Mirabilit

Mirabilit
	Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny	Na2SO4·10H2O; uwodniony siarczan sodu
Twardość w skali Mohsa	1,5
Przełam	muszlowy
Łupliwość	dobra i doskonała
Układ krystalograficzny	jednoskośny
Gęstość minerału	1,49 g/cm³
	Właściwości optyczne
Barwa	biała; żółtawa; zielonkawa; bezbarwna
Rysa	biała
Połysk	szklisty
	Multimedia w Wikimedia Commons

Mirabilit (sól glauberska) – minerał z gromady siarczanów. Należy do grupy minerałów bardzo rzadkich, rozpowszechnionych tylko w niektórych regionach Ziemi. Nazwa pochodzi od sal mirabile Glauberi = niezwykła, cudowna sól Glaubera.

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Właściwości[edytuj | edytuj kod]

Zazwyczaj tworzy kryształy o pokroju tabliczkowym, słupkowym, igiełkowym, włosowym. Występuje w skupieniach ziemistych, ziarnistych, zbitych, włóknistych. Tworzy naloty, naskorupienia i wykwity. Jest krucha, przezroczysta, doskonale rozpuszcza się w wodzie (słono-gorzki lub słono-kwaśny smak).

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Składnik morskich i jeziornych ewaporatów solnych. Najczęściej współwystępuje z takimi minerałami jak: gips, halit. Czasami powstaje w procesie ekshalacji wulkanicznej lub tworzy się w osadach niektórych źródeł.

Miejsca występowania:

Na świecie: Turkmenistan (zat. Kara-Bogaz-Goł), Kazachstan, USA, Egipt, Meksyk, Argentyna.

W Polsce: niewielkie ilości stwierdzono w okolicach Bochni i w rejonie Sandomierza (Góry Pieprzowe).

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

do produkcji: szkła, papieru, środków piorących, sody,
używany w farbiarstwie (produkcja ultramaryny),
do produkcji szkła i siarczku sodowego,
źródło otrzymywania sodu,
środek leczniczy,
interesuje kolekcjonerów.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

J. Parafiniuk: Minerały systematyczny katalog 2004, TG ”Spirifer” W-wa 2005
A. Bolewski, A. Manecki: Mineralogia szczegółowa, Wyd. PAE W-wa 1993
A. Bolewski: Mineralogia szczegółowa, Wyd. Geologiczne W-wa 1965
W. Schumann: Minerały świata, O. Wyd. ”Alma – Press” 2003 r.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]