Republiki Teksasu | |
| Okres |
od grudnia 1838 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Wiceprezydent Republiki Teksasu | |
| Okres |
od października 1836 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| |
Mirabeau Buonaparte Lamar (ur. 16 sierpnia 1798 w Louisville, zm. 19 grudnia 1859 w Richmond) – amerykański polityk.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 16 sierpnia 1798 roku w Louisville, jako syn Johna i Rebekki Lamar[1]. Dzieciństwo spędził na farmie ojca niedaleko Milledgeville[1]. Po nieudanej karierze kupieckiej w Alabamie, Lamar został sekretarzem gubernatora Georgii[2]. W 1826 roku poślubił Tabithę Jordan, a wkrótce potem zrezygnował z pracy, by opiekować się żoną, która chorowała na gruźlicę[1]. Dwa lata później przeniósł się z żoną i córką Rebeccą do Columbus, gdzie pracował jako dziennikarz, a także został członkiem legislatury stanowej Georgii[1]. Po śmierci jego żony w 1830 roku nie ubiegał się o reelekcję[1]. Bezskutecznie ubiegał się o miejsce w Kongresie, a następnie przeprowadził się do Teksasu, gdzie zaangażował się w walkę o niepodległość regionu[2]. Wziął udział w bitwie pod San Jacinto, a wkrótce potem został sekretarzem wojny w tymczasowym rządzie Republiki Teksasu[2]. Jeszcze w tym samym roku został wiceprezydentem przy Samie Houstonie[1]. Dwa lata później sam został prezydentem, na trzyletnią kadencję[2]. Był przeciwnikiem zaanektowania regionu przez USA, dlatego starał się wzmocnić niezależność państwa, nawiązując kontakty dyplomatyczne z Wielką Brytanią, Francją i Holandią, a także tworząc bank narodowy i system szkolnictwa[2]. Stolicą stanu ustanowił Austin i starał się wyjednać poparcie wśród części Nowego Meksyku[2]. Prowadził walki przeciwko Indianom, doprowadziły niemalże do bankructwa stanu[2]. Od 1844 roku był zwolennikiem przyłączenia do Stanów Zjednoczonych, gdyż zapewniało to utrzymanie niewolnictwa[2]. Wziął udział w wojnie amerykańsko-meksykańskiej, gdzie walczył wraz z Zacharym Taylorem w bitwie pod Monterrey[2]. Po wojnie przeszedł na emeryturę i osiadł na swojej farmie w Richmond[2]. W latach 1857–1859 pełnił rolę posła pełnomocnego w Nikaragui i Kostaryce[1]. Zmarł 19 grudnia 1859 roku w Richmond na atak serca[1].